Interes niekontrolujący

Co to jest interes niekontrolujący?

Udział niekontrolujący, znany również jako udział mniejszościowy, to pozycja właścicielska, w której akcjonariusz posiada mniej niż 50% wyemitowanych akcji i nie ma kontroli nad decyzjami. Udziały niekontrolujące wyceniane są według wartości aktywów netto jednostek i nie uwzględniają potencjalnych praw głosu.

Obecnie większość akcjonariuszy spółek publicznych zostałaby sklasyfikowana jako posiadająca udziały niekontrolujące, nawet z 5% do 10% udziałów uznawanych za duży pakiet akcji w pojedynczej spółce. Udziałowi niekontrolującemu można przeciwstawić pakiet kontrolny lub większościowy w spółce, w przypadku gdy inwestor ma prawa głosu i często może wpływać na przebieg firmy.

Zrozumienie niekontrolujących interesów

Większość akcjonariuszy uzyskuje zestaw praw przy zakupie akcji zwykłych, w tym prawo do dywidendy pieniężnej, jeśli spółka ma wystarczające dochody i zadeklaruje dywidendę. Akcjonariusze mogą również mieć prawo głosu w sprawie ważnych decyzji korporacyjnych, takich jak połączenie lub sprzedaż spółki. Korporacja może emitować różne typy akcji, z których każda ma inne prawa akcjonariuszy.

Ogólnie istnieją dwa rodzaje udziałów niekontrolujących: bezpośredni udział niekontrolujący i pośredni udział niekontrolujący. Bezpośredni udział niekontrolujący otrzymuje proporcjonalną alokację wszystkich (kwot przed i po przejęciu) ujętych udziałów kapitałowych jednostki zależnej. Pośredni udział niekontrolujący otrzymuje proporcjonalną alokację tylko kwot jednostki zależnej po przejęciu.

Zasadniczo dopiero wtedy, gdy inwestor kontroluje 5% do 10% akcji, przekazuje konkretne propozycje zarządowi i kierownictwu, proponuje zmiany zarządowi, proponuje zmiany na zgromadzeniu akcjonariuszy i współpracuje z innymi inwestorami w celu podjęcia działań. większe szanse na sukces. Tacy inwestorzy nazywani są inwestorami aktywistami. Inwestorzy aktywni są bardzo zróżnicowani pod względem stylu działania i celów. Cele obejmują poszukiwanie usprawnień operacyjnych, restrukturyzację, środowisko naturalne i politykę społeczną.

Sprawozdania finansowe i udziały niekontrolujące

Konsolidacja to zestaw sprawozdań finansowych, które łączą zapisy księgowe kilku podmiotów w jeden zestaw danych finansowych. Zazwyczaj obejmuje to spółkę dominującą, będącą większościowym właścicielem, spółkę zależną lub kupioną, a także niekontrolującą spółkę kapitałową. Skonsolidowane dane finansowe pozwalają inwestorom, wierzycielom i menadżerom firm spojrzeć na trzy oddzielne podmioty tak, jakby wszystkie trzy firmy stanowiły jedną firmę.

Konsolidacja zakłada również, że jednostka dominująca i udziałowiec niekontrolujący wspólnie nabyły kapitał jednostki zależnej. Wszelkie transakcje pomiędzy jednostką dominującą a spółką zależną lub pomiędzy jednostką dominującą a udziałowcami niekontrolującymi podlegają eliminacji przed sporządzeniem skonsolidowanego sprawozdania finansowego.

Przykład niekontrolującego interesu

Załóżmy, że spółka macierzysta kupuje 80% firmy XYZ, a udziałowiec niekontrolujący kupuje pozostałe 20% nowej spółki zależnej XYZ. Aktywa i pasywa jednostki zależnej w bilansie koryguje się do wartości godziwej i wartości te są wykorzystywane w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym. Jeżeli jednostka dominująca i udziałowcy niekontrolujący płacą więcej niż wartość godziwa aktywów netto, nadwyżka jest księgowana na koncie wartości firmy w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym.

Wartość firmy to dodatkowy koszt poniesiony na zakup spółki za kwotę wyższą niż godziwa wartość rynkowa, a wartość firmy jest amortyzowana w rachunku kosztów w czasie po przeprowadzeniu testu na utratę wartości. Odbywa się to zgodnie zmetodą rachunkowości nabycia zatwierdzoną przez Radę Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB).