Formularz SEC D
Co to jest formularz D SEC?
Formularz D SEC jest składany do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Jest to wymagane w przypadku niektórych firm, które sprzedają papiery wartościowe na podstawie zwolnienia z rozporządzenia (Reg) D lub z postanowieniami dotyczącymi zwolnienia zawartymi w sekcji 4 (6).
Formularz D to krótkie powiadomienie, zawierające szczegółowe informacje o spółce dla inwestorów nowej emisji. Takie informacje mogą obejmować wielkość i datę oferty, a także nazwiska i adresy członków zarządu spółki. Niniejsze zawiadomienie zastępuje bardziej tradycyjne, obszerne raporty przy składaniu niezwolnionej emisji.
Formularz D należy złożyć nie później niż 15 dni po pierwszej sprzedaży papierów wartościowych.
Zrozumienie formularza SEC D
Formularz D jest również znany jako Zawiadomienie o Sprzedaży Papierów Wartościowych i jest wymagany na mocy Regulacji D, Sekcji 4 (6) i / lub Jednolitej Ograniczonej Oferty Wyłączenia Ustawy o Giełdzie Papierów Wartościowych z 1933 roku.
Ustawa ta, często nazywana „prawdą o papierach wartościowych”, wymaga, aby te formularze rejestracyjne, zawierające podstawowe fakty, były składane w celu ujawnienia ważnych informacji o transakcji właścicielom częściowym – nawet w tej mniej tradycyjnej formie rejestracji papierów wartościowych spółki.. Formularz D pomaga SEC w realizacji celów ustawy o giełdzie papierów wartościowych z 1933 r., Wymagającej od inwestorów otrzymania odpowiednich danych przed zakupem. Pomaga również w zapobieganiu oszustwom przy sprzedaży.
SEC Form D i staże prywatne
Przepis D dotyczy prywatnych ofert papierów wartościowych. Oferta prywatna to zdarzenie związane ze sprzedażą papierów wartościowych stosunkowo niewielkiej liczbie wybranych inwestorów. Tacy inwestorzy są często akredytowani i mogą obejmować duże banki, fundusze inwestycyjne, firmy ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne, biura rodzinne, fundusze hedgingowe oraz osoby o bardzo wysokiej i bardzo wysokiej wartości netto. Ponieważ inwestorzy ci zwykle dysponują znacznymi zasobami i doświadczeniem, standardy i wymogi dotyczące oferty prywatnej są często minimalne – w przeciwieństwie do emisji publicznej.
W przypadku emisji publicznej lub tradycyjnej oferty publicznej emitent (spółka prywatna wchodząca na giełdę) współpracuje z bankiem inwestycyjnym lub firmą ubezpieczeniową. Ta firma lub konsorcjum firm pomaga określić, jaki rodzaj papieru wartościowego do wyemitowania (np. Akcje zwykłe i / lub uprzywilejowane), liczbę akcji do wyemitowania, najlepszą cenę ofertową akcji oraz idealny czas na wprowadzenie transakcji na rynek. Ponieważ tradycyjne IPO są często kupowane przez inwestorów instytucjonalnych (którzy mogą następnie przydzielić część akcji inwestorom detalicznym ), niezwykle ważne jest, aby takie publiczne emisje dostarczały wyczerpujących informacji, które pomogą mniej doświadczonym inwestorom w pełni zrozumieć potencjalne ryzyko i korzyści wynikające z częściowego posiadania firma.