Z jakimi problemami makroekonomicznymi najczęściej borykają się decydenci?
Makroekonomia zajmuje się wielkoskalowymi czynnikami gospodarczymi, które mają wpływ na całą populację. Dlatego decydenci muszą podejmować decyzje makroekonomiczne, takie jak ustalanie stóp procentowych i równoważenie inflacji kraju zarówno z handlem, jak i kursem walutowym. Stworzenie warunków finansowych, które ułatwiają wzrost inwestycji sektora prywatnego, pomaga również decydentom w zwiększaniu wzrostu gospodarczego przy jednoczesnym ograniczaniu ubóstwa. Decydenci muszą wziąć pod uwagę wiele czynników, rozwiązując szerokie problemy, takie jak bezrobocie, inflacja i obecny produkt krajowy brutto (PKB) danego kraju.
Filozofie dotyczące tego, jak osiągnąć wzrost i zdrową gospodarkę, są różne. Keynesowska polityka gospodarcza zaleca rządowi utrzymywanie nadwyżki budżetowej w okresie prosperity finansowej i deficytu w czasie recesji. Klasyczna polityka gospodarcza w czasie recesji przyjmuje bardziej bezobsługowe podejście, wierząc, że rynki same się naprawiają, gdy pozostają bez przeszkód, i że nadmierne pożyczki rządowe lub interwencje rządowe negatywnie wpływają na potencjał ożywienia na rynku. Dlatego decydenci muszą dojść do porozumienia lub uzgodnić między sobą, jakie podejścia należy przyjąć w danym momencie.
Wykorzystanie podatków jako narzędzia makroekonomicznego jest przedmiotem gorącej debaty wśród decydentów, ponieważ stawki podatkowe mają duży wpływ na ogólne warunki finansowe i zdolność rządu do zrównoważenia budżetu. Teorie ekonomiczne po stronie podaży, zasadniczo przeciwne teoriom keynesowskim, twierdzą, że wyższe podatki stanowią barierę dla prywatnych inwestycji, a zatem hamują wzrost, który jest niezbędny dla zdrowej gospodarki. Jednak niższe podatki oznaczają, że rząd ma mniej pieniędzy do wydania, co potencjalnie zwiększa deficyt ze względu na większe pożyczki rządowe.
Było to widoczne na początku lat 80., kiedy Ronald Reagan obniżył podatki i zwiększył wydatki na wojsko jako sposób na stymulowanie gospodarki. W rezultacie rząd musiał utrzymywać deficyt, aby dostosować się do zwiększonych wydatków przy mniejszych dochodach.
Decydenci zawsze chcą uniknąć depresji, która pojawia się w przypadku wyjątkowo poważnej recesji. Depresja zwykle niesie ze sobą wzrost bezrobocia, wzrost ubóstwa, ograniczenie kredytów, kurczenie się PKB i ogólną niestabilność gospodarczą. Zmniejszone zaufanie inwestorów sprawia, że coraz trudniej jest odzyskać kapitał w gospodarce w celu ponownego pobudzenia wzrostu. W tym przypadku często potrzebne są zmiany polityki, aby ustabilizować gospodarkę i odwrócić skutki przedłużającej się recesji.
Znanym przykładem jest Wielki Kryzys 1929 roku w Stanach Zjednoczonych. W wyniku krachu na giełdzie i wynikającego z niego spadku Franklin D. Roosevelt i inni decydenci utworzyliFederalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) oraz Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), aby chronić depozyty bankowe i regulować obrót na giełdzie.2 Wydatki rządowe również wzrosły wraz z rozpoczęciem II wojny światowej, a te zmieniające się warunki pomogły odwrócić kryzys gospodarczy z poprzednich lat.
Decydenci mają trudną pracę, jeśli chodzi o makroekonomię. Czynniki ekonomiczne są ze sobą powiązane na tak wiele sposobów, że zmiana jednego czynnika może mieć niezamierzone konsekwencje dla wielu innych. Dlatego decydenci muszą zachować dość delikatną równowagę, próbując przechylić szalę ku wzrostowi gospodarczemu w sposób, który nie zwiększa ogólnej zmienności gospodarczej.