Zrzeczenie się klauzul subrogacji

Zrzeczenie się klauzuli subrogacji jest dobre zarówno dla najemcy, jak i dla wynajmującego. Zrzeczenie subrogacji jest umowa dwustronna, w której każda ze stron zobowiązuje się do rezygnacji z prawa subrogacji wobec innych w razie jakiejś straty, takie jak uszkodzenie budynku lub rzeczy osobistych od ognia.

Zasadniczo idea zrzeczenia się polega na zapobieganiu dochodzeniu subrogacji przez firmę ubezpieczeniową jednej osoby – innymi słowy, przed wniesieniem drugiej osoby do sądu w procesie sądowym. Włączenie zrzeczenia się klauzuli subrogacji do umowy najmu lub innej umowy najmu jest dobrym pomysłem dla obu stron, ponieważ może zapobiec potencjalnie kosztownym i czasochłonnym postępowaniom sądowym po stracie.

Zrzeczenie się klauzul subrogacji w akcji

Na przykład załóżmy, że najemca przypadkowo wywołuje pożar, który uszkadza budynek wynajmującego przez sześć miesięcy w ramach rocznej umowy najmu. Wynajmujący następnie zgłasza roszczenie ubezpieczeniowe i otrzymuje zapłatę za straty od firmy ubezpieczeniowej. Bez zrzeczenia się subrogacji, firma ubezpieczeniowa wynajmującego może następnie pozwać najemcę, aby spróbować odzyskać to, co zapłacił wynajmującemu. Jeśli najemca zostanie pozwany i przegra, może to zaszkodzić jego rentowności finansowej, co nie byłoby pomocne dla wynajmującego, który jest zależny od najemcy w opłacaniu czynszu.

Z drugiej strony, jeśli właściciel spowodował pożar lub dopuścił się innego zaniedbania, zrzeczenie się regresu uniemożliwia firmie ubezpieczeniowej najemcy zawrócenie i pozwanie wynajmującego po zapłaceniu najemcy roszczenia. Jeśli właściciel przegra, może podnieść czynsz, aby pokryć dodatkowe ryzyko.

Zrzeczenie się klauzuli subrogacji jest zwykle wzajemne; jest to ulica dwukierunkowa. Zbadaj, czy zrzeczenie się obejmie odpowiedzialność, jak również roszczenia majątkowe oraz czy którakolwiek ze stron musi uzyskać zrzeczenie się indeksu regresowego od firmy ubezpieczeniowej, aby klauzula weszła w życie.