Księgowość przejęć
Co to jest rachunkowość przejęć?
Rachunkowość przejęć to zbiór formalnych wytycznych opisujących, w jaki sposób aktywa, pasywa, udziały niekontrolujące (NCI) i wartość firmy nabywanej spółki muszą być raportowane przez kupującego w skonsolidowanym sprawozdaniu z sytuacji finansowej.
Wartość godziwa (FMV) przejętej spółki jest alokowana pomiędzy składnikami netto rzeczowych aktywów trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w bilansie nabywcy. Wszelką wynikającą z tego różnicę uznaje się za wartość firmy. Rachunkowość przejęć jest również nazywana rachunkowością połączeń jednostek gospodarczych.
Kluczowe wnioski
- Rachunkowość przejęć to zbiór formalnych wytycznych opisujących, w jaki sposób aktywa, pasywa, udziały niekontrolujące i wartość firmy przejmowanej muszą być zgłaszane przez nabywcę.
- Wartość godziwa przejętej spółki jest alokowana pomiędzy wartości netto aktywów trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w bilansie nabywcy. Wszelką wynikającą z tego różnicę uznaje się za wartość firmy.
- Wszystkie połączenia jednostek gospodarczych należy traktować jako przejęcia dla celów księgowych.
Jak działa rachunkowość przejęć
Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) i Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (MSR) wymagają, aby wszystkie połączenia jednostek gospodarczych były traktowane jako przejęcie dla celów księgowych, co oznacza, że jedna spółka musi zostać zidentyfikowana jako jednostka przejmująca, a jedna musi zostać zidentyfikowana jako jednostka przejmowana, nawet jeśli transakcja tworzy nową firmę.
Podejście oparte na rachunkowości przejęć wymaga wyceny wszystkiego w FMV, czyli kwoty, jaką strona trzecia zapłaciłaby na otwartym rynku w momencie przejęcia – w dniu, w którym nabywca przejął kontrolę nad spółką docelową. Obejmuje to:
- Rzeczowe aktywa trwałe i pasywa : aktywa, które mają postać fizyczną, w tym maszyny, budynki i grunty.
- Wartości niematerialne i zobowiązania : Aktywa niefizyczne, takie jak patenty, znaki towarowe, prawa autorskie, wartość firmy i rozpoznawalność marki.
- Udział niekontrolujący : znany również jako udziały mniejszości, odnosi się do akcjonariusza posiadającego mniej niż 50% wyemitowanych akcji i nie posiadającego kontroli nad decyzjami. Jeśli to możliwe, wartość godziwą udziałów niekontrolujących można ustalić na podstawie ceny akcji jednostki przejmowanej.
- Wynagrodzenie dla sprzedającego : Kupujący może zapłacić na wiele sposobów, w tym gotówką, zapasami lub zyskiem warunkowym. Należy przedstawić obliczenia dotyczące wszelkich przyszłych zobowiązań płatniczych.
- Wartość firmy : po podjęciu wszystkich tych kroków nabywca musi następnie obliczyć, czy istnieje jakakolwiek wartość firmy. Wartość firmy ujmuje się w sytuacji, gdy cena nabycia przewyższa sumę wartości godziwej wszystkich możliwych do zidentyfikowania środków trwałych i wartości niematerialnych nabytych w ramach przejęcia.
Ważny
Analiza wartości godziwej jest często przeprowadzana przez zewnętrznego specjalistę ds. Wycen.
Historia rachunkowości przejęć
Rachunkowość przejęć została wprowadzona w 2008 r. Przez główne instytucje księgowe, Radę Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) i Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR), w celu zastąpienia poprzedniej metody, znanej jako rachunkowość zakupów.
Preferowano rachunkowość przejęć, ponieważ wzmocniła koncepcję wartości godziwej. Koncentruje się na dominujących wartościach rynkowych w transakcji i obejmuje zdarzenia warunkowe oraz udziały niekontrolujące, które nie były rozliczane metodą nabycia.
Inną różnicą między tymi dwiema technikami jest sposób traktowania przejęć po okazyjnych cenach. Zgodnie z metodą nabycia, różnica pomiędzy wartością godziwą spółki przejmowanej a ceną jej nabycia została ujęta w bilansie jako ujemna wartość firmy (NGW), która miała podlegać amortyzacji w czasie. Natomiast w przypadku rachunkowości przejęcia NGW jest natychmiast traktowana jako zysk w rachunku zysków i strat.
Złożoność rachunkowości przejęć
Rachunkowość przejęć poprawiła przejrzystość fuzji i przejęć (M&A), ale nie ułatwiła procesu łączenia dokumentacji finansowej. Każdy składnik zapasów i kontraktów po instrumenty zabezpieczające i zobowiązania warunkowe, żeby wymienić tylko kilka.
Ilość pracy potrzebnej do dostosowania i zintegrowania ksiąg obu firm jest głównym powodem długiego okresu między uzgodnieniem umowy przez odpowiednie rady dyrektorów a faktycznym zamknięciem transakcji.