Czynniki wpływające na krańcową skłonność do konsumpcji

Głównymi czynnikami wpływającymi na krańcową skłonność do konsumpcji (RPP) są dostępność kredytu, poziomy opodatkowania i zaufanie konsumentów. Zgodnie z keynesowską teorią ekonomiczną na skłonność do konsumpcji może wpływać polityka gospodarcza rządu. W szczególności ekonomia keynesowska teoretyzuje, że rząd może zwiększyć poziom konsumpcji i ogólny stan gospodarki narodu poprzez politykę stóp procentowych, podatki i redystrybucję dochodów.

MPC i MPS

RPP to koncepcja keynesowska, która odnosi się do kwoty każdego dolara dodatkowego dochodu, który konsumenci wydają, a nie oszczędzają. Jest to stosunek towarzyszący do krańcowej skłonności do oszczędzania, wskaźnik wskazujący, ile z każdego dolara dodatkowego dochodu konsumenci zwykle oszczędzają. Podstawowa teoria ekonomii keynesowskiej zakłada, że ​​zmiany w procencie dochodu wykorzystywanego do spożycia mają efekt mnożnikowy na produkt krajowy brutto (PKB), ponieważ zwiększone wydatki pobudzają wzrost produkcji, co skutkuje wyższym zatrudnieniem i wyższymi płacami. To dodatkowo zwiększa wydatki, prowadząc do dalszego wzrostu produkcji.

Teoria keynesowska uważa, że ​​na poziom konsumpcji może znacząco wpływać polityka gospodarcza rządu, w szczególności polityka stóp procentowych, podatki i redystrybucja dochodu. Według ekonomii keynesowskiej wydatki są najważniejszym czynnikiem napędzającym gospodarkę, a oszczędzanie przez konsumentów jest dla niej przeszkodą, co jest dokładnym przeciwieństwem tego, co każdy doradca finansowy powiedziałby klientowi o osobistej kondycji finansowej.

Wykorzystanie polityki stóp procentowych i polityki podatkowej do podwyższenia RPP

Ekonomiści keynesowscy uważają, że polityka stóp procentowych i polityka podatkowa to dwa główne sposoby, które rząd może wykorzystać do zwiększenia liczby członków RPP. Według Keynesa ważne jest, aby wprowadzić system podatkowy, który nakłada większość podatków na bogatsze osoby, a najmniejsze obciążenia podatkowe na biedniejsze gospodarstwa domowe. Dzieje się tak, ponieważ biedniejsze segmenty populacji mają większą potrzebę wydawania pieniędzy, ponieważ w przeciwieństwie do bardzo bogatych mają więcej rzeczy do kupienia, takich jak domy i samochody. W związku z tym dodatkowy dochód do dyspozycji udostępniony gospodarstwom domowym o niższych dochodach w drodze obniżek podatków jest raczej przeznaczony na konsumpcję niż na oszczędności.

Uważa się, że oprócz polityki podatkowej istotny wpływ na RPP ma również polityka dotycząca stóp procentowych, w szczególności to, czy kredyt jest łatwo dostępny, czy bardziej restrykcyjny. Uważa się, że łatwo dostępny kredyt i niższe stopy procentowe zwiększają RPP, ponieważ ułatwia to konsumentom finansowanie zakupów i uzyskiwanie finansowania po atrakcyjnych stopach procentowych. Ograniczony kredyt może mieć odwrotny skutek, zwiększając krańcową skłonność do oszczędzania, ponieważ na przykład większe zaliczki są generalnie wymagane w przypadku większych zakupów, takich jak domy lub samochody.

Indeks zaufania konsumentów (CCI) jest uważany za wiodący wskaźnik ekonomiczny, ponieważ zaufanie konsumentów jest również uważana za motorem konsumpcji, niezależnie od zmian w poziomie dochodów. Zasadniczo, jeśli konsumenci czują się pewnie co do swoich przyszłych perspektyw dochodów, zwykle wydają większe kwoty i zaciągają dodatkowe zadłużenie, wierząc, że poradzą sobie z dodatkowymi obciążeniami finansowymi wynikającymi ze zwiększonych wydatków.