Niepokryty parytet stóp procentowych (UIP)

Kluczowe wnioski

• Nieobjęty parytet stóp procentowych (UIP) to podstawowe równanie w ekonomii, które reguluje związek między zagranicznymi i krajowymi stopami procentowymi a kursami wymiany walut.
• Podstawową przesłanką parytetu stóp procentowych jest to, że w gospodarce światowej cena towarów powinna być wszędzie taka sama (prawo jednej ceny) po uwzględnieniu stóp procentowych i kursów wymiany walut.
• UIP można porównać z zabezpieczonym parytetem stóp procentowych, który polega na wykorzystywaniu kontraktów terminowych do zabezpieczenia kursów walutowych dla inwestorów na rynku Forex.

Jak obliczyć parytet stóp procentowych

Terminowe kursy wymiany  walut to kursy wymiany z przyszłego punktu w czasie, w przeciwieństwie do kursów natychmiastowych, które są kursami bieżącymi. Zrozumienie kursów terminowych ma fundamentalne znaczenie dla parytetu stóp procentowych, zwłaszcza że dotyczy arbitrażu (jednoczesnego kupna i sprzedaży składnika aktywów w celu skorzystania z różnicy w cenie).

Kursy terminowe są dostępne w bankach i dealerach walutowych na okresy od krótszego niż tydzień do nawet pięciu lat i dłużej. Podobnie jak w przypadku notowań walut spot, forwardy są kwotowane ze spreadem bid-ask.

Różnica między kursem terminowym a kursem kasowym nazywana jest punktami swapowymi.  Jeśli ta różnica (kurs terminowy minus kurs kasowy) jest dodatnia, nazywa się to  premią terminową;  ujemna różnica nazywana jest  dyskontem terminowym.

Waluta o niższej stopie procentowej będzie handlować z premią terminową w stosunku do waluty o wyższej stopie procentowej. Na przykład dolar amerykański jest zazwyczaj sprzedawany z premią terminową w stosunku do dolara kanadyjskiego; i odwrotnie, dolar kanadyjski jest sprzedawany z dyskontem do przodu w stosunku do dolara amerykańskiego.

Co mówi Ci niezabezpieczony parytet stóp procentowych?

Nieobjęte warunki parytetu stopy procentowej składają się z dwóch strumieni zwrotów, jednego ze stopy procentowej zagranicznego rynku pieniężnego z inwestycji, a drugiego ze zmiany spotowego kursu waluty obcej. Mówiąc inaczej, niezabezpieczony parytet stóp procentowych zakłada równowagę walutową, co oznacza, że ​​oczekiwany zwrot z aktywów krajowych (tj. Stopa wolna od ryzyka, taka jak weksel skarbowy USA lub T-Bill) będzie równa oczekiwanemu zwrotowi z aktywów zagranicznych po skorygowaniu o zmianę natychmiastowych kursów wymiany walut.

Gdy utrzymuje się niezabezpieczony parytet stóp procentowych, nie można uzyskać nadwyżki zwrotu z jednoczesnej długiej inwestycji walutowej o wyższej rentowności i skracania innej inwestycji walutowej o niższym dochodzie lub różnicy stóp procentowych. Niezabezpieczony parytet stóp procentowych zakłada, że ​​w kraju o wyższej stopie procentowej lub dochodach z rynku pieniężnego wolnego od ryzyka nastąpi deprecjacja swojej waluty krajowej w stosunku do waluty obcej.

UIP wiąże się z tak zwanym „prawem jednej ceny”, które jest teorią ekonomiczną, która mówi, że cena identycznego papieru wartościowego, towaru lub produktu będącego przedmiotem obrotu w dowolnym miejscu na świecie powinna mieć tę samą cenę niezależnie od lokalizacji, w której kursy wymiany walut są brane pod uwagę – jeśli są przedmiotem obrotu na wolnym rynku bez ograniczeń handlowych.

Istnieje „prawo jednej ceny”, ponieważ różnice między cenami aktywów w różnych lokalizacjach powinny ostatecznie zostać wyeliminowane ze względu na możliwość arbitrażu. Prawo jednej teorii cen jest podstawą koncepcji  parytetu siły nabywczej (PPP). Parytet siły nabywczej określa, że ​​wartość dwóch walut jest równa, gdy koszyk identycznych towarów ma taką samą cenę w obu krajach. Odnosi się to do wzoru, który można zastosować do porównania papierów wartościowych na różnych rynkach, na których handluje się różnymi walutami. Ponieważ kursy wymiany mogą się często zmieniać, wzór może być regularnie przeliczany, aby zidentyfikować błędne wyceny na różnych rynkach międzynarodowych.

Różnica między zabezpieczonym parytetem stóp procentowych a niezabezpieczonym parytetem stóp procentowych

Parytet odsetek zabezpieczonych (CIP) polega na wykorzystywaniu kontraktów terminowych typu forward lub futures do pokrycia kursów walutowych, które można w ten sposób zabezpieczyć na rynku. Tymczasem niezabezpieczony parytet stóp procentowych (UIP) polega na prognozowaniu stóp i nie pokrywaniu ekspozycji na ryzyko walutowe – to znaczy nie ma kontraktów terminowych na stopę procentową i wykorzystuje tylko oczekiwany kurs spot.

Nie ma teoretycznej różnicy między zabezpieczonym i niepokrytym parytetem stóp procentowych, gdy terminowa i oczekiwana stopa procentowa są takie same.

Ograniczenia parytetu niepokrytych odsetek

Istnieją tylko ograniczone dowody na poparcie UIP, ale ekonomiści, naukowcy i analitycy nadal używają go jako ramy teoretycznej i koncepcyjnej do reprezentowania modeli racjonalnych oczekiwań. UIP wymaga założenia, że ​​rynki kapitałowe są wydajne.

Dowody empiryczne wykazały, że w krótko- i średnioterminowych okresach deprecjacja waluty o wyższych dochodach jest mniejsza niż implikacje niezabezpieczonego parytetu stóp procentowych. Wielokrotnie bardziej dochodowa waluta umacniała się, a nie słabła.