Prawdziwa ekonomia kosztów

Czym jest prawdziwa ekonomia kosztów?

Prawdziwa ekonomia kosztów to model ekonomiczny, który stara się uwzględnić koszt negatywnych efektów zewnętrznych w cenach dóbr i usług. Zwolennicy tego typu systemu gospodarczego uważają, że produkty i działania, które bezpośrednio lub pośrednio powodują szkodliwe skutki dla istot żywych i / lub środowiska, powinny być odpowiednio opodatkowane, aby odzwierciedlić ich ukryte koszty.

Zrozumienie prawdziwej ekonomii kosztów

Rzeczywista ekonomia kosztów jest najczęściej stosowana do produkcji towarów i przedstawia różnicę między ceną rynkową danego towaru a całkowitym kosztem społecznym tego towaru, na przykład w jaki sposób może to negatywnie wpłynąć na środowisko lub zdrowie publiczne (negatywne efekty zewnętrzne). Koncepcję tę można również zastosować do niewidocznych korzyści – zwanych inaczej pozytywnymi efektami zewnętrznymi – takich jak sposób, w jaki zapylanie roślin przez pszczoły ma ogólnie pozytywny wpływ na środowisko bez żadnych kosztów.

Teoria prawdziwej ekonomii kosztów

Szkoła myślenia stojąca za prawdziwą ekonomią kosztów wynika z dostrzeganej potrzeby rozważań etycznych w neoklasycznej teorii ekonomii. Myślenie kryjące się za prawdziwą ekonomią kosztów opiera się na przekonaniu, że społeczny koszt wytworzenia produktu lub świadczenia usługi może nie zostać dokładnie odzwierciedlony w jego cenie. Jako przykład kosztu społecznego rozważ dodatkowe obciążenie dla podatników, konsumentów i rządu związane z zapewnieniem opieki zdrowotnej palaczom – koszt w ogóle nie ponoszony przez producentów papierosów.

Kiedy cena czegoś nie odzwierciedla wszystkich całkowitych kosztów związanych z jego produkcją, utylizacją lub wpływem, wówczas w prawdziwej ekonomii kosztów strona trzecia (regulator lub rząd) może mieć obowiązek podjęcia działań w celu nałożenia cła lub podatku. wpływać na zachowanie konsumentów i / lub zapewniać środki na przyszłe środki zaradcze. Takie działanie wymagałoby zmuszania firm do „ internalizacji ” negatywnych efektów zewnętrznych. To niezmiennie powodowałoby wzrost cen rynkowych.

Przykładem takiej praktyki jest sytuacja, w której rząd reguluje ilość zanieczyszczeń, które firma może wytwarzać i uwalniać, na przykład w przypadku przemysłu węglowego oraz emisji rtęci i siarki. Opodatkowane mogą być również negatywne efekty zewnętrzne, takie jak emisje dwutlenku węgla. Taki podatek jest znany jako podatek Pigov, który definiuje się jako każdy podatek, który ma na celu skorygowanie nieefektywnego wyniku rynkowego.