Metoda określonych udziałów

Jaka jest metoda określonych udziałów?

Metoda określonych udziałów umożliwia inwestorom indywidualnym manipulowanie zyskami lub stratami kapitałowymi przy sprzedaży niektórych, ale nie wszystkich, posiadanych przez nich udziałów w określonych akcjach. Celem metody określonych udziałów jest zmniejszenie zobowiązania podatkowego w danym roku, zazwyczaj poprzez wykazanie jak największej straty lub jak najmniejszego zysku.

Zrozumienie metody określonych udziałów

Metoda określonych udziałów może zminimalizować wielkość zysku kapitałowego lub zmaksymalizować wielkość straty kapitałowej do celów podatkowych przy sprzedaży udziałów spółki lub funduszu. Działa poprzez wybór sprzedaży określonych akcji przy zmniejszaniu swojej pozycji na giełdzie. Sprzedaż akcji o najwyższej podstawie kosztowej (tj. Akcji, za które inwestor zapłacił najwięcej), przyniesie mniejszy zysk kapitałowy lub większą stratę kapitałową, w każdym przypadku zmniejszając zobowiązanie podatkowe za dany rok.

Metoda określonych udziałów działa tylko wtedy, gdy spełnione są określone warunki. Metoda ta wymaga, aby inwestor kupił wiele partii tego samego papieru wartościowego po różnych cenach, sprzedał tylko część udziałów inwestora w akcjach i prowadził rejestr kosztów każdego zakupu akcji lub funduszu.

Zakładając wszystkie te warunki, inwestor musi podać szczegółowe informacje brokerowi prowadzącemu rachunek inwestora, na którym akcje mają zostać sprzedane. W przeciwnym razie średnia cena zapłacona za wszystkie akcje tej samej akcji będzie podstawą kosztów, a inwestor będzie miał większe zobowiązanie podatkowe niż to konieczne.

Dwie opcje w ramach metody określonych akcji

Chociaż generalnie w interesie inwestora jest wybór akcji o najwyższym koszcie do sprzedaży metodą określonych akcji, istnieją wyjątki. Gdyby akcje o najwyższym koszcie zostały zakupione w ciągu ostatniego roku, decyzja o ich sprzedaży metodą akcji specyficznych liczyłaby się jako krótkoterminowy zysk kapitałowy, który jest opodatkowany według stawek podatku dochodowego, a nie niższą stawką zysków kapitałowych. W takim przypadku inwestor wybrałby akcje o najwyższym koszcie spośród kupionych rok temu lub wcześniej.

Inna sytuacja, w której inwestor odstąpiłby od typowej strategii, ma miejsce, gdy dochód inwestora podlegający opodatkowaniu, w tym długoterminowe zyski kapitałowe, spadnie poniżej określonego progu. W 2019 r. Liczba ta wynosi 39 375 USD dla osób fizycznych i 78 750 USD dla osób składających wspólne dokumenty. Poniżej tego progu długoterminowe zyski kapitałowe nie podlegają opodatkowaniu. W takim przypadku inwestor może wybrać akcje o najniższych kosztach, aby zmaksymalizować zysk na papierze i wykorzystać jak największą korzyść z 0% stawki podatku, pozostawiając do określenia najbardziej kosztowne udziały w portfelu kiedy jest to najbardziej korzystne.