Pchanie Sznura
Co naciska na sznurek?
Naciskanie na sznurek jest metaforą granic polityki pieniężnej i niemocy banków centralnych. Polityka pieniężna czasami działa tylko w jednym kierunku, ponieważ przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowe nie mogą być zmuszane do wydawania pieniędzy, jeśli nie chcą. Zwiększenie bazy monetarnej i rezerw bankowych nie pobudzi gospodarki, jeśli banki uznają, że udzielanie pożyczek jest zbyt ryzykowne, a sektor prywatny chce więcej oszczędzać z powodu niepewności gospodarczej.
Kluczowe wnioski
- Pchanie łańcucha odnosi się do wysiłku, gdy nie będzie to przydatne w danym kontekście.
- W ekonomii naciskanie na sznurki ma miejsce wtedy, gdy banki centralne próbują uchwalić luźną politykę pieniężną, gdy w gospodarce już panuje zastój, co skutkuje niewielkimi lub żadnymi rezultatami.
- Termin ten został przypisany ekonomiście Johnowi Maynardowi Keynesowi, chociaż zwrot ten był również używany w zeznaniach Kongresu w 1935 roku.
Zrozumienie pchania struny
Pchanie struny to figura retoryczna dla wywierania wpływu, która jest bardziej skuteczna w przesuwaniu rzeczy w jednym kierunku niż w drugim – możesz ciągnąć, ale nie pchać.
Chociaż wyrażenie „pchanie na sznurku” jest często przypisywane brytyjskiemu ekonomiście Johnowi Maynardowi Keynesowi, nie ma dowodów, że go użył. Jednak ta dokładna metafora została użyta w zeznaniach Kongresu Stanów Zjednoczonych w 1935 roku, kiedy gubernator Rezerwy Federalnej Marriner Eccles powiedział, że niewiele może zrobić Fed, aby pobudzić gospodarkę i zakończyć Wielki Kryzys :
Gubernator Eccles: W obecnych okolicznościach niewiele można zrobić, jeśli w ogóle cokolwiek.
Kongresman T. Alan Goldsborough: Masz na myśli, że nie możesz naciskać sznurka.
Gubernator Eccles: To dobry sposób, by to ująć, nie można naciskać sznurka. Znajdujemy się w głębokiej depresji i… poza stworzeniem łatwej sytuacji finansowej poprzez redukcję stóp dyskontowych i tworzenie nadwyżek rezerw, organizacja rezerwowa może zrobić bardzo niewiele, jeśli w ogóle cokolwiek, by doprowadzić do ożywienia.
Naciskanie sznurków i kryzys finansowy 2007-2008
Nacisk na metaforę strunową był istotny podczas poluzowanie ilościowe (QE), a także obniżył stopę funduszy federalnych do prawie zera procent.2
Początkowo Fed wydawał się niezdolny do wytworzenia popytu z powietrza, ponieważ gospodarstwa domowe– obciążone długiem– zwiększyły stopę oszczędności. Polityka monetarna wydawała się desperacka i daremna, a wzrost podaży pieniądza w USA zrównoważył zmniejszającą się prędkość pieniądza. Dlatego Fed pchał na sznurku.
Zadłużenie gospodarstw domowych spadało do 2013 r., Ale pod koniec 2019 r. Wzrosło do rekordowego poziomu 14,15 bln USD. Łagodzenie ilościowe i niskie stopy procentowe zdołały zapobiec katastrofie – choć nigdy nie dowiemy się, o ile gorszy byłby kryzys bez tych wysiłków.