Banki inwestycyjne a banki komercyjne: jaka jest różnica?
Banki inwestycyjne i banki komercyjne reprezentują dwa działy sektora bankowego, a każdy z nich świadczy zasadniczo inne usługi.
Banki inwestycyjne przyspieszają zakup i sprzedaż obligacji, akcji i innych inwestycji oraz pomagają firmom w dokonywaniu pierwszych ofert publicznych (IPO), gdy po raz pierwszy wchodzą na giełdę i sprzedają akcje. Banki komercyjne działają jako zarządzający rachunkami depozytowymi należącymi do przedsiębiorstw i osób fizycznych, chociaż koncentrują się głównie na rachunkach firmowych i udzielają pożyczek publicznych ze zdeponowanych pieniędzy, które posiadają.
Od czasu kryzysu finansowego i spowolnienia gospodarczego, który rozpoczął się w 2008 r., Wiele podmiotów zajmujących się bankowością inwestycyjną i komercyjną zostało poddanych intensywnej kontroli. Trwa poważna debata na temat tego, czy te dwa działy sektora bankowego powinny działać pod jednym dachem, czy też najlepiej trzymać je oddzielnie.
Kluczowe wnioski
- Banki inwestycyjne i banki komercyjne świadczą różne usługi i specjalizują się w różnych rodzajach działalności finansowej.
- Banki inwestycyjne udzielają gwarancji na nowe dłużne i kapitałowe papiery wartościowe, pomagają w sprzedaży papierów wartościowych oraz stymulują fuzje i przejęcia, reorganizacje i transakcje maklerskie.
- Banki komercyjne udzielają pożyczek osobom i małym firmom oraz oferują rachunki czekowe i oszczędnościowe oraz certyfikaty depozytowe.
- Większość firm świadczących usługi finansowe działa jako bank inwestycyjny lub bank komercyjny, chociaż niektóre łączą funkcje.
Banki inwestycyjne
Banki inwestycyjne są przede wszystkim pośrednikami finansowymi, pomagającymi korporacjom w tworzeniu IPO, pozyskiwaniu finansowania dłużnego, negocjowaniu fuzji i przejęć oraz ułatwianiu reorganizacji przedsiębiorstw. Banki inwestycyjne działają również jako broker lub doradca dla klientów instytucjonalnych.
Duże banki inwestycyjne to JPMorgan Chase (JPM), Goldman Sachs (GS), Morgan Stanley (MS), Credit Suisse (CS) i Deutsche Bank (DB). Klientami są korporacje, fundusze emerytalne, inne instytucje finansowe, rządy i fundusze hedgingowe. Wiele banków inwestycyjnych prowadzi również operacje detaliczne dla małych, indywidualnych klientów.
Banki komercyjne
Banki komercyjne przyjmują depozyty, obsługują rachunki czekowe i debetowe oraz udzielają pożyczek biznesowych, osobistych i hipotecznych. Oferują również podstawowe produkty bankowe, takie jak certyfikaty depozytowe (CD) i rachunki oszczędnościowe dla osób fizycznych i małych firm. Większość ludzi posiada komercyjne konto bankowe, a nie inwestycyjne konto bankowe, do swoich osobistych potrzeb bankowych.
Banki komercyjne w dużej mierze zarabiają pieniądze, udzielając pożyczek i uzyskując dochody z odsetek od pożyczek. Rachunki klientów, w tym rachunki czekowe i oszczędnościowe, zapewniają bankom środki na udzielanie kredytów.
Klienci lubią banki komercyjne, ponieważ ich pieniądze są zabezpieczone do 250 000 USD na deponenta i są regulowane przez rząd, ale odsetki zarobione na kontach są niewielkie, szczególnie w porównaniu z funduszami powierniczymi, akcjami i innymi inwestycjami.
Kluczowe różnice
Banki komercyjne podlegają ścisłym regulacjom władz federalnych, takich jak Rezerwa Federalna i Federalna Korporacja Ubezpieczeń Depozytów (FDIC). Banki komercyjne są ubezpieczone przez rząd federalny w celu zachowania ochrony rachunków klientów i zapewnienia określonego poziomu bezpieczeństwa. Banki inwestycyjne różnią się, ponieważ podlegają znacznie luźniejszym regulacjom Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Komisja oferuje mniejszą ochronę klientom i daje bankom inwestycyjnym znaczną swobodę operacyjną.
Względna słabość regulacji rządowych, wraz ze specyficznym modelem biznesowym, daje bankom inwestycyjnym wyższą tolerancję i ekspozycję na ryzyko. Banki komercyjne mają znacznie niższy próg ryzyka. Banki komercyjne mają dorozumiany obowiązek działania w najlepszym interesie swoich klientów. Wyższe poziomy kontroli rządowej nad bankami komercyjnymi również zmniejszają ich poziom tolerancji na ryzyko.
Uwagi specjalne
Historycznie rzecz biorąc, instytucje łączące bankowość komercyjną i inwestycyjną patrzyły sceptycznie. Niektórzy analitycy powiązali takie podmioty z kryzysem gospodarczym, który miał miejsce na początku XX wieku. W 1933 roku uchwalono ustawę Glassa-Steagalla, która zezwoliła na całkowite i całkowite oddzielenie wszelkich działań inwestycyjnych i bankowych.
Glass-Steagall zostało w dużej mierze zniesione w 1999 r. Od tego czasu banki zajmowały się obydwoma rodzajami bankowości. Pomimo prawnej swobody rozszerzenia działalności większość największych amerykańskich instytucji bankowych zdecydowała się działać jako bank komercyjny lub inwestycyjny.
Korzyści dla oferty publicznej, a następnie wykorzystać swój dział handlowy do zaoferowania hojnej linii kredytowej dla nowej firmy. Umożliwia to biznesowi sfinansowanie szybkiego wzrostu, a co za tym idzie, podwyższenie kursu akcji. Połączony bank dodatkowo czerpie korzyści ze zwiększonego obrotu, który przynosi przychody z prowizji.