Zaufanie jednostki (UT)
Co to jest jednostka zaufania (UT)?
Fundusze powiernicze to nieposiadająca osobowości prawnej struktura funduszy inwestycyjnych, która umożliwia funduszom przechowywanie aktywów i zapewnianie zysków, które trafiają bezpośrednio do indywidualnych właścicieli jednostek, zamiast ponownie inwestować je z powrotem w fundusz. Fundusze inwestycyjne to inwestycje składające się z puli pieniędzy inwestorów, którzy posiadają różne papiery wartościowe, takie jak obligacje i akcje. Jednak fundusz powierniczy różni się od funduszu wspólnego inwestowania tym, że fundusz powierniczy jest ustanawiany na podstawie umowy powierniczej, a inwestor jest faktycznie beneficjentem trustu.
Kluczowe wnioski
- Fundusze powiernicze to fundusze inwestycyjne nieposiadające osobowości prawnej, które przekazują zyski bezpośrednio inwestorom, a nie reinwestują w fundusz.
- Inwestor jest beneficjentem trustu.
- Zarządzający funduszem zarządzają funduszem powierniczym, a powiernicy są często wyznaczani, aby zapewnić, że fundusz jest prowadzony zgodnie z jego celami i zadaniami.
Zrozumienie zaufania jednostek (UT)
Sukces jednostki Trust zależy od wiedzy i doświadczenia firmy, która nią zarządza. Powszechnymi typami inwestycji podejmowanych przez fundusze powiernicze są nieruchomości, papiery wartościowe, hipoteki i ekwiwalenty środków pieniężnych. Termin „fundusz powierniczy” jest również używany w Wielkiej Brytanii (UK) jako fundusz wzajemny, który ma inne właściwości niż fundusze powiernicze w Stanach Zjednoczonych.
Fundusze powiernicze to rodzaj zbiorowej inwestycji w formie umowy powierniczej. Fundusze powiernicze zapewniają dostęp do szerokiej gamy papierów wartościowych. Są one oferowane na Guernsey, Jersey, Fidżi, Irlandii, Nowej Zelandii, Australii, Kanadzie, Namibii, Kenii, Singapurze, RPA, Wielkiej Brytanii, na Wyspie Man i w Malezji. Dokładna definicja zaufania do jednostek w tych jurysdykcjach jest różna. Na przykład w Azji fundusz powierniczy jest zasadniczo tym samym, co fundusz wspólnego inwestowania. W Kanadzie fundusz powierniczy to fundusz nieposiadający osobowości prawnej, utworzony specjalnie w celu umożliwienia przepływu dochodów do inwestorów. Jednak w Kanadzie te inwestycje są częściej nazywane trustami dochodowymi.
Jak działają relacje zaufania jednostek
Bazową wartość aktywów w jednostkowym portfelu powierniczym określa bezpośrednio liczba wyemitowanych jednostek pomnożona przez cenę jednostkową. Konieczne jest również odjęcie opłat transakcyjnych, opłat za zarządzanie i wszelkich innych powiązanych kosztów. Określenie celów i ograniczeń zarządzania zależy od celów i zadań inwestycyjnych funduszu powierniczego.
W przypadku inwestycji w fundusze powiernicze zarządzający funduszami zarządzają trustem w celu uzyskania zysków i zysków. Powiernicy są wyznaczani, aby zapewnić, że zarządzający funduszem zarządza trustem zgodnie z celami i zadaniami inwestycyjnymi funduszu. Powiernik to osoba lub organizacja odpowiedzialna za zarządzanie zasobami w imieniu strony trzeciej. Powiernicy są często powiernikami, co oznacza, że interesy beneficjentów trustu muszą być na pierwszym miejscu i jako część tej odpowiedzialności, zadaniem powiernika jest ochrona aktywów trustu.
Właściciele funduszy powierniczych nazywani są posiadaczami jednostek i posiadają prawa do aktywów trustu. Pomiędzy zarządzającym funduszem a innymi ważnymi interesariuszami są rejestratorzy, którzy po prostu pełnią rolę pośredników lub łączników dla obu stron.
Jak fundusze powiernicze zarabiają pieniądze
Trusty jednostek są otwarte i są podzielone na jednostki o różnych cenach. Otwarty fundusz pozwala na nowe wpisy i wypłat do iz basenu. Ceny te mają bezpośredni wpływ na wartość łącznej wartości aktywów funduszu. Ponieważ inwestycja jest otwarta, za każdym razem, gdy pieniądze są dodawane do trustu jako inwestycja, powstaje więcej jednostek, aby dopasować się do aktualnej ceny zakupu jednostki. Jednocześnie za każdym razem, gdy jednostki są pobierane, aktywa są sprzedawane zgodnie z bieżącą jednostkową ceną sprzedaży.
Zarządzający funduszami zarabiać dzięki różnicy pomiędzy ceną jednostki kiedy kupił, który jest cena oferty, a ceną jednostki sprzedawanych, który jest cena oferty. Różnica między ceną ofertową a ceną kupna nazywana jest spreadem kupna-sprzedaży. Różnica między ceną kupna a ofertą jest różna. Zależy to od rodzaju zarządzanych aktywów i może wahać się od kilku punktów bazowych w przypadku łatwo zlikwidowanych aktywów, takich jak obligacje rządowe, do 5% lub więcej zmiany w aktywach trudniejszych do handlu, takich jak nieruchomości.