Krańcowa skłonność do konsumpcji (MPC)
Jaka jest krańcowa skłonność do konsumpcji (RPP)?
W ekonomii krańcowa skłonność do konsumpcji (RPP) jest definiowana jako odsetek zagregowanej podwyżki płac, jaką konsument wydaje na konsumpcję dóbr i usług, w przeciwieństwie do ich oszczędzania. Krańcowa skłonność do konsumpcji jest składową keynesowskiej teorii makroekonomicznej i jest obliczana jako zmiana konsumpcji podzielona przez zmianę dochodu. MPC jest przedstawiona za pomocą linii konsumpcji, która jest nachyloną linią utworzoną przez wykreślenie zmiany konsumpcji na pionowej osi „y” i zmiany dochodu na poziomej osi „x”.
Kluczowe wnioski
- Krańcowa skłonność do konsumpcji to odsetek wzrostu dochodu wydawany na konsumpcję.
- RPP różni się w zależności od poziomu dochodów. RPP jest zazwyczaj niższa przy wyższych dochodach.
- RPP jest kluczowym wyznacznikiem mnożnika keynesowskiego, który opisuje efekt zwiększonych inwestycji lub wydatków rządowych jako bodziec gospodarczy.
Zrozumienie krańcowej skłonności do konsumpcji (MPC)
Krańcowa skłonność do konsumpcji jest równa ΔC / ΔY, gdzie ΔC to zmiana konsumpcji, a ΔY to zmiana dochodu. Jeśli konsumpcja wzrośnie o 80 centów za każdego dodatkowego dolara dochodu, to RPP wynosi 0,8 / 1 = 0,8.
Załóżmy, że oprócz normalnych rocznych zarobków otrzymasz premię w wysokości 500 USD. Nagle masz 500 dolarów więcej dochodu niż wcześniej. Jeśli zdecydujesz się wydać 400 USD z tego krańcowego wzrostu dochodu na nowy garnitur i zaoszczędzić pozostałe 100 USD, Twoja krańcowa skłonność do konsumpcji wyniesie 0,8 (400 USD podzielone przez 500 USD).
Drugą stroną krańcowej skłonności do konsumpcji jest krańcowa skłonność do oszczędzania, która pokazuje, jak bardzo zmiana dochodu wpływa na poziom oszczędności. Krańcowa skłonność do konsumpcji + krańcowa skłonność do oszczędzania = 1. W tym przykładzie krańcowa skłonność do oszczędzania wyniesie 0,2 (100 dolarów podzielone przez 500 dolarów).
Jeśli zdecydujesz się zaoszczędzić całe 500 USD, Twoja krańcowa skłonność do konsumpcji wyniesie 0 (0 USD podzielone przez 500), a krańcowa skłonność do oszczędzenia wyniesie 1 (500 USD podzielone przez 500).
RPP a polityka gospodarcza
Biorąc pod uwagę dane dotyczące dochodów i wydatków gospodarstw domowych, ekonomiści mogą obliczyć RPP gospodarstw domowych według poziomu dochodów. To wyliczenie jest ważne, ponieważ MPC nie jest stała; różni się w zależności od poziomu dochodu. Zazwyczaj im wyższy dochód, tym niższa RPP, ponieważ wraz ze wzrostem dochodu coraz więcej ludzkich pragnień i potrzeb zostaje zaspokojonych; w rezultacie oszczędzają więcej. Przy niskich dochodach RPP jest zwykle znacznie wyższa, ponieważ większość lub całość dochodu osoby musi być przeznaczona na konsumpcję na własne potrzeby.
Zgodnie z teorią Keynesa wzrost inwestycji lub wydatków rządowych zwiększa dochody konsumentów, przez co wydadzą oni więcej. Jeśli wiemy, jaka jest ich krańcowa skłonność do konsumpcji, możemy obliczyć, jak bardzo wzrost produkcji wpłynie na wydatki. Te dodatkowe wydatki wygenerują dodatkową produkcję, tworząc ciągły cykl w procesie znanym jako mnożnik keynesowski. Im większa część dodatkowego dochodu przeznaczana na wydatki niż na oszczędzanie, tym większy efekt. Im wyższa RPP, tym wyższy mnożnik – tym większy wzrost konsumpcji wynikający ze wzrostu inwestycji; jeśli więc ekonomiści potrafią oszacować RPP, to mogą wykorzystać to do oszacowania całkowitego wpływu potencjalnego wzrostu dochodów.
Często Zadawane Pytania
Czym jest krańcowa skłonność do konsumpcji?
Krańcowa skłonność do konsumpcji mierzy stopień, w jakim konsument wyda lub zaoszczędzi w stosunku do zagregowanego wzrostu płac. Innymi słowy, jeśli dana osoba uzyska wzrost dochodów, jaki procent tego nowego dochodu wyda? Często wyższe dochody wyrażają niższy poziom krańcowej skłonności do konsumpcji, ponieważ potrzeby konsumpcyjne są zaspokajane, co pozwala na większe oszczędności. Z kolei niższe poziomy dochodów charakteryzują się wyższą krańcową skłonnością do konsumpcji, ponieważ wyższy procent dochodu może być przeznaczony na codzienne wydatki na życie.
Jak obliczyć krańcową skłonność do konsumpcji?
Aby obliczyć krańcową skłonność do konsumpcji, zmianę konsumpcji dzieli się przez zmianę dochodu. Na przykład, jeśli wydatki danej osoby wzrosną o 90% więcej na każdego nowego dolara zarobków, będzie to wyrażone jako 0,9 / 1 = 0,9. Z drugiej strony, weź pod uwagę, że osoba otrzyma premię w wysokości 1000 USD i wydaje z tego 100 USD, oszczędzając 900 USD. Krańcowa skłonność do konsumpcji wyniosłaby 100 USD / 1000 USD lub 0,1.
Jaką rolę odgrywa krańcowa skłonność do konsumpcji w ekonomii?
W keynesowskiej teorii makroekonomicznej krańcowa skłonność do konsumpcji jest kluczową zmienną pokazującą efekt mnożnikowy wydatków związanych z bodźcami gospodarczymi. W szczególności sugeruje, że wzrost wydatków rządowych zwiększy dochody konsumentów, a co za tym idzie, wzrosną wydatki konsumentów. Na poziomie makro ten wzrost inwestycji doprowadzi do wyższego zagregowanego poziomu popytu.