Instrumenty pochodne a swapy: jaka jest różnica?
Instrumenty pochodne a swapy: przegląd
Instrumenty pochodne to kontrakty, w których biorą udział dwie lub więcej stron, a ich wartość jest oparta na bazowych aktywach finansowych. Często instrumenty pochodne są środkiem zarządzania ryzykiem. Początkowo handel międzynarodowy opierał się na instrumentach pochodnych, aby rozwiązać problem wahań kursów walutowych, ale wykorzystanie instrumentów pochodnych zostało rozszerzone i obejmuje wiele różnych rodzajów transakcji.
Swapy to rodzaj instrumentu pochodnego, którego wartość opiera się na przepływach pieniężnych. Zazwyczaj przepływy pieniężne jednej strony są stałe, podczas gdy dla drugiej są w jakiś sposób zmienne.
Kluczowe wnioski
- Instrumenty pochodne to umowy między dwiema lub więcej stronami, których wartość opiera się na aktywach bazowych.
- Swapy to rodzaj instrumentów pochodnych, których wartość opiera się na przepływach pieniężnych, a nie na określonych aktywach.
- Strony zawierają kontrakty na instrumenty pochodne w celu zarządzania ryzykiem związanym z kupnem, sprzedażą lub obrotem aktywami o zmiennych cenach.
Pochodne
Instrument pochodny oznacza kontrakt między dwiema stronami, którego wartość jest zwykle określana na podstawie ceny aktywów bazowych. Typowe instrumenty pochodne obejmują kontrakty futures, opcje, kontrakty forward i swapy.
Wartość instrumentów pochodnych generalnie pochodzi z wyników aktywów, indeksu, stopy procentowej, towaru lub waluty. Na przykład opcja na akcje, która jest instrumentem pochodnym, wyprowadza swoją wartość z bazowej ceny akcji. Innymi słowy, wartość opcji na akcje zmienia się wraz z wahaniami ceny akcji bazowych.
Na przykład kupujący i dostawca mogą zawrzeć umowę, aby ustalić cenę określonego towaru na określony czas. Umowa zapewnia stabilność dla obu stron. Dostawca ma zagwarantowany strumień przychodów, a kupujący ma gwarancję dostaw danego towaru.
Jednak wartość kontraktu może się zmienić, jeśli zmieni się cena rynkowa towaru. Jeśli cena rynkowa rośnie w okresie obowiązywania umowy, wartość instrumentu pochodnego rośnie dla kupującego, ponieważ otrzymuje on towar po cenie niższej niż wartość rynkowa. W takim przypadku wartość instrumentu pochodnego spadłaby dla dostawcy. Byłoby odwrotnie, gdyby cena rynkowa spadła w okresie objętym umową.
Swapy
Swapy obejmują jeden rodzaj instrumentów pochodnych, ale ich wartość nie pochodzi od bazowego papieru wartościowego ani aktywów.
Swapy to umowy między dwiema stronami, w których każda ze stron zgadza się wymienić przyszłe przepływy pieniężne, takie jak płatności odsetkowe.
Najbardziej podstawowym rodzajem swapu jest zwykły waniliowy swap na stopę procentową. W tego rodzaju zamianie strony zgadzają się na wymianę płatności odsetek. Na przykład załóżmy, że Bank A zgadza się dokonywać płatności na rzecz Banku B na podstawie stałej stopy procentowej, podczas gdy Bank B zgadza się dokonywać płatności na rzecz Banku A w oparciu o zmienną stopę procentową.
Załóżmy, że Bank A jest właścicielem inwestycji o wartości 10 milionów USD, która opłaca londyńską stawkę międzybankową (LIBOR) plus 1% każdego miesiąca. W związku z tym, wraz ze wahaniami LIBOR, płatność otrzymywana przez bank będzie się zmieniać. Teraz załóżmy, że Bank B posiada inwestycję o wartości 10 milionów dolarów, oprocentowaną według stałej stawki 2,5% każdego miesiąca.
Załóżmy, że bank A wolałby zablokować stałą płatność, podczas gdy bank B zdecydował, że wolałby zaryzykować otrzymanie wyższych płatności. Aby zrealizować swoje cele, banki zawierają umowę swapu stóp procentowych. W tym swapie banki po prostu wymieniają płatności, a wartość swapu nie jest wyprowadzana z żadnego instrumentu bazowego.
Obie strony są narażone na ryzyko stopy procentowej, ponieważ stopy procentowe nie zawsze zmieniają się zgodnie z oczekiwaniami. Posiadacz stałego oprocentowania ryzykuje, że zmienna stopa procentowa wzrośnie, a tym samym straci odsetki, które w innym przypadku otrzymałby. Posiadacz zmiennej stopy procentowej ryzykuje niższymi stopami procentowymi, co skutkuje utratą przepływów pieniężnych, ponieważ posiadacz stałej stopy procentowej nadal musi dokonywać strumieni płatności na rzecz kontrahenta.
Drugim głównym ryzykiem związanym ze swapami jest ryzyko kontrahenta. Jest to ryzyko, że kontrahent swapu nie wywiąże się ze zobowiązań i nie będzie w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań wynikających z umowy swapu. Jeżeli posiadacz stopy zmiennej nie jest w stanie dokonywać płatności na podstawie umowy swap, posiadacz stopy stałej ma ekspozycję kredytową na zmiany umowy stopy procentowej. Jest to ryzyko, którego posiadacz stałej stopy procentowej starał się uniknąć.
Ustawodawstwo uchwalone po kryzysie gospodarczym w 2008 r. Wymaga, aby większość transakcji swapowych można było handlować za pośrednictwem narzędzi do wykonywania transakcji swapowych, w przeciwieństwie dotransakcji pozagiełdowych, a także wymaga publicznego rozpowszechniania informacji. Taka struktura rynku ma na celu zapobieżenie efektowi domina wpływającemu na większą gospodarkę w przypadku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta.