Ustawa o rozwoju miast z 1970 r

Co to jest ustawa o rozwoju miast z 1970 r?

Ustawa o rozwoju miast z 1970 r. To ustawodawstwo egzekwowane przez Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast (HUD) Stanów Zjednoczonych, który wprowadził Federalny Program Dodatków na Mieszkania Eksperymentalne oraz Korporację Rozwoju Społecznego.

Ten akt został uchwalony w celu wykonania następujących czynności:

• Ustanowienie krajowej polityki wzrostu w USA
• Zachęcaj i wspieraj rozsądny wzrost i rozwój w stanach, regionach metropolitalnych, hrabstwach, miastach i miasteczkach, podkreślając rozwój nowej społeczności i śródmiejskiej
• Zmiana niektórych przepisów dotyczących mieszkalnictwa i rozwoju miast

Zrozumienie ustawy o rozwoju miast z 1970 r

Amerykański Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast został utworzony w 1937 r. Na mocy amerykańskiej ustawy o mieszkalnictwie z 1937 r. Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z 1965 r. Ustanowił HUD jako agencję rządową w rządzie USA. Ustawa o rozwoju miejskim z 1970 r. Upoważniła rząd do przeznaczenia większych nakładów na programy dopłat do mieszkań i programy dopłat do czynszu dla gospodarstw domowych o niskich i średnich dochodach.

Finansowanie projektów związanych z ustawą pochodzi z różnych źródeł, w tym z rządów stanowych, lokalnych i federalnych, darowizn od osób fizycznych i korporacji, a także z pożyczek udzielanych przez tradycyjne i nietradycyjne instytucje finansowe.

Ustawa stworzyła Community Development Corporation, krajową sieć  non – profit, lokalnych organizacji skupionych na rewitalizacji swoich lokalnych społeczności, zazwyczaj dzielnic o niskich dochodach, słabo obsługiwanych, które uległy pogorszeniu i gdzie inwestycje są niewielkie. Przede wszystkim organizacje te pomagają w opracowywaniu tanich mieszkań, ale są również zaangażowane w projekty rozwoju gospodarczego, sanitarnego, upiększania ulic i planowania sąsiedztwa.

Federalny program dodatków na mieszkanie eksperymentalne

Ustawa prowadziła również Federalny Program Dodatków na Mieszkania Eksperymentalne, który rozpoczął się w 1973 r. I zakończył w 1979 r., Obejmując ponad 25 000 rodzin w 12 obszarach metropolitalnych z około 170 milionami dolarów dotacji dla poszczególnych rodzin. Chodziło o to, aby zobaczyć, jak najlepiej poprawić warunki mieszkaniowe osób o niskich dochodach, dając im bony na opłacenie mieszkań według stawek rynkowych zamiast budowania nowych mieszkań publicznych.

Urban Institute doszedł do wniosku pod koniec lat siedemdziesiątych, że dodatki mieszkaniowe „nie zapewniają znaczącego impulsu w realizacji większości określonych celów polityki HUD”. W późniejszych politykach HUD zapewniał dotacje bezpośrednio właścicielom za pośrednictwem programu Section 8 i budował dodatkowe duże projekty mieszkaniowe., działalność, która w dużej mierze się zakończyła.

Federalne wydatki na mieszkania są kierowane głównie do zamożniejszych ludzi. Badanie przeprowadzone przez Apartment List z 2017 r. Wykazało,  że popularna ulga podatkowa zwana odliczeniem odsetek od kredytu hipotecznego (MID) kosztowała rząd federalny w 2015 r. 71 miliardów dolarów, ponad dwukrotnie więcej niż 29 miliardów dolarów wydanych na finansowanie sekcji 8 dla najemców o niskich dochodach. Ponadto ponad połowa gospodarstw domowych o wysokich dochodach ubiega się o średni dochód, podczas gdy zaledwie 11% gospodarstw domowych o niskich dochodach otrzymuje wszelkiego rodzaju dotacje na mieszkanie.