Błąd trakcji
Co to jest błąd śledzenia?
Błąd śledzenia to rozbieżność między zachowaniem cen pozycji lub portfela a zachowaniem cen odniesienia. Jest to często w kontekście funduszy hedgingowych, fundusz lub giełdowych funduszy (ETF), które nie działają tak skutecznie, zgodnie z przeznaczeniem, tworząc nieoczekiwany zysk lub stratę.
Błąd śledzenia jest zgłaszany jako różnica procentowa wskaźnika referencyjnego, który próbował imitować.
Kluczowe wnioski
- Błąd śledzenia to różnica w rzeczywistych wynikach między pozycją (zwykle całym portfelem) a odpowiadającym jej punktem odniesienia.
- Błąd śledzenia można postrzegać jako wskaźnik tego, jak aktywnie zarządzany jest fundusz i odpowiadający mu poziom ryzyka.
- Ocena wcześniejszego błędu śledzenia menedżera portfela może zapewnić wgląd w poziom wzorcowej kontroli ryzyka, którą menedżer może wykazać w przyszłości.
Zrozumienie błędu śledzenia
Ponieważ ryzyko portfela jest często mierzone w oparciu o wzorzec, błąd śledzenia jest powszechnie stosowaną miarą mierzenia wydajności inwestycji. Błąd śledzenia pokazuje spójność inwestycji w porównaniu ze wskaźnikiem porównawczym w danym okresie. Nawet portfele, które są doskonale indeksowane względem wskaźnika referencyjnego, zachowują się inaczej niż wskaźnik referencyjny, nawet jeśli ta różnica z dnia na dzień, z kwartału na kwartał lub z roku na rok może być bardzo niewielka. Miara błędu śledzenia służy do ilościowego określenia tej różnicy.
Błąd śledzenia to odchylenie standardowe różnicy między zwrotami z inwestycji a jej punktem odniesienia. Biorąc pod uwagę sekwencję zwrotów z inwestycji lub portfela oraz jego punkt odniesienia, błąd śledzenia jest obliczany w następujący sposób:
Błąd śledzenia = odchylenie standardowe (P – B)
- Gdzie P to zwrot z portfela, a B to zwrot z benchmarku.
Z punktu widzenia inwestora, błąd śledzenia można wykorzystać do oceny zarządzających portfelami. Jeśli menedżer osiąga niskie średnie zwroty i ma duży błąd śledzenia, oznacza to, że jest coś istotnie nie tak z tą inwestycją i że najprawdopodobniej inwestor powinien znaleźć zamiennik.
Może być również używany do prognozowania wyników, szczególnie dla zarządzających portfelami ilościowymi, którzy konstruują modele ryzyka zawierające prawdopodobne czynniki wpływające na zmiany cen. Menedżerowie konstruują następnie portfel, który wykorzystuje typ składników benchmarku (takich jak styl, dźwignia, momentum lub kapitalizacja rynkowa), aby stworzyć portfel, który będzie miał błąd śledzenia ściśle odpowiadający wzorcowi.
Uwagi specjalne
Czynniki, które mogą wpływać na błąd śledzenia
Wartość aktywów netto (NAV) funduszu indeksowego jest naturalnie skłonna do bycia niższą niż jego benchmark, ponieważ fundusze mają opłaty, podczas gdy indeks nie. Wysoki wskaźnik kosztów funduszu może mieć istotny negatywny wpływ na wyniki funduszu. Jednak zarządzający funduszami mogą przezwyciężyć negatywny wpływ opłat funduszy i osiągnąć lepsze wyniki niż indeks bazowy, wykonując ponadprzeciętną pracę polegającą na równoważeniu portfela , zarządzaniu dywidendami lub płatnościami odsetkowymi lub pożyczaniu papierów wartościowych.
Oprócz opłat funduszu na błąd śledzenia funduszu może wpływać wiele innych czynników. Jednym z ważnych czynników jest stopień, w jakim zasoby funduszu odpowiadają zasobom indeksu bazowego lub wskaźnika referencyjnego. Wiele funduszy składa się tylko z pomysłu zarządzającego funduszem, który przedstawia reprezentatywną próbkę papierów wartościowych, które składają się na rzeczywisty indeks. Często występują również różnice w wagach między aktywami funduszu a aktywami indeksu.
Niepłynne lub w rzadkich obrotach papiery wartościowe mogą również zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia błędu śledzenia, ponieważ często prowadzi to do znacznych różnic cen od ceny rynkowej, gdy fundusz kupuje lub sprzedaje takie papiery wartościowe w wyniku większych spreadów bid-ask. Wreszcie poziom zmienności indeksu może również wpływać na błąd śledzenia.
Sektorowe, międzynarodowe i dywidendowe fundusze ETF mają zwykle wyższe bezwzględne błędy śledzenia; Fundusze ETF na akcje i obligacje o szerokich podstawach mają zwykle niższe. Wskaźniki kosztów zarządzania (MER) są najważniejszą przyczyną błędów śledzenia i zwykle istnieje bezpośrednia korelacja między wielkością MER a błędem śledzenia. Ale inne czynniki mogą interweniować i czasami mieć większe znaczenie.
Premie i upusty do wartości aktywów netto
Premie lub rabaty do NAV mogą wystąpić, gdy inwestorzy oferują cenę rynkową ETF powyżej lub poniżej NAV ich koszyka papierów wartościowych. Takie rozbieżności są zwykle rzadkie. W przypadku premii upoważniony uczestnik zazwyczaj dokonuje arbitrażu , kupując papiery wartościowe w koszyku ETF, wymieniając je na jednostki ETF i sprzedając jednostki na giełdzie w celu osiągnięcia zysku (do momentu zniknięcia premii). Wiadomo, że występowały premie i rabaty sięgające 5%, szczególnie w przypadku funduszy ETF o niskim obrocie.
Optymalizacja
Kiedy w indeksie porównawczym znajdują się akcje notowane na rzadkich obrotach, dostawca ETF nie może ich kupić bez znacznego podniesienia ich cen, więc używa próbki zawierającej bardziej płynne akcje do wyznaczenia indeksu. Nazywa się to optymalizacją portfela.
Ograniczenia dywersyfikacji
Fundusze ETF są zarejestrowane przez organy regulacyjne jako fundusze inwestycyjne i muszą przestrzegać obowiązujących przepisów. Należy zwrócić uwagę na dwa wymogi dotyczące dywersyfikacji: 75% jego aktywów musi być zainwestowane w gotówkę, rządowe papiery wartościowe i papiery wartościowe innych firm inwestycyjnych, a nie więcej niż 5% wszystkich aktywów może zostać zainwestowane w jeden papier wartościowy. Może to stwarzać problemy dla ETF-ów śledzących wyniki sektora, w którym istnieje wiele dominujących firm.
Przeciągnij gotówkę
Indeksy nie mają środków pieniężnych, ale fundusze ETF mają. Gotówka może gromadzić się w określonych odstępach czasu ze względu na wypłaty dywidend , salda overnight i działalność handlową. Opóźnienie między otrzymaniem a ponownym zainwestowaniem gotówki może prowadzić do spadku wydajności zwanego oporem. Fundusze dywidendowe z wysokich wypłat plony są najbardziej podatne.
Zmiany indeksu
Fundusze ETF śledzą indeksy, a kiedy indeksy są aktualizowane, fundusze ETF muszą podążać za ich przykładem. Aktualizacja portfela ETF pociąga za sobą koszty transakcyjne. I nie zawsze można to zrobić w taki sam sposób, jak w przypadku indeksu. Na przykład akcje dodane do ETF mogą mieć inną cenę niż ta, którą wybrał twórca indeksu.
Dystrybucja zysków kapitałowych
Fundusze ETF są bardziej wydajne podatkowo niż fundusze wspólnego inwestowania, niemniej jednak znane są z dystrybucji zysków kapitałowych , które podlegają opodatkowaniu w rękach posiadaczy jednostek. Chociaż może nie być to od razu oczywiste, te rozkłady dają inne wyniki niż indeks po opodatkowaniu. Indeksy o wysokim poziomie obrotów w firmach (np. Fuzje, przejęcia i wydzielenia ) są jednym ze źródeł dystrybucji zysków kapitałowych. Im wyższy wskaźnik obrotów, tym większe prawdopodobieństwo, że ETF będzie zmuszony do sprzedaży papierów wartościowych z zyskiem.
Pożyczki papierów wartościowych
Niektóre spółki ETF mogą kompensować błędy śledzenia poprzez pożyczki papierów wartościowych, co jest praktyką pożyczania udziałów w portfelu ETF funduszom hedgingowym w celu krótkiej sprzedaży. Opłaty za pożyczki pobierane w ramach tej praktyki można wykorzystać do obniżenia błędu śledzenia, jeśli jest to pożądane.
Zabezpieczanie walutowe
Międzynarodowe fundusze ETF z zabezpieczeniem walutowym mogą nie podążać za indeksem odniesienia ze względu na koszty zabezpieczenia walutowego, które nie zawsze są uwzględnione w MER. Czynniki wpływające na koszty zabezpieczenia obejmują zmienność rynku i różnice w stopach procentowych, które mają wpływ na wycenę i wykonanie kontraktów forward.
Przewijanie kontraktów futures
Towarowe ETF-y w wielu przypadkach śledzą cenę towaru na rynkach kontraktów terminowych, kupując kontrakt najbliższy wygaśnięcia. W miarę upływu tygodni i zbliżania się wygaśnięcia umowy dostawca ETF sprzeda go (aby uniknąć odbioru dostawy) i kupi kontrakt na następny miesiąc. Ta operacja, zwana „rolką”, jest powtarzana co miesiąc. Jeśli kontrakty po wygaśnięciu mają wyższe ceny ( contango ), przeniesienie do następnego miesiąca będzie miało wyższą cenę, co wiąże się ze stratą. Tak więc, nawet jeśli cena spotowa towaru pozostanie taka sama lub nieznacznie wzrośnie, ETF może nadal wykazywać spadek. I odwrotnie, jeśli kontrakty futures dalej od wygaśnięcia mają niższe ceny ( backwardation ), ETF będzie miał tendencję wzrostową.
Utrzymanie stałej dźwigni
Fundusze ETF z dźwignią i odwrócone wykorzystują swapy, kontrakty forward i kontrakty futures do codziennej replikacji dwu- lub trzykrotnej bezpośredniej lub odwrotnej stopy zwrotu z indeksu wzorcowego. Wymaga to codziennego równoważenia koszyka instrumentów pochodnych, aby zapewnić, że każdego dnia dostarczają określoną wielokrotność zmiany indeksu.
Przykład błędu śledzenia
Na przykład załóżmy, że istnieje fundusz inwestycyjny o dużej kapitalizacji powiązany z indeksem S&P 500. Następnie załóżmy, że fundusz inwestycyjny i indeks zrealizowały następujące zwroty w danym pięcioletnim okresie:
- Fundusz powierniczy: 11%, 3%, 12%, 14% i 8%.
- Indeks S&P 500: 12%, 5%, 13%, 9% i 7%.
Przy tych danych szereg różnic wynosi wówczas (11% – 12%), (3% – 5%), (12% – 13%), (14% – 9%) i (8% – 7%). Różnice te wynoszą -1%, -2%, -1%, 5% i 1%. Odchylenie standardowe tej serii różnic, błąd śledzenia, wynosi 2,50%.