Korzyści krańcowe a koszt krańcowy: jaka jest różnica?
Korzyści krańcowe a koszt krańcowy: przegląd
Korzyści krańcowe i koszt krańcowy to dwie miary tego, jak zmienia się koszt lub wartość produktu. Podczas gdy pierwsza jest pomiarem po stronie konsumenta równania, druga jest pomiarem po stronie producenta. Firmy muszą wziąć pod uwagę obie koncepcje podczas produkcji, ustalania cen i marketingu produktu.
Korzyści krańcowe to maksymalna kwota pieniędzy, jaką konsument jest skłonny zapłacić za dodatkowy towar lub usługę. Zadowolenie konsumenta ma tendencję do zmniejszania się wraz ze wzrostem konsumpcji. Koszt krańcowy, który jest bezpośrednio odczuwany przez producenta, to zmiana kosztu w przypadku wyprodukowania dodatkowej jednostki towaru lub usługi.
Kluczowe wnioski
- Korzyści krańcowe to maksymalna kwota, jaką konsument zapłaci za dodatkowy towar lub usługę.
- Korzyści krańcowe generalnie maleją wraz ze wzrostem konsumpcji.
- Koszt krańcowy produkcji to zmiana kosztu wynikająca z wytwarzania czegoś więcej.
- Celem analizy kosztu krańcowego jest określenie, w którym momencie organizacja może osiągnąć korzyści skali.
Marginalna korzyść
Marginalna korzyść jest mała, ale mierzalne, zmiana korzyść konsumenta jeśli używają dodatkowej jednostki dobra lub usługi.
Korzyści krańcowe zwykle maleją, gdy konsument decyduje się konsumować więcej jednego towaru. Na przykład wyobraź sobie, że konsument decyduje, że potrzebuje nowej biżuterii na prawą rękę i udaje się do centrum handlowego, aby kupić pierścionek. Wydaje 100 dolarów na idealny pierścionek, a potem zauważa kolejny. Ponieważ nie potrzebuje dwóch pierścieni, nie byłaby skłonna wydać kolejnych 100 dolarów na drugi. Mogłaby się jednak przekonać do zakupu drugiego pierścienia za 50 dolarów. Dlatego jej krańcowa korzyść zmniejsza się ze 100 do 50 dolarów od pierwszego do drugiego dobra.
Innym sposobem myślenia o korzyściach krańcowych jest rozważenie satysfakcji, jaką konsument uzyskuje z każdego kolejnego dodania. Jeden pierścień uszczęśliwiłby konsumenta, a drugi nadal by ją uszczęśliwił, ale nie aż tak bardzo. Zmniejszenie skłonności do dodatkowej konsumpcji jest znane jako malejąca użyteczność krańcowa.
Korzyści krańcowe są często wyrażane jako kwota w dolarach, którą konsument jest skłonny zapłacić za każdy zakup. To motywacja do takich ofert oferowanych przez sklepy, które obejmują promocje „kup jeden, a dostaniesz połowę zniżki”.
Leki na receptę i artykuły pierwszej potrzeby, takie jak energia elektryczna, to towary i usługi, które nie podlegają efektom krańcowych korzyści.
Koszt marginalny
Po przeciwnej stronie równania znajduje się producent towaru lub usługi. Producenci biorą pod uwagę koszt krańcowy, czyli niewielką, ale wymierną zmianę w wydatkach firmy, jeśli wyprodukuje jedną dodatkową jednostkę.
Jeśli firma osiąga korzyści skali, koszt wytworzenia produktu spada, ponieważ firma produkuje go więcej. Na przykład wyobraź sobie firmę produkującą buty. Każdy but wymaga skóry, gumy, nici i innych materiałów o wartości 5 USD. Buty wymagają również fabryki, co dla uproszczenia to jednorazowy wydatek 1000 $. Jeśli firma produkuje 100 butów, każdy but kosztuje 15 USD: 1000 ÷ 100 + 5 USD.
Pracownicy uczą się, jak szybko przechodzić od jednego zadania do drugiego, a fabryka może wyprodukować więcej butów na godzinę. Ponieważ w tym samym okresie produkowanych jest więcej obuwia, koszt fabryki rozkłada się na większą liczbę butów, a koszt jednostkowy spada. Koszt materiałów może również spaść, ponieważ produkuje się więcej butów, a materiały są kupowane luzem, co zmniejsza koszt krańcowy.
Koszty i korzyści wynikające z tego podejścia mają określony pułap. Zakup materiałów luzem może tylko obniżyć cenę, a produkcja w fabryce może wzrosnąć tylko do momentu wyczerpania maszyn i pracowników. Oznacza to, że trzeba zbudować nową fabrykę lub zatrudnić nowych pracowników. Budowa nowej fabryki jest opłacalna tylko wtedy, gdy popyt konsumentów na nowy produkt będzie wzrastał.