Rada doradcza instytucji zajmujących się oszczędnością

Co to jest Rada Doradcza Instytucji Oszczędnościowych?

Rada Doradcza ds. Oszczędności Instytucji (TIAC) ​​udzielała Rezerwie Federalnej porad i profesjonalnych opinii w zakresie regulacji dotyczących instytucji oszczędnościowych, przede wszystkim kas oszczędnościowych, ale także spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych i kas oszczędnościowo-pożyczkowych. Został utworzony w 1980 r. Przez Radę Gubernatorów Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych w odpowiedzi na postrzegany brak dokładnych porad i informacji na temat oszczędnych instytucji i innych instytucji, które większość swoich funduszy czerpią z oszczędności publicznych. TIAC nie wydawał przepisów ani regulacji, ale może zalecać działania Radzie Rezerwy Federalnej.

Zrozumieć Radę Doradczą Instytucji Oszczędnościowych

Rada Doradcza ds. Oszczędności Instytucji (TIAC) ​​została ustanowiona przez Radę Gubernatorów Rezerwy Federalnej na mocy ustawy o kontroli monetarnej z 1980 r. Na mocy tej ustawy spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz instytucje oszczędnościowo-pożyczkowe mogły wystawiać klientom rachunki (a nie tylko rachunki oszczędnościowe), które można było zweryfikować, ale w zamian podlegały również przepisom Rezerwy Federalnej, podobnie jak banki depozytowe. TIAC został utworzony w celu ułatwienia komunikacji między Zarządem Rezerwy Federalnej a branżą oszczędnościowo-pożyczkową oraz do kierowania Rezerwą Federalną w podejmowaniu działań związanych z regulacją tej branży.

Rada doradcza instytucji zajmujących się oszczędnością nie była organem ustawowym. Oznacza to, że nie tworzyła samodzielnie statutu, ustawodawstwa ani przepisów, lecz działała równolegle z kilkoma innymi radami doradczymi, udzielając bezpośrednich porad i zgłaszając zastrzeżenia przedstawicieli instytucji pozostających w bliskich stosunkach z Rezerwą Federalną. TIAC spotykał się trzy razy w roku z Radą Gubernatorów Rezerwy Federalnej w Waszyngtonie. Na tym szczycie obie grupy omawiały kwestie dotyczące doraźnej i przyszłej troski branży oszczędnościowej. Rada TIAC została uznana za stosowną, ponieważ jej członkami byli przedstawiciele kas oszczędnościowych, towarzystw oszczędnościowo-pożyczkowych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych i oczekiwano, że będą działać zgodnie z przepisami i działaniami Rezerwy Federalnej.

W 2010 roku Rezerwa Federalna zastąpiła TIAC Radą Doradczą ds. Instytucji Depozytowych Wspólnoty (CDIAC) w celu dostarczenia Radzie informacji na temat gospodarki, warunków kredytowania i innych kwestii związanych z małymi bankami komunalnymi, spółdzielczymi pożyczkowymi oraz oszczędnościami i pożyczkami. CDIAC został utworzony z bardziej regionalną strukturą, z radami lokalnymi w każdym z okręgów Rezerwy Federalnej, które dwa razy w roku wysyłają swoich przedstawicieli na posiedzenie rady krajowej z Zarządem Rezerwy Federalnej.3

Skład Rady Doradczej Instytucji Oszczędnościowych

Rada Doradcza Instytucji Gospodarki Oszczędnościowej składała się z dwunastu członków, z których każdy pełnił dwuletnią kadencję. Każdy członek był ograniczony do jednej kadencji, co było zasadą mającą na celu utrzymanie płynności ciała członkostwa i zapobieżenie nepotystycznym lub zastojom w radzie. Ci członkowie TIAC, którzy byli dyrektorami organizacji oszczędnościowych i oszczędnościowych, zostali mianowani i zatwierdzeni przez samą Radę Gubernatorów Rezerwy Federalnej. Działała równolegle z dwoma innymi radami doradczymi, w tym Federalną Radą Doradczą, która doradza Rezerwie Federalnej i Radzie Gubernatorów w ogólnym sensie, oraz Radą Doradczą ds. Konsumentów, która doradza w sprawach interesów konsumentów kredytowych.