Dwa rodzaje ofert publicznych
Pierwsza oferta publiczna lub IPO to powszechny sposób, w jaki firma wchodzi na giełdę i sprzedaje akcje w celu pozyskania finansowania. Istnieją dwa popularne typy ofert publicznych: stała cena i oferta budowania księgi popytu. Firma może używać każdego typu osobno lub łącznie. Uczestnicząc w ofercie publicznej, inwestor może kupić akcje, zanim zostaną one publicznie udostępnione na giełdzie.
Oferta ze stałą ceną
W ramach stałej ceny spółka wchodząca na giełdę określa stałą cenę, po której jej akcje są oferowane inwestorom. Inwestorzy znają cenę akcji, zanim spółka wejdzie na giełdę. Popyt z rynków jest znany dopiero po zamknięciu emisji. Aby wziąć udział w tej ofercie publicznej, inwestor musi zapłacić pełną cenę akcji przy składaniu wniosku.
Oferta dotycząca budowania książek
W ramach budowania księgi popytu spółka wchodząca na giełdę oferuje inwestorom 20% przedział cenowy akcji. Następnie inwestorzy składają oferty na akcje przed ustaleniem ostatecznej ceny po zamknięciu licytacji. Inwestorzy muszą określić, ile akcji chcą kupić i ile są skłonni zapłacić. W przeciwieństwie do oferty stałej ceny nie ma ustalonej ceny za akcję. Najniższa cena akcji jest nazywana ceną minimalną, a najwyższa cena akcji jest określana jako cena maksymalna. Ostateczna cena akcji jest określana na podstawie ofert inwestorów.
Udział w ofercie publicznej
Uczestnicząc w ofercie publicznej, inwestor powinien znać kilka szczegółów, takich jak nazwa emisji, typ emisji, kategoria i przedział cenowy, aby wymienić tylko kilka. Nazwa emisji to firma, która ma wejść na giełdę. Typ emisji to rodzaj oferty publicznej: cena stała lub budowa księgi popytu. Istnieją trzy kategorie IPO: inwestorzy indywidualni, inwestorzy nieinstytucjonalni i kwalifikowani nabywcy instytucjonalni. Przedział cenowy to przedział cenowy określony dla zagadnień związanych z budowaniem księgi popytu. Nie wszyscy brokerzy detaliczni oferują swoim klientom IPO, dlatego te IPO są zwykle przydzielane w pierwszej kolejności inwestorom kwalifikowanym lub instytucjonalnym. IPO mogą również być bardziej ryzykowne niż akcje o ugruntowanej pozycji, ponieważ nie mają jeszcze historii wyników ani historii publicznie dostępnych sprawozdań finansowych, które można przeanalizować.
Kiedy firma decyduje się wejść na giełdę, musi zatrudnić bank inwestycyjny, który zajmie się pierwszą ofertą publiczną. Chociaż firma może samodzielnie wejść na giełdę, rzadko się to zdarza. Firma może zatrudnić jeden lub więcej banków inwestycyjnych do obsługi IPO. Zatrudniając więcej niż jeden bank, ryzyko jest rozłożone między banki, które składają oferty na IPO z kwotą pieniędzy, jaką przewidują zarobić. Proces ten nazywany jest ubezpieczeniem.
Kiedy firma wchodzi na giełdę i banki inwestycyjne dojdą do porozumienia w sprawie subemisji, banki przygotowują oświadczenie rejestracyjne, które należy złożyć w amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Oświadczenie zawiera ważne informacje finansowe dotyczące pierwszej oferty publicznej, w tym sprawozdania finansowe, nazwiska członków zarządu, kwestie prawne oraz sposób wykorzystania finansowania. Po przejrzeniu dokumentów SEC ustala datę debiutu giełdowego.