Teoria zarządzania operacyjnego

Teoria zarządzania operacjami to zbiór praktyk stosowanych przez firmy w celu zwiększenia wydajności produkcji. Zarządzanie operacyjne polega na kontrolowaniu procesu produkcyjnego i operacji biznesowych w możliwie najbardziej efektywny sposób.

Zrozumienie teorii zarządzania operacjami

Zarządzanie operacyjne wiąże się z pewnymi obowiązkami. Jednym z tych obowiązków jest zapewnienie efektywnego działania firmy, zarówno pod względem wykorzystania jak najmniejszej ilości niezbędnych zasobów, jak i spełnienia wymagań klientów na najwyższym poziomie ekonomicznie opłacalnym.

Zarządzanie operacyjne obejmuje zarządzanie procesem, w którym surowce, praca i energia są przekształcane w towary i usługi. Umiejętności ludzi, kreatywność, racjonalna analiza i wiedza technologiczna są ważne dla sukcesu w zarządzaniu operacjami.

Zarządzanie operacjami historycznymi a zarządzanie nowoczesnymi operacjami

W historii działalności biznesowej i produkcyjnej podział pracy i postęp technologiczny wpływały korzystnie na produktywność firmy. Systematyczne mierzenie wydajności i obliczanie za pomocą wzorów było nieco niezbadaną nauką przed wczesną pracą Fredericka Taylora w tej dziedzinie.

W 1911 roku Taylor opublikował swoje zasady naukowego zarządzania operacjami, charakteryzujące się czterema szczegółowymi elementami: rozwijaniem prawdziwej nauki o zarządzaniu, naukowym doborem efektywnego i wydajnego pracownika, edukacją i rozwojem pracowników oraz bliską współpracą między kierownictwem a kadrą.

Nowoczesne zarządzanie operacyjne opiera się na czterech teoriach: przeprojektowanie procesów biznesowych (BPR), rekonfigurowalne systemy produkcyjne, six sigma i lean manufacturing. BPR został sformułowany w 1993 roku i jest strategią zarządzania biznesem, która koncentruje się na analizie i projektowaniu przepływu pracy i procesów biznesowych w firmie. Celem BPR jest pomoc firmom w radykalnej restrukturyzacji organizacji poprzez zaprojektowanie procesu biznesowego od podstaw.

Systemy produkcyjne z możliwością rekonfiguracji to systemy produkcyjne zaprojektowane w celu uwzględnienia przyspieszonych zmian w strukturze, sprzęcie i składnikach oprogramowania. Pozwala to systemom na szybkie dostosowanie się do zdolności, do jakiej mogą kontynuować produkcję, oraz na to, jak efektywnie funkcjonują w odpowiedzi na zmiany rynkowe lub wewnętrzne zmiany systemowe.

Six Sigma to podejście, które koncentruje się na jakości. Został opracowany głównie w latach 1985–1987 w firmie Motorola. Słowo „sześć” odnosi się do granic kontrolnych, które są umieszczone przy sześciu odchyleniach standardowych od średniej rozkładu normalnego. Jack Welch  z General Electric podjął inicjatywę przyjęcia metody six sigma w 1995 roku, co przyniosło temu podejściu dużą popularność. Każdy projekt typu Six Sigma w firmie ma określoną sekwencję kroków i cele finansowe, takie jak zwiększenie zysków lub redukcja kosztów. Narzędzia używane w procesie six sigma obejmują wykresy trendów, obliczenia potencjalnych defektów i inne wskaźniki.

Lean Manufacturing to systematyczna metoda eliminowania marnotrawstwa w procesie produkcyjnym. Teoria Lean wyjaśnia marnotrawstwo powstające w wyniku przeciążenia lub nierównomiernego obciążenia pracą. Teoria ta postrzega wykorzystanie zasobów z jakiegokolwiek innego powodu niż tworzenie wartości dla klientów jako marnotrawstwo i stara się wyeliminować marnotrawstwo zasobów w jak największym stopniu.