Kiedy pękła bańka na rynku nieruchomości?

Ceny nieruchomości w Stanach Zjednoczonych stale rosły od dziesięcioleci, przy czym spowolnienia spowodowane były jedynie zmianami stóp procentowych po drodze. Ceny wzrosły z czasem, gdy popyt na własność domów w ramach programów sponsorowanych przez rząd wzrósł, wraz z ogólnym przekonaniem, że posiadanie nieruchomości jest amerykańskim marzeniem. Kredyty hipoteczne stały się dostępne dla szerszego grona konsumentów dzięki programom oferowanym przez Fannie Mae, Freddie Mac i innych, co mogło dać pieniądze w ręce niektórych nieodpowiedzialnych właścicieli domów, którzy później nie wywiązali się z płatności. Stopy procentowe utrzymywały się w przystępnym zakresie w połowie lat 90. i na początku XXI wieku, dzięki czemu posiadanie domów było jeszcze bardziej przystępne. Podobnie jak w przypadku innych inwestycji, nieruchomości nie byłyby w stanie doceniać z roku na rok w takim tempie w nieskończoność i wkrótce bańka pękła.

Do załamania z pewnością nie doszło z dnia na dzień, ale zaczęły się głośne dudnienia, gdykredyty hipoteczne subprime – udzielane konsumentom z mniej niż idealnym kredytem – stały się 20% rynku w 2006 roku, według Washington Post. Niektóre banki uczyniły kredyty hipoteczne subprime całą swoją działalnością, a na początku 2008 roku zaczęły dostrzegać opóźnienia w płatnościach i przypadki niewypłacalności w tak dużej liczbie, że wiele banków upadło. Ciężkie portfele subprime szybko doprowadziły do ​​upadku towarzystw ubezpieczeniowych, takich jak AIG, które ubezpieczały te kredyty hipoteczne. Pule kredytów hipotecznych wykorzystywanych na inwestycje były niespłacane, a instytucje takie jak Lehman Brothers i Bear Sterns, które gwarantowały, posiadały i sprzedawały wiele takich inwestycji, odnotowały tak duże spadki wartości, że musiały nie tylko zamknąć swoje drzwi, ale także zniszczyć inne. W międzyczasie zwiększone przejęcia domów zaczęły obniżać wartość pobliskich domów, a reakcja łańcuchowa rozprzestrzeniła się w całym kraju od 2008 do 2010 roku.