Jakie czynniki brane są pod uwagę przy obliczaniu ryzyka kredytowego?
Kwantyfikacja ryzyka niewykonania zobowiązania, a koncepcja ta stanowi główną granicę we współczesnych finansach. Czynniki wpływające na ryzyko kredytowe obejmują zarówno kryteria specyficzne dla kredytobiorcy, jak i kwestie ogólnorynkowe. Chodzi o to, że zobowiązania można obiektywnie wycenić i przewidzieć, aby chronić pożyczkodawcę przed stratami finansowymi.
Oceniając ryzyko kredytowe, bierze się pod uwagę kilka głównych zmiennych: kondycję finansową kredytobiorcy; dotkliwość konsekwencji niewywiązania się z płatności (dla pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy); wielkość przedłużenia kredytu; historyczne trendy współczynników niewypłacalności; oraz różne czynniki makroekonomiczne, takie jak wzrost gospodarczy i stopy procentowe.
Kluczowe wnioski
- Do kwantyfikacji ryzyka kredytowego stosuje się różne czynniki, a trzy uważa się za mające najsilniejszy związek: prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania, strata w przypadku niewykonania zobowiązania oraz ekspozycja w momencie niewykonania zobowiązania.
- Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania określa prawdopodobieństwo, że pożyczkobiorca nie będzie w stanie terminowo dokonać płatności.
- Strata ze względu na niewywiązanie się ze zobowiązań dotyczy wielkości pożyczek, wszelkich zabezpieczeń użytych do spłaty pożyczki oraz prawnej możliwości dochodzenia zaległych środków, jeśli pożyczkobiorca zbankrutuje.
- Ekspozycja w przypadku niewypłacalności dotyczy całkowitego ryzyka niewypłacalności pożyczkodawcy w dowolnym momencie.
Spośród wszystkich możliwych czynników, trzy są konsekwentnie identyfikowane jako mające silniejszy związek korelacyjny z ryzykiem kredytowym: prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania, strata z tytułu niewykonania zobowiązania oraz ekspozycja w momencie niewykonania zobowiązania.
Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania
Prawdopodobieństwo niewypłacalności, czasami skrótem POD lub PD, wyraża prawdopodobieństwo kredytobiorca nie będzie utrzymać zdolność finansową, aby zaplanowane płatności długu. W przypadku indywidualnych kredytobiorców prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania jest najczęściej przedstawiane jako połączenie dwóch czynników: wskaźnika zadłużenia do dochodów i oceny zdolności kredytowej.
zabezpieczenie pożyczki.
Strata z tytułu niewykonania
Wyobraź sobie dwóch pożyczkobiorców z identycznymi wynikami kredytowymi i identycznymi stosunkami zadłużenia do dochodów. Pierwszy pożyczkobiorca zaciąga pożyczkę w wysokości 5000 USD, a drugi pożycza 500 000 USD. Nawet jeśli druga osoba ma 100-krotny dochód od pierwszej, jej pożyczka wiąże się z większym ryzykiem. Dzieje się tak, ponieważ pożyczkodawca może stracić dużo więcej pieniędzy w przypadku niespłacenia pożyczki w wysokości 500 000 USD. Zasada ta leży u podstaw straty z tytułu niewykonania zobowiązania, czyli LGD, czynnika w kwantyfikacji ryzyka.
Strata z tytułu niewykonania zobowiązania wydaje się prostą koncepcją, ale w rzeczywistości nie ma powszechnie akceptowanej metody obliczania LGD. Większość pożyczkodawców nie oblicza LGD dla każdej oddzielnej pożyczki; zamiast tego dokonują przeglądu całego portfela kredytów i szacują całkowitą ekspozycję na straty. Na LGD może wpływać kilka czynników, w tym wszelkie zabezpieczenia pożyczki i prawna zdolność dochodzenia zaległych środków w drodze postępowania upadłościowego.
Ekspozycja w momencie niewykonania zobowiązania
Podobna koncepcja do LGD, ekspozycja w momencie niewykonania zobowiązania, czyli EAD, to ocena całkowitej ekspozycji na straty, na jaką kredytodawca jest narażony w dowolnym momencie. Mimo że EAD jest prawie zawsze używany w odniesieniu do instytucji finansowej, całkowita ekspozycja jest ważną koncepcją dla każdej osoby lub podmiotu z przedłużonym kredytem.
EAD opiera się na założeniu, że ekspozycja na ryzyko zależy od niespłaconych sald, które mogą narosnąć przed niewykonaniem zobowiązania. Na przykład w przypadku pożyczek z limitami kredytowymi, takich jak karty kredytowe lub linie kredytowe, szacunki narażenia na ryzyko powinny obejmować nie tylko bieżące salda, ale także potencjalny wzrost sald na rachunku, który może nastąpić przed niewypłacalnością pożyczkobiorcy.