Wydajność X
Co to jest wydajność X?
Efektywność X odnosi się do stopnia efektywności utrzymywanej przez firmy w warunkach niedoskonałej konkurencji. Wydajność w tym kontekście oznacza, że firma uzyskuje maksymalne wyniki ze swoich nakładów, w tym wydajność pracowników i wydajność produkcji. Na wysoce konkurencyjnym rynku firmy są zmuszone do jak największej wydajności, aby zapewnić wysokie zyski i dalsze istnienie. Nie dotyczy to sytuacji niedoskonałej konkurencji, na przykład monopolu lub duopolu.
Kluczowe wnioski
- Efektywność X to stopień efektywności utrzymywanej przez firmy w warunkach niedoskonałej konkurencji, na przykład w przypadku monopolu.
- Ekonomista Harvey Leibenstein podważył przekonanie, że firmy zawsze były racjonalne i nazwał tę anomalię „X” dla nieznanej – lub x-efektywności.
- Leibenstein przedstawił element ludzki, argumentując, że mogą istnieć stopnie wydajności, co oznacza, że czasami firmy nie zawsze maksymalizowały zyski
Zrozumieć X-Efficiency
Efektywność X wskazuje na irracjonalne działania firm na rynku. Tradycyjna ekonomia neoklasyczna przyjęła założenie, że firmy działają w sposób racjonalny, co oznacza, że maksymalizują produkcję przy najniższych możliwych kosztach – nawet wtedy, gdy rynki nie były wydajne. Harvey Leibenstein, profesor i ekonomista z Harvardu, zakwestionował przekonanie, że firmy zawsze były racjonalne i nazwał tę anomalię „X” dla nieznanej – lub x-efektywności. W przypadku braku prawdziwej konkurencji firmy są bardziej tolerancyjne wobec nieefektywności w swojej działalności. Pojęcie efektywności x służy do oszacowania, o ile wydajniejsza byłaby firma w bardziej konkurencyjnym środowisku.
Urodzony na Ukrainie Harvey Leibenstein (1922-1994) był profesorem na Uniwersytecie Harvarda, którego główny wkład – inny niż x-efektywność i jej różne zastosowania w rozwoju gospodarczym, prawach własności, przedsiębiorcach i biurokracji – był krytyczną teorią minimalnego wysiłku, która miał na celu znalezienie sposobu na przerwanie cyklu ubóstwa w krajach słabo rozwiniętych.
Podczas obliczania efektywności x zwykle wybiera się punkt danych, który reprezentuje branżę, a następnie modeluje się go za pomocą analizy regresji. Na przykład bank może być oceniany na podstawie łącznych kosztów podzielonych przez sumę aktywów, aby uzyskać pojedynczy punkt danych dla firmy. Następnie punkty danych dla wszystkich banków zostałyby porównane przy użyciu analizy regresji w celu zidentyfikowania najbardziej efektywnego x i miejsca, w którym znajduje się większość. Analizę tę można przeprowadzić dla konkretnego kraju, aby dowiedzieć się, jak wydajne są pewne sektory lub w kontekście transgranicznym dla określonego sektora, aby zobaczyć różnice regionalne i jurysdykcyjne.
Historia wydajności X
Leibenstein zaproponował koncepcję efektywności x w artykule z 1966 roku zatytułowanym „Allocative Efficiency vs. 'X-Efficiency’”, który ukazał się w The American Economic Review. Efektywność alokacyjna występuje wtedy, gdy koszty krańcowe firmy są równe cenie i może wystąpić, gdy konkurencja w tej branży jest bardzo duża. Przed rokiem 1966 ekonomiści uważali, że firmy są wydajne z wyjątkiem okoliczności związanych z efektywnością alokacji. Leibenstein wprowadził czynnik ludzki, dzięki któremu mogą istnieć czynniki, przypisywane kierownictwu lub pracownikom, które nie maksymalizują produkcji ani nie osiągają najniższych możliwych kosztów produkcji.
W części podsumowującej artykułu Leibenstein stwierdził, że „teoria mikroekonomiczna koncentruje się na efektywności alokacji z wyłączeniem innych typów efektywności, które są znacznie bardziej znaczące w wielu przypadkach. Ponadto poprawa„ efektywności niealokacyjnej ”jest ważnym aspektem proces wzrostu ”. Leibenstein doszedł do wniosku, że teoria firmy nie zależy od minimalizacji kosztów; raczej na koszty jednostkowe wpływa efektywność x, która z kolei „zależy od stopnia presji konkurencyjnej, a także innych czynników motywacyjnych”.
W przypadku skrajnej struktury rynku – monopolu – Leibenstein zauważył mniejszy wysiłek pracowników. Innymi słowy, bez konkurencji jest mniej pracowników i kierownictwa, które chcą maksymalizować produkcję i konkurować. Z drugiej strony, gdy presja konkurencyjna była silna, pracownicy podejmowali większy wysiłek. Leibenstein argumentował, że firma i jej sposoby generowania zysków mogą zyskać znacznie więcej, zwiększając efektywność x zamiast efektywności alokacji.
Teoria efektywności x była kontrowersyjna, kiedy została wprowadzona, ponieważ była sprzeczna z założeniem zachowania maksymalizującego użyteczność, dobrze przyjętym aksjomatem w teorii ekonomii. Użyteczność to zasadniczo korzyść lub satysfakcja z zachowania, takiego jak konsumpcja produktu.
Wydajność X pomaga wyjaśnić, dlaczego firmy mogą mieć niewielką motywację do maksymalizacji zysków na rynku, na którym firma już przynosi zyski i nie jest zagrożona przez konkurencję.
Przed Leibensteinem uważano, że firmy zawsze maksymalizują zyski w sposób racjonalny, chyba że istnieje ekstremalna konkurencja. X-efektywność zakładała, że mogą istnieć różne poziomy wydajności, na których mogą działać firmy. Firmy o niewielkiej motywacji lub bez konkurencji mogą prowadzić do nieefektywności X – co oznacza, że nie chcą maksymalizować zysków, ponieważ brakuje motywacji do osiągnięcia maksymalnej użyteczności. Jednak niektórzy ekonomiści argumentują, że koncepcja efektywności x polega jedynie na przestrzeganiu maksymalizującego użyteczność pracownika kompromisu między wysiłkiem a czasem wolnym. Empiryczne dowody na teorię efektywności x są mieszane.
X-Efficiency vs. X-Nieefektywność
X-efektywność i x-nieefektywność to ta sama koncepcja ekonomiczna. Efektywność X mierzy, jak blisko optymalnej efektywności działa firma na danym rynku. Na przykład firma może być efektywna 0,85 x, co oznacza, że działa przy 85% swojej optymalnej wydajności. Byłoby to uważane za bardzo wysokie na rynku z istotnymi kontrolami rządowymi i przedsiębiorstwami państwowymi. Nieskuteczność X to ta sama miara, ale nacisk kładzie się na lukę między obecną wydajnością a potencjałem. Przedsiębiorstwo państwowe na tym samym rynku co poprzednia firma może mieć współczynnik x-efektywności na poziomie 0,35, co oznacza, że działa na poziomie zaledwie 35% swojej optymalnej wydajności. W takim przypadku firma może być określana jako x-nieefektywna, aby zwrócić uwagę na dużą lukę, mimo że nadal mierzona jest efektywność x.