Włodzimierz Lenin
Kim był Władimir Lenin?
Władimir Iljicz Lenin był architektem rewolucji bolszewickiej w Rosji z 1917 roku i pierwszym przywódcą Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). Przemocą narzucił system marksistowskiego socjalizmu zwany komunizmem na dawne imperium, które usiłowało dokonać redystrybucji bogactwa w celu zlikwidowania arystokracji i stworzenia bardziej sprawiedliwego społeczeństwa dla mas.
Historia Włodzimierza Lenina
Wczesne lata
Wybitny marksista Lenin urodził się w 1870 roku w Rosji pod nazwiskiem Uljanow. Swoje przekonania polityczne podchwycił podczas pierwszego, krótkiego pobytu na uniwersytecie, skąd został wyrzucony za działalność polityczną. W końcu pozwolono mu przystąpić do egzaminów prawniczych i uzyskał dyplom prawniczy. Stał się publicznym obrońcą i częścią grupy rewolucyjnych marksistów. W końcu dzięki jego działalności został zesłany na Syberię na trzy lata, od 1897 do 1900 roku. Następnie przeniósł się do Europy, gdzie został rewolucyjnym dziennikarzem, po czym wrócił do Rosji na rewolucję 1905 r., A następnie wyjechał do Europy podczas I wojny światowej..
Rewolucja rosyjska
Lenin wrócił do Rosji w kwietniu 1917 r. Po abdykacji cara i trwającej rewolucji sowieckiej. Kraj był zarządzany przez tymczasowy rząd, który Lenin nazwał „dyktaturą burżuazji”. Wyobraził sobie „dyktaturę proletariatu”, w której rządzą robotnicy i chłopi. Rosjanie byli zrozpaczeni z powodu żniw, jakie I wojna światowa ogarnęła kraj i chcieli zmian, a zmęczenie wojenne pozwoliło Leninowi i jego Czerwonej Gwardii, potajemnie zorganizowanej armii chłopów, robotników i zniechęconych rosyjskich wojskowych, przejąć kontrolę nad rząd w bezkrwawym zamachu stanu w listopadzie 1917 r.
Rosyjska wojna domowa
Kiedy Lenin był u władzy, wycofał Rosję z I wojny światowej, ale jego Armia Czerwona zakończyła trzyletnią wojnę domową z Białą Armią, koalicją monarchistów, kapitalistów i demokratycznych socjalistów. Aby sfinansować wojnę, Lenin ustanowił coś, co nazywa się „komunizmem wojennym”, co znacjonalizowało całą produkcję i przemysł oraz rekwizowało zboże od rolników, aby nakarmić wojsko i sprzedać za granicą, aby zebrać pieniądze dla rządu.
Po próbie zabójstwa w 1918 roku, w której został ciężko ranny, Lenin prowadził Czerwony Terror za pośrednictwem bolszewickiej tajnej policji, znanej jako Czeka. Według niektórych szacunków ponad 100 000 ludzi uważanych za przeciwnych celom rewolucji (znanych jako „kontrrewolucjoniści”) lub po prostu powiązanych z tymi, którzy byli w opozycji, zostało zamordowanych przez państwo. Armia Czerwona pokonała ostatnie pozostałości Białej Armii na Krymie w listopadzie 1920 r.
Utworzenie ZSRR
Komunizm wojenny Lenina ostatecznie doprowadził do ruiny gospodarczej. Po klęsce głodu w Rosji w 1921 r., W której zginęło co najmniej pięć milionów ludzi, wprowadził swoją Nową Politykę Ekonomiczną, próbując zapobiec drugiej rewolucji. Pozwoliło to na pewne prywatne przedsiębiorstwo, wprowadzając system płac i pozwalając chłopom sprzedawać produkty i inne towary na wolnym rynku, jednocześnie płacąc podatek od wszelkich zarobków, czy to w postaci pieniędzy, czy surowców. Przedsiębiorstwa państwowe, takie jak hutnictwo, były nastawione na zysk.
Ponadto różne waluty tamtych czasów – w tym sovznaki, kerenki, stare pieniądze cesarskie i obligacje – zostały zastąpione nową walutą – rublem rosyjskim, wspieranym przez standard złota. Kraj doświadczył hiperinflacji, a taczki pełne papierowych banknotów były wymagane do kupienia bochenka chleba.
Lenin doznał serii udarów w latach 1922–1924, które utrudniły mu mówienie i rządzenie. Zmarł 21 stycznia 1924 r., Zaledwie rok po ostatecznym utworzeniu ZSRR przez bolszewików, 30 grudnia 1922 r., Na mocy traktatu zawartego między Rosją, Ukrainą, Białorusią i Federacją Zakaukaską (później Gruzją, Armenią i Azerbejdżanem). Jego ciało zostało zabalsamowane i wystawione w mauzoleum na moskiewskim Placu Czerwonym, gdzie jest do dziś.
Rosyjska ankieta przeprowadzona w 2017 roku przez Centrum Lewady wykazała, że reputacja Lenina jako ojca jego kraju jest osłabiona, ale w żadnym wypadku nie cofnięta. Pięćdziesiąt sześć procent Rosjan uważa, że odegrał całkowicie lub w większości pozytywną rolę w historii Rosji, w porównaniu z 40% w 2006 roku. Jednak wielu ankietowanych nie potrafiło dokładnie określić, co zrobił.