AA + Vs. Aa1: Jaka jest różnica?
AA + Vs. Aa1: Jaka jest różnica?
AA + i Aa1 to drugie najwyższe oceny, które mogą być przypisane do długu odpowiednio przez Standard & Poor’s Financial Services (S&P) i Moody’s Investors Service.
Rating obligacji jest kluczowym wskaźnikiem zdolności kredytowej emitenta obligacji, a tym samym stopnia ryzyka dla inwestora, że emitent mógłby nie spłacić długu.
Ratingi AA + i Aa1 oznaczają wysokiej jakości obligacje o ratingu inwestycyjnym. Oznacza to, że emitent jest w dobrej kondycji finansowej, posiada odpowiednie przychody i rezerwy gotówkowe na spłatę zadłużenia. Ryzyko niewykonania zobowiązania dla inwestorów lub ubezpieczających jest niskie.
Kluczowe wnioski
- Obligacje o jakości inwestycyjnej są oceniane przez S&P jako AAA, AA +, AA, AA, A +, A, A, BBB +, BBB i BBB.
- Równoważne oceny Moody’s, w malejącej kolejności według jakości, to Aaa, Aa1, Aa2, Aa3, A1, A2, A3, Baa1, Baa2 i Baa3.
- Każdy rating poniżej tych wartości oznacza obligację, która jest wysoce spekulacyjna lub gorsza.
Te oceny są drugie najlepsze z możliwych. Najlepsze oceny to AAA od S&P i Aaa od Moody’s. Jedyne dwie amerykańskie firmy z ratingiem długu AAA w chwili pisania tego tekstu to Microsoft i Procter & Gamble. Oznacza to, że ich dług jest oceniany jako bezpieczniejszy w przypadku niewypłacalności niż rząd Stanów Zjednoczonych. Emisje skarbowe USA zostały obniżone przez S&P z AAA do AA + w 2011 r.
Obie firmy to agencje ratingowe, które oceniają jakość obligacji długoterminowych emitowanych przez korporacje i rządy i sprzedawanych inwestorom. Fitch Ratings jest trzecią z „wielkiej trójki” amerykańskich agencji ratingowych.
AA +
Istnieje szereg dopuszczalnych oznaczeń obligacji o ratingu inwestycyjnym, czasami oznaczanych jako IG. Oznaczenia ratingów Fitch są identyczne z oznaczeniami S&P.
S&P ma różne oznaczenia ratingowe dla obligacji długoterminowych i krótkoterminowych.
Rating obligacji bezpośrednio określa wysokość odsetek, które zapłaci. Im wyższa ocena, tym niższy zwrot.
Długoterminowe ratingi obligacji S&P
S&P ocenia długi długoterminowe od najwyższego możliwego AAA do najniższego ratingu C. Wszystko, co ma rating poniżej BBB- nie jest uważane za obligacje o ratingu inwestycyjnym.
- Obligacje o jakości inwestycyjnej, w malejącej kolejności jakości, mają rating AAA, AA +, AA, AA, A +, A, A, BBB +, BBB i BBB.
- Pozostałe oceny B są w najlepszym przypadku uznawane za spekulacyjne, aw najgorszym za wysoce spekulacyjne. Obejmują one BB +, BB, BB, B +, B i B.
- Każdy rating C jest uważany za skrajnie spekulacyjny lub na krawędzi niewypłacalności.
- Ocena AD oznacza, że firma jest w stanie spłaty.
Krótkoterminowe ratingi obligacji S&P
System ratingu obligacji krótkoterminowych jest stosunkowo prosty. Obligacje krótkoterminowe o jakości inwestycyjnej mają rating A1, A2 lub A3 w malejącym porządku jakości. Obligacje krótkoterminowe o ratingu B lub C są uważane za spekulacyjne lub gorzej.
Aa1
System ratingowy Moody’s jest podobny do systemu S&P.
Obligacje długoterminowe
- Długoterminowe obligacje o jakości inwestycyjnej, w porządku malejącym według jakości, mają rating Aaa, Aa1, Aa2, Aa3, A1, A2, A3, Baa1, Baa2 i Baa3.
- Wszystkie pozostałe ratingi na literę B oznaczają obligacje, które nie mają jakości inwestycyjnej. Są to Ba1, Ba2, Ba3, B1, B2 i B3.
- Każda ocena zaczynająca się na literę C wiąże się ze znacznym ryzykiem, jest bardzo spekulacyjna lub balansuje na krawędzi niewypłacalności.
Obligacje krótkoterminowe
Krótkoterminowe obligacje o ratingu inwestycyjnym mają rating P1, P2 lub P3.
Uwagi specjalne
Dla firm i rządów, które chcą pożyczyć pieniądze, ratingi obligacji są odpowiednikiem ratingu kredytowego konsumenta.
Rating, jaki otrzyma obligacja firmy, określa stopę zwrotu, jaką zapłaci ona z obligacji. Każdy kolejny krok niższy w wyżej wymienionych ratingach oznacza wzrost stopy zwrotu i stopnia ryzyka.
Wysokiej jakości obligacje mają niższe oprocentowanie. Są postrzegane jako bezpieczne inwestycje i są często kupowane przez emerytów szukających stałego źródła dochodów oraz przez inwestorów, którzy chcą zbilansować bardziej ryzykowne inwestycje, takie jak akcje, wysokiej jakości obligacjami niskiego ryzyka.
Obligacje niskiej jakości są często nazywane obligacjami o wysokiej rentowności. Płacą lepiej, ponieważ wiążą się z większym ryzykiem, że emitent nie będzie spłacał swoich obligacji. Ratingi obligacji nazywają je obligacjami nieinwestycyjnymi. Często określa się je jako śmieciowe obligacje.