Poziomy rynku nieruchomości
Jakie są poziomy rynku nieruchomości?
Poziomy rynku nieruchomości kategoryzują miasta jako Poziom I, Poziom II lub Poziom III w zależności od etapu rozwoju ich rynków nieruchomości.
Każdy poziom nieruchomości ma definiujące cechy:
- Miasta poziomu I mają rozwinięty i ugruntowany rynek nieruchomości. Miasta te są zwykle wysoko rozwinięte, z pożądanymi szkołami, obiektami i biznesami. Te miasta mają najdroższe nieruchomości.
- Miasta poziomu II są w trakcie rozwoju rynków nieruchomości. Miasta te mają tendencję do rozwijania się i wiele firm zainwestowało w te obszary, ale nie osiągnęły jeszcze swojego szczytu. Nieruchomości są tu zazwyczaj stosunkowo niedrogie; jeśli jednak wzrost będzie się utrzymywał, ceny wzrosną.
- Miasta III poziomu mają słabo rozwinięte lub nieistniejące rynki nieruchomości. Nieruchomości w tych miastach są zazwyczaj tanie, a istnieje szansa na wzrost, jeśli firmy z branży nieruchomości zdecydują się zainwestować w rozwój okolicy.
Kluczowe wnioski
- Segmenty rynku nieruchomości są podzielone na trzy poziomy, które odzwierciedlają, jak dobrze rozwinięte są rynki w bazowych miastach.
- Miasta poziomu 1, takie jak Nowy Jork czy Los Angeles, są wysoko rozwinięte, miasta poziomu 2, takie jak Seattle czy Pittsburgh, wciąż rozwijają swoje rynki nieruchomości, a miasta poziomu 3, takie jak Akron czy Biloxi, mają rynki słabo rozwinięte.
- Im wyższy szczebel miasta, tym bardziej pożądany jest jego rozwój dla firm, które chcą się rozwijać.
- Kiedy gospodarka jest słaba, firmy przeważnie trzymają się miast poziomu 1, ale kiedy dobrze się rozwijają, mogą rozważyć miasta poziomu 2 i 3.
Zrozumienie poziomów rynku nieruchomości
Wiele firm postrzega miasta poziomu II i III jako pożądane miejsca docelowe, szczególnie w czasach silnej koniunktury gospodarczej. Obszary te stanowią okazję do wzrostu i rozwoju oraz pozwalają przedsiębiorstwom na rozwój i zapewniają zatrudnienie mieszkańcom rozwijających się miast. Ponadto koszt prowadzenia działalności na najlepszych nieruchomościach pierwszego poziomu jest wysoki, a firmy często postrzegają słabo rozwinięte obszary jako sposób na rozwój i inwestowanie w przyszły wzrost.
W przeciwieństwie do tego, firmy zwykle koncentrują się bardziej na ustalonych rynkach w miastach poziomu I, gdy gospodarka jest w trudnej sytuacji, ponieważ obszary te nie wymagają inwestycji i ryzyka związanego z obszarami niezagospodarowanymi. Choć są drogie, miasta te oferują najbardziej pożądane udogodnienia i programy socjalne.
Miasta w USA często klasyfikowane jako miasta poziomu I to Nowy Jork, Los Angeles, Chicago, Boston, San Francisco i Waszyngton DC Z drugiej strony miasta poziomu II mogą składać się z Seattle, Baltimore, Pittsburgh i Austin – chociaż klasyfikacje mogą się różnić w zależności od czas i na podstawie określonych kryteriów. Mimo to ceny nieruchomości często różnią się drastycznie w zależności od poziomu. Na przykład Kiplinger szacuje średnią wartość domu w Pittsburghu na 152 000 USD, w porównaniu z 418 000 USD w Nowym Jorku i 650 000 USD w Los Angeles od lutego 2020 r.
Ryzyko związane z różnymi poziomami rynku nieruchomości
Miastom I poziomu często grozi bańka mieszkaniowa, która pojawia się, gdy ceny gwałtownie rosną z powodu dużego popytu. Jednak gdy ceny stają się zbyt wysokie, nikogo nie stać na opłacenie nieruchomości. Kiedy tak się dzieje, ludzie się wyprowadzają, popyt na nieruchomości spada, a ceny gwałtownie spadają. Oznacza to, że bańka „pękła”.
Miasta poziomu II i III są zazwyczaj bardziej ryzykownymi miejscami do rozwoju nieruchomości i biznesu. Ryzyko to wynika z faktu, że infrastruktury w miastach poziomu II i III są słabo rozwinięte i nie mają środków na wspieranie nowych przedsięwzięć. Rozwój takiej infrastruktury jest drogi i zawsze istnieje szansa, że się nie powiedzie, a rynek nieruchomości zakończy się niepowodzeniem.