Ustawa Cellera-Kefauvera
Co to jest ustawa Celler-Kefauver?
Ustawa Cellera-Kefauvera była ustawą uchwaloną przez Kongres Stanów Zjednoczonych w 1950 r. W celu zapobieżenia niektórym fuzjom i przejęciom (M&A) tworzeniu monopoli lub w inny sposób znacząco ograniczającym konkurencję w Stanach Zjednoczonych.
Czasami określana jako ustawa o przeciwdziałaniu fuzjom, służyła wzmocnieniu istniejących przepisów antymonopolowych i zlikwidowaniu luk istniejących w ustawie Clayton i Sherman Antitrust Act.
Kluczowe wnioski
- Ustawa Cellera-Kefauvera była ustawą uchwaloną przez Kongres Stanów Zjednoczonych w 1950 r. W celu zapobieżenia antykonkurencyjnym fuzjom i przejęciom.
- Wprowadzony w 1950 r., Starał się wzmocnić istniejące przepisy antymonopolowe, które w tamtych czasach dotyczyły tylko kupowania niespłaconego kapitału.
- Ustawa dopracowała zakup aktywów i była ukierunkowana na podejrzane fuzje pionowe i konglomeratowe, pomagając zamknąć niektóre istniejące luki.
Zrozumieć ustawę Cellera-Kefauvera
Przez lata rządy nakładały różne ustawy, aby pomóc chronić konsumentów przed drapieżnymi praktykami biznesowymi. otwartego rynku. Ich celem jest powstrzymanie niektórych firm przed połączeniem sił, jeśli uważa się, że takie posunięcie ograniczyłoby możliwości dostępne konsumentom, ograniczając podaż i potencjalnie skutkując wyższymi cenami towarów i usług.
Ustawa Cellera-Kefauvera była ważnym krokiem w wykorzenieniu zachłannych zachowań korporacji. Ta konkretna ustawa, wprowadzona wkrótce po drugiej wojnie światowej, opierała się na innych, które pojawiły się przed nią, starając się zamknąć istniejące luki w zakresie ochrony konkurencji, upewniając się, że wszystkie fuzje w różnych branżach, a nie tylko te horyzontalne w tym samym sektorze, będą dokładnie badane i nadzorowane.
Przede wszystkim ustawa dotyczyła następujących rodzajów powiązań korporacyjnych:
- Fuzje pionowe :łączą siędwie lub więcej firm, które zapewniają różnefunkcje łańcucha dostaw dla wspólnego dobra lub usługi. Takie fuzje mogą spowodować problem z prawem konkurencji, jeśli firma kupuje dostawców konkurentów. Takie postępowanie mogłoby umożliwić jednostce skuteczne zablokowanie rywalom dostępu do surowców lub innych niezbędnych materiałów.
- Fuzje konglomeratów : Firmy zaangażowane w różne sektory lub obszary geograficzne łączą się, aby poszerzyć swoje rynki i zasięg produktów. Kiedy dwóch gigantów połączą się w jeden podmiot, istnieje ryzyko, że wykorzystają swoją markę i siłę finansową, aby wyeliminować konkurencję, a następnie, gdy nikt nie zostanie, podniosą ceny ze szkodą dla konsumentów.
Historia ustawy Cellera-Kefauvera
Jednym z najwcześniejszych przepisów antymonopolowych uchwalonych przez Kongres Stanów Zjednoczonych była ustawa Sherman Antitrust Act. Ustawodawstwo to, wprowadzone w 1890 r., Zapewniało kontrolę niektórych działań związanych z fuzjami i przejęciami, ale tylko w przypadku kupowania zaległych akcji. Innymi słowy, oznaczało to, że przepisy antymonopolowe można było w dużej mierze obejść, kupując jedynie aktywa docelowej korporacji.
Uznając niejasny język Ustawy Shermana i liczne luki, Kongres Stanów Zjednoczonych zareagował w 1914 r., Wprowadzając do niej poprawki. Kolejna ustawa Clayton Antitrust Act miała na celu wyjaśnienie wielu kwestii interpretacyjnych poprzez dodanie konkretnych przykładów nielegalnych działań firm. Jednak zawierał on również wady, w tym niejednoznaczność związaną z dyskryminacją cenową oraz brak usunięcia luk w zakresie nabywania aktywów i przejęć z udziałem firm, które nie były bezpośrednimi konkurentami.
Kiedy te rozterki stały się jasne, nastąpiło kilka kolejnych poprawek. Po pierwsze, pojawiła się ustawa Robinsona-Patmana z 1936 r., Wzmacniająca przepisy przeciwko praktykom dyskryminacji cenowej. Następnie, w 1950 r., Uchwalono ustawę Celler-Kefauver Act, aby rozwiązać inne rażące problemy.
Ważny
Ustawa Cellera-Kefauvera pomogła położyć kres obchodzeniu poprzednich przepisów antymonopolowych po fali wątpliwej konsolidacji przed i po wojnie.
Pierwsza znacząca sprawa powołująca się na ustawę Celler-Kefauver miała miejsce w 1962 r., Kiedy sąd amerykański zablokował połączenie Brown Shoe Co. i Kinney Company Inc. Sędziowie odnotowali „trend w kierunku integracji pionowej w przemyśle obuwniczym” i doszli do wniosku, że proponowane połączenie groziło znacznym wyeliminowaniem konkurencji na tym rynku.
Uwagi specjalne
Jak pokazała historia, nie wszystkie fuzje pionowe i konglomeratowe zostały udaremnione przez ustawę Cellera-Kefauvera. Aby zapobiec takim transakcjom, należy udowodnić, że połączenie dwóch firm znacznie ograniczyłoby konkurencję. Nawet jeśli wydaje się oczywiste, że tak się stanie, kilku fuzjom pionowym i konglomeratowym i tak udaje się uzyskać zielone światło.
Spółki publiczne notowane na giełdzie są zobowiązane do poinformowania Departamentu Sprawiedliwości (DoJ) i Federalnej Komisji Handlu (FTC), jeśli planują przeprowadzić fuzję należącą do jednej z tych dwóch kategorii. Te agencje rządowe mogą następnie zdecydować, czy powstrzymać transakcję.
Czasami jednak DoJ i FTC mogą zostać uchylone przez sądy. Sędziowie mogą się nie zgodzić, że fuzja narusza ustawę Celler-Kefauver Act i zezwala na jej przeprowadzenie – jak miało to miejsce w przypadku przejęcia United Electric przez General Dynamics Corp. ( GD ) w 1974 roku.