Wskaźniki kwalifikacyjne
Jakie są współczynniki kwalifikacyjne?
Wskaźniki kwalifikacyjne są miernikami używanymi przez banki i inne instytucje finansowe w procesie gwarantowania kredytów. Współczynnik kwalifikacyjny wnioskodawcy, wyrażony jako wartość procentowa, odgrywa kluczową rolę w określaniu, czy zostanie on zatwierdzony do finansowania, a często także w warunkach pożyczki.
Przy podejmowaniu decyzji o zatwierdzeniu wniosków o pożyczkę pożyczkodawcy stosują współczynniki kwalifikacyjne, wartości procentowe, które porównują zobowiązania pożyczkobiorcy z ich dochodami.
kluczowe wnioski
- Stosunek zadłużenia do dochodów (łączne wydatki podzielone przez dochód brutto) jest stosowany przy udzielaniu kredytów osobistych, wnioskach o karty kredytowe i hipotekach.
- Współczynnik kosztów mieszkaniowych (wydatki związane z mieszkaniem podzielone przez dochód brutto) jest stosowany w przypadku kredytów hipotecznych.
- Chociaż każdy pożyczkodawca ustala własne standardy kwalifikacyjne, ogólnie pożądane jest, aby wskaźnik zadłużenia do dochodów wynosił 36% lub mniej, a wskaźnik kosztów mieszkaniowych 28%.
Jak działają wskaźniki kwalifikacyjne
Wymogi dotyczące współczynnika kwalifikacyjnego mogą się różnić w zależności od pożyczkodawców i programów pożyczkowych. Często są one używane w połączeniu z oceną kredytową pożyczkobiorcy przy ocenie wniosku.
Jeśli chodzi o finansowanie konsumpcyjne, to relacja zadłużenia do dochodów i wskaźnik kosztów mieszkaniowych to dwa z najbardziej powszechnych i znaczących wskaźników kwalifikacyjnych. Standardowe produkty kredytowe (pożyczki osobiste, karty kredytowe ) będą koncentrować się na relacji zadłużenia kredytobiorcy do dochodów. Kredyty hipoteczne będą wykorzystywać zarówno wskaźnik kosztów mieszkaniowych, jak i wskaźnik zadłużenia do dochodów.
Internetowi pożyczkodawcy i wystawcy kart kredytowych często używają algorytmów komputerowych w swoich procesach ubezpieczeniowych. Ten zautomatyzowany system często pozwala na zatwierdzenie wniosków kredytowych w ciągu kilku minut.
Kwalifikujące się wskaźniki pożyczek osobistych
W procesie gwarantowania wszystkich rodzajów pożyczek osobistych i kart kredytowych pożyczkodawca skupi się na dwóch czynnikach: wskaźniku zadłużenia do dochodów pożyczkobiorcy i jego wyniku kredytowym. Obaj mają zwykle równą wagę.
Wskaźnik zadłużenia do dochodów (DTI), który można obliczać miesięcznie lub corocznie, uwzględnia bieżące, regularne zobowiązania pożyczkobiorcy w stosunku do ich całkowitego lub brutto dochodu – porównując, ile ma wychodzących, z regularną kwotą, którą w tym samym okresie. Aby uzyskać współczynnik, należy podzielić zaległe spłaty zadłużenia przez całkowity dochód. Lub jako wzór (zakładając bardziej powszechne obliczenia miesięczne):
Podczas gdy każdy pożyczkodawca ma własne określone parametry zatwierdzania pożyczki, pożyczkodawcy wysokiej jakości na ogół wymagają wskaźnika zadłużenia do dochodu wynoszącego około 36% lub mniej. Kredytodawcy typu subprime i inni pożyczkodawcy oferujący finansowanie alternatywne mogą pozwolić na osiągnięcie wskaźnika zadłużenia do dochodu na poziomie do około 43%.
Wskaźniki kwalifikacyjne w kredytach hipotecznych
Ubezpieczenie kredytów hipotecznych analizuje dwa rodzaje wskaźników wraz z oceną kredytową kredytobiorcy. Kredytodawcy hipoteczni przyjrzą się wskaźnikowi wydatków mieszkaniowych kredytobiorcy; uwzględnią również stosunek zadłużenia kredytobiorcy do dochodów.
W finansowaniu hipotecznym wskaźnik kosztów mieszkaniowych jest również określany jako wskaźnik początkowy, podczas gdy wskaźnik zadłużenia do dochodów jest często nazywany wskaźnikiem końcowym.
Wskaźnik kosztów mieszkaniowych
Wskaźnik kosztów mieszkaniowych jest generalnie porównaniem całkowitych wydatków kredytobiorcy związanych z mieszkaniem z jego dochodem brutto lub przed opodatkowaniem. Kredytodawcy ponoszą liczne wydatki, które mogą wziąć pod uwagę przy określaniu ogólnego wskaźnika wydatków mieszkaniowych wnioskodawcy. Zwykle koncentrują się na spłacie kapitału hipotecznego i odsetek; mogą jednak również brać pod uwagę inne regularne koszty, takie jak właściciele domów i ubezpieczenie od ryzyka, rachunki za media, podatki od nieruchomości, opłaty stowarzyszeniowe właścicieli domów i ubezpieczenie kredytu hipotecznego. Suma tych wydatków mieszkaniowych jest następnie dzielona przez dochód kredytobiorcy, aby otrzymać wskaźnik kosztów mieszkaniowych; liczby można obliczyć na podstawie płatności miesięcznych lub płatności rocznych.
Ubezpieczyciele wykorzystują wskaźnik wydatków mieszkaniowych nie tylko do udzielenia zgody na kredyt hipoteczny, ale także do określenia kwoty głównej, którą wnioskodawca może pożyczyć. Większość pożyczkodawców wymaga zazwyczaj, aby wskaźnik kosztów mieszkaniowych wynosił około 28% lub mniej. Wyższy wskaźnik kosztów mieszkaniowych może być dopuszczalny w oparciu o czynniki kompensujące, takie jak niski stosunek wartości kredytu do wartości nieruchomości i / lub doskonała historia kredytowa kredytobiorcy. Realia lokalnego rynku nieruchomości również mogą odegrać pewną rolę: w drogich regionach, takich jak Nowy Jork czy San Francisco, nierzadko zdarza się, że wydatki mieszkaniowe sięgają jednej trzeciej dochodu ludzi.
Stosunek zadłużenia do dochodów
Wskaźnik zadłużenia do dochodów w kredytach hipotecznych jest taką samą miarą, jak w przypadku produktów związanych z kredytami osobistymi. Kredytodawcy generalnie oczekują również wskaźnika zadłużenia do dochodów na poziomie 36% również w przypadku kredytów hipotecznych. Niektóre programy pożyczkowe sponsorowane przez rząd mogą mieć luźniejsze standardy dotyczące zadłużenia do dochodu: Fannie Mae akceptuje stosunek zadłużenia do dochodu na poziomie około 45% dla kredytów hipotecznych, które wspiera, a pożyczki Federalnej Administracji Mieszkalnictwa akceptują stosunek zadłużenia do dochodu wynoszący około 45%. 50%.