Cena Nożyczki
Co to są nożyczki cenowe?
Nożyczki cenowe to termin odnoszący się do trwałej zmiany warunków handlu między różnymi towarami lub klasami towarów. Często może to wiązać się ze spadkiem ceny danego kraju za eksport produktów rolnych rozwijającej się gospodarki, podczas gdy import dóbr przemysłowych rośnie lub pozostaje względnie stabilny. Zjawisko to może wywołać chaos, ponieważ jednostki nie spodziewają się, że ceny pójdą w tak dzikim i odwrotnym kierunku od normy, a ludność wiejska obserwuje jednocześnie spadek dochodów i rosnące koszty życia.
Kluczowe wnioski
- Nożyczki cenowe to trwała dywergencja cen różnych towarów lub klas towarów, która jest powszechnie stosowana do opisania wysokiej produkcji przemysłowej i niskich cen rolnych.
- Ta rozbieżność może spowodować, że producenci towarów rolnych będą cierpieć, ponieważ spadają ich dochody i rosną koszty utrzymania.
- Pierwotne użycie terminu „nożyce cenowe” odnosiło się do wywołanego polityką kryzysu gospodarczego w Związku Radzieckim w 1923 roku.
Zrozumienie nożyczek cenowych
Price scissors zawdzięcza swoją nazwę graficznej ilustracji; został on ukuty przez Leona Trockiego, opisując rozbieżne linie trendów indeksów cen rolniczych i przemysłowych. Z czasem na osi poziomej i poziomem cen na osi pionowej, wykres cen przemysłowych i rolnych na wykresie będzie wyglądał jak para nożyczek, które spotykają się w miejscu, a następnie gwałtownie poruszają się w przeciwnych kierunkach.
Merytoryczne skutki ekonomiczne tego najlepiej ilustruje przykład: jeśli kraj jest eksporterem netto produktów mleczarskich i importerem netto odzieży, duży spadek cen mleka na świecie w połączeniu z gwałtownym wzrostem cen tekstyliów stworzyłoby nożyce cenowe. W tym przypadku krajowa gospodarka boryka się z ciężarem płacenia znacznie więcej za odzież i inne tekstylia, jednocześnie nie mogąc sprzedawać produktów mleczarskich po cenach, do których jest przyzwyczajona. Dochody rolników zajmujących się mleczarstwem i branżami pokrewnymi spadną, podczas gdy ich koszty utrzymania wzrosną z powodu wyższych cen odzieży.
Historyczne przykłady nożyczek cenowych
Kryzys nożycowy w Związku Radzieckim jest głównym historycznym przykładem zjawiska nożyc cenowych. Od 1922 do 1923 roku, w okresie Nowej Polityki Gospodarczej (NEP), ceny towarów przemysłowych i rolnych szły w przeciwnych kierunkach, osiągając szczytowe rozbieżności przy spadku cen rolnych o 10% niższych, a cen przemysłowych o 250% wyższych od cen sprzed dekady. Dochody rosyjskich chłopów spadły, co jeszcze bardziej utrudniło im kupowanie gotowych dóbr. Wielu rolników przestało sprzedawać swoje produkty i przeniosło się na rolnictwo na własne potrzeby, co wywołało ponowne obawy przed głodem po tym, jak głód w latach 1921–22 zabił już miliony.
Kryzys nożycowy miał kilka przyczyn, zakorzenionych w sowieckim złym zarządzaniu gospodarką i zniszczeniach po rewolucji bolszewickiej. Po pierwsze, rząd, podejmując chybioną próbę rozwiązania problemu głodu, ustalił ceny zboża na sztucznie zaniżonych poziomach. To oczywiście doprowadziło do niskich cen produktów rolnych. Ponadto wystąpiła nadwyżka produktów rolnych nad produktami przemysłowymi; produkcja rolna szybko odbiła się od głodu i wojny domowej, która nastąpiła po rewolucji 1917 r. W przeciwieństwie do tego, możliwości przemysłowe i podstawowa infrastruktura zostały uszkodzone lub zniszczone przez wojnę, co znacznie spowolniło produkcję przemysłową. Kryzys nożycowy wywołał masowe strajki robotnicze w głównych rosyjskich miastach, gdy rywalizujące ze sobą komunistyczne frakcje agitowały przeciwko polityce gospodarki mieszanej Lenina i obwiniały za kryzys NEP. Rząd ostatecznie obniżył koszty produkcji przemysłowej poprzez racjonalizację, cięcia płac, zwolnienia i promocję spółdzielni konsumenckich. Obniżyło to ceny produkcji przemysłowej i zmniejszyła się rozbieżność między cenami produktów rolnych i przemysłowych.