5 sposobów na ocenę swojego menedżera portfela
Ogólna wydajność twojego portfela jest ostateczną miarą sukcesu twojego menedżera portfela. Jednak całkowity zwrot nie może być wykorzystany wyłącznie do określenia, czy Twój menedżer finansowy skutecznie wykonuje swoją pracę.
Na przykład 2% roczny całkowity zwrot z portfela może początkowo wydawać się niewielki. Jeśli jednak rynek wzrósł tylko o 1% w tym samym przedziale czasowym, to portfel osiągnął dobre wyniki w porównaniu ze wszystkimi dostępnymi papierami wartościowymi. Z drugiej strony, jeśli ten portfel byłby skoncentrowany wyłącznie na bardzo ryzykownych akcjach o kapitalizacji mikro, 1% dodatkowy zwrot z rynku nie rekompensuje odpowiednio inwestorowi ekspozycji na ryzyko. Aby dokładnie zmierzyć wyniki, do określenia zwrotu portfela inwestycyjnego skorygowanego o ryzyko stosuje się różne wskaźniki. W tym artykule przyjrzymy się pięciu typowym.
Współczynnik Sharpe’a
Współczynnik Sharpe’a, znany również jako stosunek nagrody do zmienności, jest prawdopodobnie najczęstszą miarą zarządzania portfelem. Nadwyżka zwrotu z portfela powyżej stopy wolnej od ryzyka jest standaryzowana przez odchylenie standardowe nadwyżki zwrotu z portfela. Hipotetycznie inwestorzy powinni zawsze mieć możliwość inwestowania w obligacje rządowe i uzyskiwania stopy zwrotu wolnej od ryzyka. Współczynnik Sharpe’a określa oczekiwany zrealizowany zwrot powyżej tego minimum. W ramach teorii portfela ryzyko-nagroda inwestycje obarczone wyższym ryzykiem powinny przynosić wysokie zyski. W rezultacie wysoki współczynnik Sharpe’a wskazuje na lepszą wydajność skorygowaną o ryzyko. (Aby uzyskać więcej, zobacz: Zrozumieć współczynnik Sharpe’a )
Wiele z poniższych wskaźników jest podobnych do wskaźnika Sharpe pod tym względem, że miara zwrotu z punktu odniesienia jest znormalizowana pod kątem nieodłącznego ryzyka portfela, ale każdy ma nieco inny smak, który inwestorzy mogą uznać za użyteczny w zależności od ich sytuacji.
Stosunek bezpieczeństwa Roya na pierwszym miejscu
(Expected Return – Target Return)Portfolio Standard Deviation\ frac {(\ text {Oczekiwany zwrot} \ – \ \ text {Docelowy zwrot})} {\ text {Odchylenie standardowe portfela}}Odchylenie standardowe portfela
Współczynnik bezpieczeństwa Roya na pierwszym miejscu jest podobny do Sharpe, ale wprowadza jedną subtelną modyfikację. Zamiast porównywać zwroty z portfela ze stopą wolną od ryzyka, wyniki portfela porównuje się ze zwrotem docelowym.
Inwestor często określa docelowy zwrot w oparciu o wymagania finansowe niezbędne do utrzymania określonego poziomu życia, lub docelowy zwrot może być innym punktem odniesienia. W pierwszym przypadku inwestor może potrzebować 50 000 USD rocznie na wydatki; docelowy zwrot z portfela o wartości 1 mln USD wyniósłby wówczas 5%. W tym drugim scenariuszu docelowy zwrot może wynosić od S&P 500 do rocznych wyników w złocie – inwestor musiałby określić ten cel w oświadczeniu o polityce inwestycyjnej.
Stosunek pierwszeństwa Roya opiera się na zasadzie bezpieczeństwa przede wszystkim, która stanowi, że wymagany jest minimalny zwrot z portfela, a zarządzający portfelem musi zrobić wszystko, co w jego mocy, aby zapewnić spełnienie tego wymogu.
Sortino Ratio
Współczynnik Sortino wygląda podobnie do wskaźnika bezpieczeństwa Roya – różnica polega na tym, że zamiast standaryzacji nadwyżki zwrotu względem odchylenia standardowego, do obliczeń wykorzystuje się tylko zmienność ujemną. Poprzednie dwa wskaźniki penalizują wahania w górę i w dół; portfel, który przynosił roczne zwroty + 15%, + 80% i + 10%, byłby postrzegany jako dość ryzykowny, więc współczynnik bezpieczeństwa Sharpe’a i Roya zostałby skorygowany w dół.
Z drugiej strony współczynnik Sortino obejmuje tylko odchylenie ujemne. Oznacza to, że brana jest pod uwagę tylko zmienność, która powoduje wahania zwrotów poniżej określonego poziomu odniesienia. Zasadniczo tylko lewa strona krzywej rozkładu normalnego jest uważana za wskaźnik ryzyka, więc zmienność nadmiernych dodatnich zwrotów nie jest karana. Oznacza to, że wynik menedżera portfela nie jest zagrożony, jeśli zwraca więcej, niż oczekiwano.
Współczynnik Treynor
(Expected Return – Risk Free Rate)Portfolio Beta\ frac {(\ text {Oczekiwany zwrot} \ – \ \ text {Stopa wolna od ryzyka})} {\ text {Portfolio Beta}}Portfolio Beta
Wskaźnik Treynor oblicza również dodatkowy zwrot z portfela ponad stopę wolną od ryzyka. Jednak beta jest używana jako miara ryzyka do standaryzacji wyników zamiast odchylenia standardowego. W związku z tym wskaźnik Treynor daje wynik, który odzwierciedla liczbę nadmiernych zwrotów osiągniętych przez strategię na jednostkę systematycznego ryzyka. Po tym, jak Jack L. Treynor początkowo wprowadził tę metrykę portfela, szybko straciła ona część swojego blasku na rzecz obecnie bardziej popularnego wskaźnika Sharpe’a. Jednak Treynor na pewno nie zostanie zapomniany. Studiował pod kierunkiem włoskiego ekonomisty Franco Modiglianiego i był jednym z pierwszych badaczy, których praca utorowała drogę do modelu wyceny aktywów kapitałowych.
Ponieważ wskaźnik Treynor opiera zwrot z portfela na ryzyku rynkowym, a nie na ryzyku specyficznym dla portfela, zwykle łączy się go z innymi wskaźnikami, aby uzyskać pełniejszy pomiar wyników.
Wskaźnik informacji
Wskaźnik informacyjny jest nieco bardziej skomplikowany niż wyżej wymienione wskaźniki, ale zapewnia lepsze zrozumienie umiejętności menedżera portfela w zakresie doboru akcji. W przeciwieństwie do pasywnego zarządzania inwestycjami, aktywne zarządzanie wymaga regularnego handlu, aby osiągnąć lepsze wyniki niż benchmark. Chociaż menedżer może inwestować tylko w spółki z indeksu S&P 500, może próbować wykorzystać tymczasowe możliwości błędnej wyceny zabezpieczeń. Zwrot powyżej benchmarku jest nazywany aktywnym zwrotem, który służy jako licznik w powyższym wzorze.
W przeciwieństwie do wskaźników Sharpe, Sortino i Roya, wskaźnik bezpieczeństwa wykorzystuje jako miarę ryzyka odchylenie standardowe aktywnych zwrotów zamiast odchylenia standardowego portfela. Kiedy zarządzający portfelem próbuje osiągnąć lepsze wyniki niż benchmark, czasami przekracza te wyniki, a innym razem nie osiąga wyników. Odchylenie portfela od benchmarku jest miarą ryzyka używaną do standaryzacji aktywnego zwrotu.
Podsumowanie
Powyższe wskaźniki zasadniczo spełniają to samo zadanie: pomagają inwestorom obliczyć nadwyżkę zwrotu na jednostkę ryzyka. Różnice powstają, gdy formuły są dostosowywane w celu uwzględnienia różnych rodzajów ryzyka i zwrotu. Na przykład wersja beta znacznie różni się od ryzyka błędów śledzenia. Zawsze ważne jest, aby standaryzować zwroty z uwzględnieniem ryzyka, aby inwestorzy zrozumieli, że zarządzający portfelami, którzy stosują ryzykowną strategię, nie są bardziej utalentowani w żadnym fundamentalnym sensie niż menedżerowie niskiego ryzyka – po prostu stosują inną strategię.
Inną ważną kwestią dotyczącą tych wskaźników jest to, że można je bezpośrednio porównywać tylko ze sobą. Innymi słowy, wskaźnik Sortino jednego menedżera portfela można porównać tylko ze wskaźnikiem Sortino innego menedżera. Współczynnika Sortino jednego menedżera nie można porównać do wskaźnika informacji innego. Na szczęście wszystkie te pięć wskaźników można interpretować w ten sam sposób: im wyższy współczynnik, tym większe wyniki skorygowane o ryzyko.