Używanie LEAPS w rozmowie objętej usługą Napisz
Covered call writing jest ogólnie uważany za konserwatywne podejście do wystawiania opcji, ponieważ opcje kupna sprzedawane za premię nie są nagie. Zapisanie opcji kupna obejmuje posiadanie instrumentu bazowego – którym może być kontrakt na akcje lub kontrakt futures – i sprzedaż opcji kupna w odniesieniu do tej pozycji bazowej.
Jeśli pokryta opcja kupna wpłynie na pieniądze wraz ze wzrostem wartości instrumentu bazowego, najgorsze, co może się zdarzyć, to anulowanie pozycji akcji. W takim scenariuszu inwestor nadal zyskuje, ponieważ premia jest zatrzymywana jako zysk, podczas gdy pozycja akcji rośnie do ceny wykonania zabezpieczonej opcji kupna, czyli momentu, w którym wystawca zostałby przypisany podczas wykonania.
Covered call writing ma miejsce zwykle wtedy, gdy inwestor utrzymuje perspektywę neutralną lub byczą i planuje utrzymać instrument bazowy w dłuższej perspektywie. Ponieważ rozmowy sprzedawane są „objęte” przez właściciela instrumentu bazowego, nie ma na głowie ryzyko w sprzedaży (zwarcia) połączeń. Jednak problem pojawia się z drugiej strony, gdzie duży, nieoczekiwany spadek wartości instrumentu bazowego może skutkować dużymi stratami, ponieważ premia za wezwanie zebrana w typowym zapisie kupna z pokryciem zapewnia inwestorowi bardzo ograniczoną ochronę.
Ponieważ akcje mogą spaść dość szybko, niewielka kwota premii za wezwanie zebrana w większości zapisów dotyczących wezwań objętych zabezpieczeniem jest bardzo niewielka, aby zabezpieczyć się przed ryzykiem spadku. Na szczęście istnieje alternatywa, jeśli chcesz zmniejszyć ryzyko spadku, ale nadal gromadzić premię za połączenie z zabezpieczonymi zapisami i mieć potencjał wzrostu zysku.
Opracowałem podejście do pisania zgłoszeń objętych ubezpieczeniem, które daje możliwość poprawy ogólnej wydajności. Nazywam to „surogatem zabezpieczonym zapisem kupna” i używa opcji LEAPS zamiast akcji jako instrumentu bazowego.
Tradycyjny zapis dotyczący zgłoszonej rozmowy telefonicznej Pozwólcie, że przedstawię moją strategię zastępczą, ilustrując najpierw tradycyjny zapis dotyczący zgłoszonej rozmowy telefonicznej na JP Morgan (JPM). W dniu 16 grudnia 2003 r. JPM zamknął się o godzinie 35,72. Gdybym miał pozostać byczy na JPM, mógłbym chcieć zastosować tradycyjny zapis przykryty, który ma miejsce na większe zyski. Porównajmy dwa sposoby, w jakie moglibyśmy zastosować omówiony zapis: tradycyjne podejście obejmujące własność instrumentu bazowego i mój alternatywny plan wykorzystujący LEAP jako substytut.
Najpierw skonfigurujmy tradycyjny zapis. Jeśli chcemy przeprowadzić sześciomiesięczną subskrypcję, moglibyśmy sprzedać jedyne pieniądze w lipcu 2004 r. 37,50 call, która obecnie jest sprzedawana za 1,60 USD (lub 160 USD za jedną opcję, którą pokrywa 100 posiadanych akcji, który jest zakładanym rozmiarem pozycji w obu naszych przykładach). Gdyby JPM został zamknięty w dniu wygaśnięcia 17 lipca 2004 r. Po cenie wykonania wezwania 37,50 (punkt maksymalnego zysku), zarobilibyśmy [1,78 USD] na akcję plus 1,60 USD jako zysk z opcji kupna, co oznaczałoby wygasł bezwartościowy. Maksymalny zysk wynosi zatem [3,38 USD] na akcję lub [338 USD], jak widać w tabeli 1. Dodatkowy niewielki zysk z tytułu dywidend uzyskanych w tym sześciomiesięcznym okresie nie jest uwzględniany w tym przypadku.
Tabela 1 – Tradycyjne Covered Call Write (ceny z zamknięcia notowań 16 grudnia 2003 r.). Zastępowanie opcji LEAP dla instrumentu bazowego W moim alternatywnym podejściu do pisania, zamiast kupować JPM, kupię opcję kupna LEAP z ceną wykonania 25 stycznia 2006 r. Za 10,70 USD. Innymi słowy, zamiast posiadać JP Morgan, będę posiadał dwuletnią opcję kupna LEAP – opcję długoterminową, która jest przedmiotem obrotu na instrumencie bazowym (i działa jako substytut posiadania instrumentu bazowego) i wygasa 22 stycznia 2006 r.
W idealnym przypadku strategia ta sprawdza się na dojrzałym rynku zwyżkowym, któremu zwykle towarzyszy niska zmienność implikowana i statystyczna. Chcemy środowiska o niskiej zmienności, ponieważ LEAP mają wysoką vega, co oznacza, że mogą wzrosnąć na wartości, gdy zmienność wzrośnie, lub spaść, jeśli zmienność spadnie, do punktu, do którego wrócę poniżej. W przeciwnym razie LEAP mają te same podstawowe podstawy wyceny i specyfikacje, co zwykłe opcje na akcje.
Cena ta reprezentuje jedynie wartość wewnętrzną (tj. Brak wartości w czasie), ponieważ LEAP jest jak dotąd w pieniądzu. Ponieważ opcja ta nie ma wartości czasowej, a delta wynosi 1,00 lub bardzo blisko, posiadanie LEAP działa jak zastępstwo posiadania instrumentu bazowego, ale wiąże się ze znacznie mniejszym kapitałem. Teraz sprzedam to samo wezwanie 37,5 lipca 2004 za 1,60 $ w ramach tego LEAP. Jeśli JPM zamknie się 17 lipca 2004 r. W dniu wygaśnięcia po cenie wykonania wezwania 37,5 lipca, osiągniemy maksymalny zysk w wysokości [338 USD], co odpowiada maksymalnemu zyskowi z poprzedniego przykładu, ale wymaga mniejszego kapitału z góry. W związku z tym wymagany jest większy zwrot z kapitału. (W obu przykładach abstrahuję od kosztów transakcji).
Tabela 2 – Zapis wezwania oparty na LEAP (ceny z zamknięcia notowań 16 grudnia 2003 r.).
LEAP kosztuje zaledwie 1070 USD (minus otrzymana premia), czyli znacznie mniej niż 3572 USD (minus otrzymana premia) w przypadku tradycyjnego pokrycia kupna. Jeśli ustalimy długą pozycję na instrumencie bazowym za mniej niż jedną trzecią kapitału wymaganego do tradycyjnego zapisu typu call call, sensowne byłoby przejście na strategię opartą na LEAP po prostu na tej podstawie – chociaż ostatecznie dywidendy musiałyby być uwzględnione w celu stworzenia rzetelnego porównania. Jednak historia ryzyka w dół jest znacznie zmieniona, co jest ważniejszą kwestią.
Maksymalna redukcja ryzyka w dół Powiedzmy, że w momencie wygaśnięcia JPM zamyka się po 30 zamiast przy maksymalnym punkcie zysku założonym powyżej. Tabela 3 poniżej podsumowuje straty dla obu zabezpieczonych pozycji kupna. Jak widać, tradycyjny zapis typu call call traci 572 USD na pozycji giełdowej ([35,72 USD – 30 USD] x 100 akcji = 572 USD). Strata ta jest częściowo kompensowana zyskiem z wygasłego bezwartościowego wezwania w lipcu, pozostawiając stratę netto w wysokości 412 USD (572 USD – 160 USD = 412 USD).
W międzyczasie w przypadku naszego zapisu objętego LEAP pozycja wykazywałaby tę samą kwotę straty, ponieważ delta na LEAP naśladuje długą pozycję giełdową w pieniądzu. Ponieważ cena wykonania wezwania w styczniu 2006 r. Wynosi 25, nadal jest w pieniądzach na poziomie 30. W związku z tym straciłby 412 USD (572 USD – 160 USD = 412 USD). Jednak w przypadku spadku kursu przewaga przenosi się na strategię LEAP.
Na przykład, jeśli zamknięcie w momencie wygaśnięcia JPM wynosi 25, strata na tradycyjnym zapisie byłaby o 1000 USD większa przy 1412 USD, ale zapis objęty LEAP może stracić maksymalnie tylko 10,70 USD minus 160 USD lub 910 USD. W rzeczywistości wykazałby również niższą stratę na poziomie 25 z powodu pozostałej wartości czasu na LEAP, która wynosiłaby około 150,00 USD, oraz wpływu zmienności, której jeszcze nie zbadaliśmy. W tym miejscu staje się bardziej interesująca jako strategia alternatywna.
Tabela 3 – Porównanie strat, jeśli JPM spadnie do 25 (zakładamy brak spadku wartości w czasie w tym scenariuszu).
Dlatego przy cenie akcji równej 25 po wygaśnięciu wezwań 37,5 lipca, jeśli założymy, że pozostała premia czasowa wezwania LEAP wynosi około 150 USD, straty wyniosłyby 760 USD. To prawie 50% mniej niż – 1412 USD w przypadku tradycyjnego zapisu (patrz Tabela 3).
Przewaga zmienności Strategia oparta na LEAP ma inne, nieoczywiste zalety.
Strategia LEAP jest jeszcze bardziej atrakcyjna, gdy weźmiemy pod uwagę zmienność. Ponieważ LEAP mają wysoką vega, wzrost zmienności spowodowałby podniesienie poziomów wewnętrznych (tj. Wartości w czasie) na długiej pozycji LEAP, takiej jak ta, którą zakładamy w tym artykule. W chwili, gdy to piszę, zmienność JPM była na bardzo niskim poziomie – tak niskim, że w ciągu ostatnich sześciu lat była tak niska tylko w 2% przypadków. Dlatego zmienność JPM ma duże szanse na wzrost w okresie 24 miesięcy przed wygaśnięciem LEAP, a nawet przed datą wygaśnięcia wezwania w lipcu, pomagając nam w spadku.
Ponieważ zmienność implikowana i ceny akcji mają odwrotną zależność, spadek o jakiejkolwiek znacznej wielkości spowodowałby skok zmienności – który możemy modelować – i dodatkowo zmniejszyłby maksymalną stratę na naszej strategii zapisu z pokryciem zastępczym LEAPS. Gdyby założyć, że na przykład JPM spadł do ceny 25, nastąpiłby znaczny wzrost zmienności. Wzrost zmienności z 24% (obecny poziom) jest trudny do precyzyjnego przewidzenia, ale możemy dokonać pewnych prognoz na podstawie ostatnich zachowań cenowych. Ostatni raz JPM spadł do 25 z powyżej tego poziomu pod koniec 2002 r., Co spowodowało wzrost zmienności implikowanej do 80%. Zakładając nawet wzrost do 45%, co jest trzyletnim średnim poziomem zmienności implikowanej, mielibyśmy wzrost zmienności o 26 punktów procentowych, co zwiększyłoby premię o około 280 USD do ceny LEAP w lipcu.
Teraz możemy przeliczyć naszą stratę, aby uwzględnić kwotę, którą zyskalibyśmy na wzroście tej zmienności. Maksymalna strata spada teraz do zaledwie 480 USD z 760 USD – w porównaniu do 1412 USD na tradycyjnym zapisie, to niesamowicie 61% mniej, jak widać w tabeli 3 powyżej. Gdyby stopy procentowe wzrosły, pozycja uległaby dalszemu spadkowi maksymalnej straty, ponieważ stawki LEAP rosną wraz ze wzrostem stóp. Ale dywidendy musiałyby zostać uwzględnione również w tradycyjnym zapisie z pokryciem, co zmniejszyłoby maksymalne straty.
Pomijając te inne czynniki, jasne jest, że strategia pisania połączeń objęta LEAP wydaje się oferować lepszy scenariusz ryzyka / zysku. Ale jest jeszcze jedna znacząca zaleta, która nie jest tak oczywista na początku.
W przypadku tradycyjnego listu zabezpieczonego, jeśli JPM spadnie do 25, niektórzy inwestorzy mogą zostać zmuszeni do likwidacji pozycji w obawie przed jeszcze większą stratą. Jednak wraz z wezwaniem objętym LEAP, ten strach zostaje usunięty. Na przykład, przy założonej cenie 25 w lipcu, połączenie LEAP ma tylko około 150 $ wartości czasowej, więc nie ma powodu, aby sprzedawać LEAP, zwłaszcza że nadal ma 18 miesięcy życia.
Jednak w przypadku tradycyjnego ubezpieczonego wystawcy ofert nadal istnieje duże potencjalne ryzyko pogorszenia się sytuacji, jeśli chodzi o dłuższe utrzymywanie akcji JPM. Teoretycznie cena mogłaby spaść do zera, choć byłoby to mało prawdopodobne. Teraz przyjmijmy, że tradycyjny pisarz wpada w panikę i sprzedaje swoją pozycję, gdy JPM przekroczy 25. Ale jeśli po sześciu miesiącach akcje wrócą do poziomu 40, zanim LEAP wygaśnie w 2006 r., Zaczniemy dostrzegać piękno pisma objętego LEAP strategia. Posiadacz LEAP, który miał tylko dodatkowe 150 USD do zaryzykowania, gdy JPM był na poziomie 25, był w stanie zejść dalej w dół i ostatecznie w tym scenariuszu udało się wygaśnąć LEAP 15 punktów w pieniądzach, z zyskiem w wysokości 430 USD. Wraz z lipcowym zyskiem z połączeń w wysokości 160 $, otrzymujemy łączny zysk w wysokości 590 $.
To porównanie nie dotyczy rodzajów rolowania krótkich wezwań ani pisania dodatkowych krótkich wezwań po wygaśnięciu wezwania w lipcu. Niemniej jednak przykład JPM ilustruje niektóre kluczowe zalety pisania ofert objętych LEAP.