5 powodów, dla których inwestorzy handlują obligacjami
Gdy firmy lub inne podmioty, takie jak rządy, muszą zebrać pieniądze na nowe projekty, sfinansować operacje lub refinansować istniejące zadłużenie, mogą emitować obligacje bezpośrednio inwestorom. Wiele obligacji korporacyjnych i rządowych jest przedmiotem publicznego obrotu na giełdach.
W międzyczasie rynki kapitałowe znajdują się w ciągłym kryzysie. Stopy procentowe mogą wzrosnąć, ale mogą spaść. Ceny towarów mogą nieoczekiwanie wzrosnąć i mogą niespodziewanie spaść. Recesje i boomy przychodzą i odchodzą. Firmy mogą ogłosić upadłość lub wrócić na skraj śmierci. Przewidując i reagując na tego typu zdarzenia, inwestorzy często dostosowują swoje portfele, aby chronić lub czerpać zyski ze zmiany warunków rynkowych.
Aby zobaczyć, gdzie inwestorzy mogą znaleźć okazje na rynkach obligacji, przyjrzymy się niektórym z najczęstszych powodów, dla których inwestorzy handlują obligacjami.
Kluczowe wnioski
- Inwestorzy handlują obligacjami z wielu powodów, z których dwa to zysk i ochrona.
- Inwestorzy mogą czerpać zyski z handlu obligacjami, aby podnieść zysk (handlując do obligacji o wyższej rentowności) lub skorzystać z podwyższenia kredytu (wzrost cen obligacji po podwyższeniu).
- Obligacjami można handlować w celu ochrony, co obejmuje defensywę kredytową, co wiąże się z wyciąganiem pieniędzy z obligacji wystawionych na sektory, które mogą mieć problemy w przyszłości.
1. Odbiór plonów
Pierwszym (i najczęstszym) powodem, dla którego inwestorzy handlują obligacjami, jest zwiększenie rentowności ich portfeli. Rentowność odnosi się do całkowitego zwrotu, jakiego możesz się spodziewać, jeśli masz obligację do terminu zapadalności, i jest rodzajem zwrotu, który wielu inwestorów próbuje zmaksymalizować.
Na przykład, jeśli posiadasz obligacje BBB o ratingu inwestycyjnym w firmie X, które dają 5,5%, i widzisz, że rentowność obligacji o podobnym ratingu w firmie Y wynosiła 5,75%, co byś zrobił? Jeśli uważasz, że ryzyko kredytowe jest nieistotne, sprzedaż obligacji X i zakup obligacji Y przyniosłaby Ci zysk ze spreadu lub wzrost rentowności w wysokości 0,25%. Ta transakcja może być najbardziej powszechna ze względu na pragnienia inwestorów i zarządzających inwestycjami, aby maksymalizować zysk, gdy tylko jest to możliwe.
2. Handel aktualizacją kredytu
Na ogół istnieje trzech głównych dostawców ratingów kredytowych dla przedsiębiorstw i długu krajowego (lub państwowego) – Fitch, Moody’s oraz Standard and Poor’s. Rating kredytowy odzwierciedla opinię tych agencji ratingowych na temat prawdopodobieństwa spłaty zobowiązania dłużnego, a wahania tych ratingów mogą stanowić okazję do handlu.
Transakcja podwyższenia kredytu może zostać wykorzystana, jeśli inwestor przewiduje, że pewna emisja długu zostanie podwyższona w najbliższej przyszłości. W przypadku podwyższenia ceny emitenta obligacji cena obligacji rośnie, a rentowność spada. Podwyższenie przez agencję ratingową odzwierciedla jej opinię, że firma stała się mniej ryzykowna, a jej sytuacja finansowa i perspektywy biznesowe uległy poprawie.
W handlu podwyższeniem kredytu inwestor próbuje uchwycić ten przewidywany wzrost ceny, kupując obligację przed podwyższeniem kredytu. Jednak pomyślne zawarcie tej transakcji wymaga pewnych umiejętności w przeprowadzaniu analizy kredytowej. Ponadto transakcje typu podwyższenie zdolności kredytowej zwykle występują w okolicach granicy między ratingami na poziomie inwestycyjnym a ratingami poniżej poziomu inwestycyjnego. Przeskok ze statusu obligacji śmieciowych do poziomu inwestycyjnego może przynieść przedsiębiorcy znaczne zyski. Jednym z głównych powodów takiego stanu rzeczy jest to, że wielu inwestorów instytucjonalnych nie ma możliwości kupowania długów o ratingu poniżej poziomu inwestycyjnego.
3. Transakcje w obronie kredytu
Następną popularną transakcją są transakcje w zakresie ochrony kredytu. W czasach rosnącej niestabilności w gospodarce i na rynkach niektóre sektory stają się bardziej podatne na spłacanie zobowiązań dłużnych niż inne. W rezultacie trader może przyjąć bardziej defensywną pozycję i wyciągnąć pieniądze z sektorów, w których oczekuje się słabych wyników lub tych, które są najbardziej niepewne.
Na przykład, gdy kryzys zadłużenia przetoczył się przez Europę w 2010 i 2011 r., Wielu inwestorów ograniczyło swoje alokacje na europejskich rynkach długu ze względu na zwiększone prawdopodobieństwo niewypłacalności długu państwowego. W miarę pogłębiania się kryzysu okazało się to mądrym posunięciem handlowców, którzy nie wahali się przed wyjściem.
Ponadto oznaki, że dana branża stanie się mniej rentowna w przyszłości, mogą być przyczyną zainicjowania transakcji w zakresie ochrony kredytu w ramach Twojego portfela. Na przykład zwiększona konkurencja w branży (być może z powodu zmniejszonych barier wejścia ) może spowodować zwiększoną konkurencję i presję na obniżanie marż zysku dla wszystkich firm w tej branży. Może to doprowadzić do wyparcia niektórych słabszych firm z rynku lub, co gorsza, do ogłoszenia upadłości.
4. Obroty sektorowe
W przeciwieństwie do handlu w obronie kredytu, którego głównym celem jest ochrona portfela, transakcje rotacji sektorów mają na celu realokację kapitału do sektorów, w przypadku których oczekuje się, że osiągną lepsze wyniki w porównaniu z branżą lub innym sektorem. Na poziomie sektora jedną z powszechnie stosowanych strategii jest rotacja więzi między sektorami cyklicznymi i niecyklicznymi, w zależności od tego, dokąd zmierza gospodarka.
Na przykład w czasie recesji w USA, która rozpoczęła się w latach 2007/08, wielu inwestorów i zarządzających portfelami dokonało rotacji swoich portfeli obligacji z sektorów cyklicznych (np. Detalicznych) do sektorów niecyklicznych (podstawowe produkty konsumenckie ).4 Ci, którzy byli powolni lub niechętni do wycofywania się z sektorów cyklicznych, stwierdzili, że ich portfel osiągał gorsze wyniki niż inne.
5. Regulacja krzywej dochodowości
Czas trwania portfela obligacji jest miarą wrażliwości ceny obligacji na zmiany stóp procentowych. Obligacje o długim czasie trwania mają większą wrażliwość na zmiany stóp procentowych i odwrotnie, w przypadku obligacji o niskim czasie trwania. Na przykład można oczekiwać, że portfel obligacji z okresem trwania wynoszącym pięć zmieni wartość o pięć procent przy jednoprocentowej zmianie stóp procentowych.
Krzywa rentowności handlu regulacja polega na zmianie czasu trwania portfela obligacji w celu pozyskania zwiększona lub zmniejszona wrażliwość na stopy procentowe, w zależności od widoku kierunku stóp procentowych. Ponieważ cena obligacji jest odwrotnie skorelowana ze stopami procentowymi – co oznacza, że spadek stóp procentowych zwiększaceny obligacji, a wzrost stóp procentowych skutkuje spadkiem cen obligacji – wydłużenie czasu trwania portfela obligacji w oczekiwaniu na spadek stóp procentowych może być jedną z opcji dla przedsiębiorcy.
Na przykład w latach 80., kiedy stopy procentowe były dwucyfrowe, jeśli przedsiębiorca mógł przewidzieć stały spadek stóp procentowych w kolejnych latach, mógł wydłużyć czas trwania swojego portfela obligacji w oczekiwaniu na spadek.
Podsumowanie
To jedne z najczęstszych powodów, dla których inwestorzy i menedżerowie handlują obligacjami. Czasami najlepszą transakcją może być brak handlu. Dlatego, aby odnieść sukces w handlu obligacjami, inwestorzy powinni rozumieć zarówno powody, dla których warto handlować obligacjami, jak i dlaczego nie.