3 Charakterystyka gospodarek Karaibów

Często region Karaibów jest nazywany tyglem ze względu na dużą różnorodność kulturową, językową i etniczną na każdej z wysp. Aż 43,5 miliona osób zamieszkuje w sumie 28 różnych wyspiarskich krajów w Indiach Zachodnich, z których każdy ma swoje unikalne cechy ekonomiczne.1

W prawie wszystkich przypadkach na Karaibach panuje stabilne politycznie środowisko. Na przykład połowa wysp tworzących region to terytoria zamorskie Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Holandii lub Francji, a druga połowa to suwerenne państwa. Ponadto niektóre wyspy są dużo bardziej rozwinięte niż inne. Na przykład, według Banku Światowego, Haiti, drugie co do wielkości państwo Karaibów pod względem liczby ludności, jest najbiedniejszym krajem na całej półkuli zachodniej. Z drugiej strony Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju nie uważa już bliźniaczego państwa wyspiarskiego Trynidadu i Tobago za kraj rozwijający się.

Chociaż każda wyspa na Karaibach ma swoje odrębne cechy gospodarcze, istnieje szereg wspólnych cech charakterystycznych dla różnych gospodarek regionu. Kilka z tych cech omówiono poniżej.

Otwartość handlowa

Gospodarki Karaibów odniosły ogromne korzyści z silnych regionalnych i międzynarodowych stosunków handlowych. Niewielki rozmiar większości wysp praktycznie uniemożliwił żadnemu krajowi karaibskiemu samodzielne wyprodukowanie wszystkich towarów, których potrzebują jego obywatele i firmy. Tytułem ilustracji, Brytyjskie Terytorium zamorskie Montserrat ma mnóstwo budowy, jednak jest silnie uzależniona od importu z sąsiednich wysp i Stanów Zjednoczonych w celu zaspokojenia popytu na lokalnym owoców i warzyw.

Handel jest tak ważny dla przetrwania gospodarek Karaibów, że w regionie utworzono wiele bloków handlowych, z których wszystkie mają na celu usunięcie barier handlowychmiędzy państwami członkowskimi, takich jak cła i kontyngenty. Karaiby Wspólnota i Wspólny Rynek (CARICOM) i Organizacja Eastern Caribbean States (OECS) to dwa najbardziej popularne sojusze handlowe w Indiach Zachodnich.7 Ponadto wiele wysp zawarło preferencyjne umowy handlowe z Kanadą i członkami Unii Europejskiej.9 Pomaga to w eksponowaniu tych małych gospodarek na szersze rynki.

Ograniczone zasoby naturalne

Jak wspomniano powyżej, handel odgrywa bardzo ważną rolę w rozwoju gospodarek Karaibów. Chociaż niektóre wyspy jak Anguilla, Bermudy, i Kajmanów mocno polegać na turystyce i usługach finansowych zarobić waluty obcej, większość krajów karaibskich zarabiać od eksportu surowców i towarów wytwarzanych na rynkach międzynarodowych. Na dłuższą metę może to stanowić problem ze względu na ograniczoną ilość zasobów, którymi dysponują te narody.

Zarabianie na walutach obcych jest czynnością krytyczną dla każdego narodu. Rząd, który posiada znaczne rezerwy walutowe, jest w stanie dalej rozwijać swoją gospodarkę lokalną, nabywając najnowocześniejszą infrastrukturę publiczną z zagranicy, a tym samym poprawiając krajowe usługi socjalne. Starając się podnieść poziom życia, państwa Karaibów mogą próbować pozyskiwać więcej obcej waluty, eksportując, a tym samym nakładając duże obciążenie na swoje ograniczone zasoby naturalne. Doprowadziłoby to do całkowitego wyczerpania ich niewielkich zasobów.

Podatni na klęski żywiołowe

Klęski żywiołowe wielokrotnie hamowały postęp gospodarczy na Karaibach. Ze względu na położenie geograficzne regionu praktycznie wszystkie gospodarki Karaibów są podatne na niebezpieczne siły natury. Między czerwcem a listopadem huragany zagrażają tym małym narodom. Ponadto zawsze istnieje możliwość wystąpienia wybuchu wulkanu lub trzęsienia ziemi bez wcześniejszego ostrzeżenia. Innymi słowy, zarówno firmy, jak i rządy muszą być stale przygotowane na nieoczekiwane zdarzenia, które mogą spowodować nagłą utratę bardzo potrzebnej infrastruktury, cennego kapitału i niezastąpionego życia.

Kiedy karaibska wyspa zostaje dotknięta klęską żywiołową, jej rząd jest zmuszony przeznaczyć swoje ograniczone zasoby finansowe na odbudowę gospodarki poprzez naprawę szkód. W związku z tym kilka wystąpień klęsk żywiołowych spowoduje nieefektywne wykorzystanie kapitału i utrudni długoterminowy wzrost gospodarczy. Ponadto poważny akt Boży spowoduje zmniejszenie funduszy przeznaczonych na usługi społeczne, takie jak opieka zdrowotna i edukacja, a tym samym obniżenie poziomu życia kraju.

Na przykład w 2004 r. Huragan Ivan spowodował szkody w mieniu i infrastrukturze o wartości ponad 360 milionów dolarów na samej Jamajce. Zamiast obsługiwać zadłużenie lub inwestować te pieniądze w zwiększenie zdolności produkcyjnej wyspy, fundusze musiały zostać wykorzystane tylko na przywrócenie wyspy do stanu sprzed huraganu Ivan.

Podsumowanie

Podobnie jak kultura wysp karaibskich, gospodarka każdego kraju jest inna. Niektóre wyspy są znacznie bardziej zróżnicowane sektorowo niż inne, podczas gdy inne polegają na pomocy zagranicznej, aby utrzymać się na powierzchni. Niemniej jednak wiele krajów karaibskich ma podobne cechy gospodarcze i wyzwania. Ogólnie rzecz biorąc, angażują się w liberalizację handlu i są zmuszeni do eksportowania ograniczonej ilości zasobów naturalnych w celu uzyskania obcej wymiany.