Zwrócona kaucja

Co to jest zwrócona kaucja?

Obligacje ze zwrotem kosztów, które stanowią podzbiór klas obligacji komunalnych i korporacyjnych, to obligacje, w przypadku których kwota główna gotówki została już odłożona na bok przez pierwotnego emitenta długu. Często odbywa się to za pomocą tonącego funduszu, konta, którego firma używa do odkładania pieniędzy przeznaczonych na spłatę długu z obligacji lub innej emisji długu. Ten tonący fundusz zapewnia inwestorom obligacji dodatkowy element bezpieczeństwa.

Obligacji refundowanej nie należy mylić z obligacją przed zwrotem, która jest dłużnym papierem wartościowym wyemitowanym w celu sfinansowania obligacji na żądanie. Emitent decyduje się na skorzystanie z prawa do wykupu obligacji z przedterminowym zwrotem przed upływem wyznaczonego terminu wykupu.

Zrozumienie zwróconej kaucji

Obligacje, za które zwrócono pieniądze, są inwestycjami o niskim ryzyku, ponieważ kwota główna jest już zaksięgowana. Środki potrzebne na spłatę obligacji podlegających zwrotowi są przechowywane na rachunku escrow do dnia wykupu, zwykle poprzez zakup papierów skarbowych lub agencyjnych. Obligacje ze zwrotem kosztów mogą być również określane jako obligacje z wcześniejszym zwrotem lub wcześniejszymi emisjami.

Z definicji termin „zwrot” oznacza refinansowanie innego zobowiązania dłużnego. Nierzadko zdarza się, że gminy emitują nowe obligacje w celu pozyskania środków na wykupienie istniejących obligacji. Obligacje, które są wyemitowane w celu spłaty starszych obligacji, nazywane są obligacjami zwrotnymi lub obligacjami przed zwrotem. Obligacje pozostające do spłaty, które są spłacane z wpływów z obligacji refundowanych, nazywane są obligacjami refundowanymi. Inaczej mówiąc, obligacja refundowana może być interpretowana jako obligacja poprzedniej emisji, która jest refinansowana za pomocą obligacji zwrotnej.

Płatności z tytułu obligacji podlegających zwrotowi są uważane za równoważne jakościowo z obligacjami skarbowymi, które są wspierane w pełni wiarą i kredytem rządu Stanów Zjednoczonych, po przejściu przez wiążący rachunek powierniczy. Obligacje ze zwrotem środków będą zazwyczaj miały rating „AAA” ze względu na ten system zabezpieczenia gotówkowego i jako takie będą oferować niewielką premię w stosunku do równoważnych obligacji skarbowych. Ponadto obligacje refundowane zachowują status zwolnienia z podatku dla celów federalnych.

Kto wykorzystuje zwrócone obligacje

Obligacja refundowana jest pierwotnie emitowana przez władze miejskie, stanowe lub lokalne jako obligacja generalna lub obligacja dochodowa. Odwrotna zależność, jaka istnieje między cenami obligacji a stopami procentowymi, oznacza, że ​​w przypadku spadku dominujących stóp procentowych w gospodarce ceny obligacji pozostających w obrocie wzrosną. Oznacza to również, że emitent istniejącej obligacji utknie z płaceniem wyższego oprocentowania niż to, które emitenci nowych obligacji płacą swoim inwestorom. Ponieważ emitenci obligacji starają się pożyczać fundusze z możliwie najniższym oprocentowaniem, zazwyczaj wykupują istniejącą obligację przed jej zapadalnością i refinansują obligację przy niższej stopie procentowej, która odzwierciedla niższe stopy na rynku. W efekcie wpływy z emisji nowych obligacji o niższym oprocentowaniu zostaną przeznaczone na spłatę obligacji o wyższym oprocentowaniu.

Emitent chcący skorzystać z niższych stóp procentowych w okresie ochrony wezwania może wyemitować obligacje zwrotne komunalne. Wpływy z nowej emisji zostaną ulokowane na rachunku powierniczym do dnia wezwania zwracanej kaucji. Dokładniej rzecz ujmując, wpływy z obligacji zwrotnej są przeznaczane na zakup skarbowych papierów wartościowych, które są zdeponowane i utrzymywane na rachunku escrow. Odsetki generowane ze skarbowych papierów wartościowych pomagają w spłacie odsetek od zwróconych obligacji do dnia wykupu, w którym to momencie środki zgromadzone na rachunku escrow zostaną wykorzystane na spłatę dotychczasowych posiadaczy zwróconej obligacji. Datą zwrotu obligacji będzie zazwyczaj pierwszy termin wywołania obligacji.

Obligacje płatne na żądanie i zwrot pieniędzy

Obligacje płatne na żądanie często mają okres ochrony kupna, określony w umowie powierniczej, który uniemożliwia emitentowi obligacji wycofanie swoich obligacji przed upływem określonego czasu. Na przykład 10-letnia obligacja płatna na żądanie może mieć czteroletni okres ochrony przed wezwaniem. Oznacza to, że emitent nie może wykupić obligacji przez cztery lata, po czym może zdecydować się na skorzystanie z prawa do wykupu obligacji w danym pierwszym terminie wykupu – pierwszym dniu, w którym obligacja może zostać wykupiona po wygaśnięciu okresu ochrony wezwania.