Repo a Reverse Repo: jaka jest różnica?
Repozytorium a odwrotne repozytorium: przegląd
Umowa repo (repo lub RP) i reverse repo (RRP) to dwa kluczowe narzędzia używane przez wiele dużych instytucji finansowych, banków i niektórych firm. Te krótkoterminowe umowy zapewniają tymczasowe możliwości udzielania pożyczek, które pomagają w finansowaniu bieżącej działalności. Rezerwa Federalna również wykorzystuje repo i RRP jako metodę kontrolowania podaży pieniądza.
Zasadniczo transakcje repo i reverse repo to dwie strony tego samego medalu – a raczej transakcji – odzwierciedlające rolę każdej ze stron. Repo to umowa między stronami, w której kupujący zobowiązuje się do czasowego zakupu koszyka lub grupy papierów wartościowych na określony czas. Kupujący zgadza się odsprzedać te same aktywa pierwotnemu właścicielowi po nieco wyższej cenie przy użyciu ceny detalicznej.
Zarówno części kontraktu dotyczące odkupu, jak i odkupu wstecznego są określane i uzgadniane na początku transakcji.
Kluczowe wnioski
- Umowy repo (repo) to forma pożyczki krótkoterminowej wykorzystywana na rynkach pieniężnych, polegająca na zakupie papierów wartościowych z umową ich odsprzedaży w określonym terminie, zwykle po wyższej cenie.
- Repo i reverse repo reprezentują tę samą transakcję, ale mają różne tytuły w zależności od tego, po której stronie transakcji się znajdujesz. Dla strony pierwotnie sprzedającej papiery wartościowe (i zgadzającej się na odkupienie go w przyszłości) jest to umowa repo (RP). Dla strony pierwotnie kupującej papier wartościowy (i zgadzającej się na sprzedaż w przyszłości) jest to umowa z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu (RRP) lub reverse repo.
- Chociaż umowa z przyrzeczeniem odkupu jest uważana za pożyczkę, obejmuje sprzedaż składnika aktywów, który jest utrzymywany jako zabezpieczenie, dopóki sprzedawca nie odkupi go z premią.
Repozytorium
Umowa repo (RP) to krótkoterminowa pożyczka, w ramach której obie strony zgadzają się na sprzedaż i przyszły odkup aktywów w określonym okresie obowiązywania umowy. Sprzedawca sprzedaje bon skarbowy lub inny rządowy papier wartościowy z obietnicą odkupienia go w określonym terminie i po cenie obejmującej płatność odsetek.
Umowy odkupu to zazwyczaj transakcje krótkoterminowe, często dosłownie z dnia na dzień. Jednak niektóre kontrakty są otwarte i nie mają ustalonej daty zapadalności, ale transakcja odwrotna zwykle występuje w ciągu roku.
Dealerzy, którzy kupują kontrakty repo, generalnie zbierają gotówkę na cele krótkoterminowe. Zarządzający funduszami hedgingowymi i innymi rachunkami lewarowanymi, firmy ubezpieczeniowe i fundusze inwestycyjne rynku pieniężnego należą do aktywnych w takich transakcjach.
Zabezpieczanie repozytorium
Repo to forma pożyczki zabezpieczonej. Koszyk papierów wartościowych stanowi podstawowe zabezpieczenie pożyczki. Tytuł prawny do papierów wartościowych przechodzi ze sprzedającego na kupującego i wraca do pierwotnego właściciela po zakończeniu umowy. Zabezpieczenie najczęściej stosowane na tym rynku to amerykańskie papiery skarbowe. Jednak wszelkie obligacje rządowe, papiery wartościowe agencji, papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, obligacje korporacyjne, a nawet akcje mogą być wykorzystywane w umowie odkupu.
Wartość zabezpieczenia jest na ogół wyższa niż cena zakupu papierów wartościowych. Kupujący zobowiązuje się nie sprzedawać zabezpieczenia, chyba że sprzedający nie wywiąże się ze swojej części umowy. W dniu określonym w umowie sprzedawca musi odkupić papiery wartościowe oraz uzgodnioną stopę procentową lub stopę repo.
W niektórych przypadkach podstawowe zabezpieczenie może stracić wartość rynkową w okresie obowiązywania umowy repo. Kupujący może zażądać od sprzedającego zasilenia rachunku zabezpieczającego, na którym pokryta zostanie różnica w cenie.
Jak Fed wykorzystuje umowy repo
W Stanach Zjednoczonych najczęściej stosowanymi instrumentami operacji otwartego rynku dla Rezerwy Federalnejsą umowy standardowe i umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu.
Bank centralny może zwiększyć ogólną podaż pieniądza, kupując obligacje skarbowe lub inne rządowe instrumenty dłużne od banków komercyjnych. To działanie zasila bank gotówką i krótkoterminowo zwiększa jego rezerwy gotówkowe. Rezerwa Federalna odsprzeda później papiery z powrotem bankom.
Kiedy Fed chce zmniejszyć podaż pieniądza – usuwając pieniądz z przepływu gotówki – sprzedaje obligacje bankom komercyjnym za pomocą repo. Później odkupią papiery wartościowe w drodze reverse repo, zwracając pieniądze do systemu.
Wady repozytorium
Umowy repo mają profil ryzyka podobny do każdej transakcji pożyczki papierów wartościowych. Oznacza to, że są to stosunkowo bezpieczne transakcje, ponieważ są to pożyczki zabezpieczone, zazwyczaj z wykorzystaniem osoby trzeciej jako powiernika.
Prawdziwe ryzyko transakcji repo polega na tym, że rynek dla nich ma reputację działającego czasami szybko i luźno, bez szczegółowej kontroli siły finansowej zaangażowanych kontrahentów, więc pewne ryzyko niewykonania zobowiązania jest nieodłączne.
Istnieje również ryzyko, że przedmiotowe papiery wartościowe stracą na wartości przed terminem zapadalności, w którym to przypadku pożyczkodawca może stracić pieniądze na transakcji. To ryzyko czasu jest powodem, dla którego najkrótsze transakcje z przyrzeczeniem odkupu przynoszą najkorzystniejsze zwroty.
Reverse Repo
Umowa z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu (RRP) to czynność polegająca na zakupie papierów wartościowych z zamiarem zwrotu lub odsprzedaży tych samych aktywów w przyszłości z zyskiem. Ten proces jest drugą stroną medalu w stosunku do umowy odkupu. Dla strony sprzedającej papier wartościowy z umową odkupu jest to umowa odkupu. Dla strony kupującej papier wartościowy i zgadzającej się na jego odsprzedanie jest to umowa z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu. Reverse repo to ostatni krok w umowie repo, zamykający kontrakt.
W umowie odkupu dealer sprzedaje papiery wartościowe kontrahentowi z umową odkupu po wyższej cenie w późniejszym terminie. Dealer zbiera krótkoterminowe fundusze po korzystnej stopie procentowej przy niewielkim ryzyku straty. Transakcja kończy się repo. Oznacza to, że kontrahent odsprzedał je sprzedawcy zgodnie z ustaleniami.
Kontrahent zarabia odsetki od transakcji w postaci wyższej ceny sprzedaży papierów wartościowych dealerowi. Kontrahent otrzymuje również tymczasowe wykorzystanie papierów wartościowych.
Umowa odkupu wiąże się ze sprzedażą aktywów, ale ze względów podatkowych i księgowych jest traktowana jako pożyczka.
Uwagi specjalne
Chociaż celem repo jest pożyczenie pieniędzy, z technicznego punktu widzenia nie jest to pożyczka: własność odnośnych papierów wartościowych w rzeczywistości przechodzi tam iz powrotem między zaangażowanymi stronami. Niemniej są to transakcje bardzo krótkoterminowe z gwarancją odkupu.
W rezultacie umowy repo i reverse repo określane są jako pożyczki zabezpieczone, ponieważ grupa papierów wartościowych – najczęściej obligacji rządu Stanów Zjednoczonych – zabezpiecza (stanowi zabezpieczenie) umowy pożyczki krótkoterminowej. W związku z tym w sprawozdaniach finansowych i bilansach umowy repo są generalnie wykazywane w kolumnie długu lub deficytu jako pożyczki.