Zrozumienie historii współczesnego portfela - KamilTaylan.blog
5 maja 2021 1:05

Zrozumienie historii współczesnego portfela

Mówiąc o portfelach inwestycyjnych, bardzo niewiele osób jest zdezorientowanych tym terminem. Portfel inwestycyjny to zbiór aktywów generujących dochód, które zostały zakupione w celu osiągnięcia celu finansowego. Gdybyś jednak cofnął się o 50 lat w wehikule czasu, nikt nie miałby najmniejszego pojęcia, o czym mówisz. To niesamowite, że coś tak fundamentalnego jak portfel inwestycyjny nie istniało aż do późnych lat sześćdziesiątych. Idea portfeli inwestycyjnych stała się tak zakorzeniona, że ​​nie wyobrażamy sobie bez nich świata, ale nie zawsze tak było.

W tym artykule zbadamy ewolucję nowoczesnego portfolio od jego skromnych początków w nie wyróżniającej się i w dużej mierze ignorowanej pracy doktorskiej, aż do jego obecnej dominacji, gdzie wydaje się, że prawie każdy wie, co masz na myśli, mówiąc: ” lepiej zdywersyfikujesz swój portfel ”.

Kluczowe wnioski

  • Portfel inwestycyjny to grupa aktywów finansowych – takich jak akcje, obligacje, towary, waluty i fundusze – które inwestor kupuje w celu uzyskania dochodu i osiągnięcia celów finansowych.
  • To, co znamy jako nowoczesny portfel, ewoluowało dzięki wysiłkom różnych ekonomistów, którzy proponowali różne teorie inwestycyjne.
  • W 1938 roku w książce Johna Burra Williamsa The Theory of Investment Value zaproponowano, aby wartość akcji była równa bieżącej wartości jej przyszłych dywidend.
  • Harry Markowitz jest ekonomistą, laureatem Nagrody Nobla, któremu przypisuje się opracowanie nowoczesnej teorii portfela w 1952 roku.
  • Markowitz opracował metodę matematycznego dopasowania tolerancji ryzyka inwestora i oczekiwań dotyczących wynagrodzenia, aby stworzyć idealny portfel, który koncentruje się na dywersyfikacji klas aktywów i papierów wartościowych.

Początek teorii portfela

W latach trzydziestych XX wieku, przed pojawieniem się teorii portfela, ludzie nadal mieli „portfolia”. Jednak ich postrzeganie portfela było bardzo różne, podobnie jak podstawowa metoda jego budowania. W 1938 roku John Burr Williams napisał książkę zatytułowaną Teoria wartości inwestycji, która uchwyciła myślenie tamtych czasów: model dyskonta dywidend. Celem większości inwestorów było znalezienie dobrych akcji i kupienie ich po najlepszej cenie.

Niezależnie od zamiarów inwestora, inwestowanie polegało na obstawianiu akcji, które według Ciebie były po najlepszej cenie. W tym okresie informacje wciąż napływały powoli, a ceny na taśmie nie mówiły całej historii. Luźne ścieżki rynkowe, choć zaostrzone przez przepisy księgowe po Wielkim Kryzysie, zwiększyły postrzeganie inwestowania jako formy hazardu dla osób zbyt bogatych lub wyniosłych, by pokazać się na torze.

Na tym pustkowiu profesjonalni menedżerowie, tacy jak Benjamin Graham, poczynili ogromne postępy, najpierw uzyskując dokładne informacje, a następnie prawidłowo je analizując, aby podejmować decyzje inwestycyjne. Odnoszący sukcesy menedżerowie finansowi jako pierwsi przyglądali się podstawom firmy podczas podejmowania decyzji, ale ich motywacja wynikała z podstawowego dążenia do znalezienia dobrych firm po niskich cenach. Nikt nie koncentrował się na ryzyku, dopóki mało znany 25-letni student nie zmienił świata finansów.

Harry Markowitz i nowoczesna teoria portfela

Historia mówi, że Harry Markowitz, wówczas doktorant badań operacyjnych, szukał tematu do swojej pracy doktorskiej. Przypadkowe spotkanie z maklerem giełdowym w poczekalni zapoczątkowało go w kierunku pisania o rynku. Kiedy Markowitz przeczytał książkę Johna Burra Williamsa, uderzył go fakt, że nie wzięto pod uwagę ryzyka konkretnej inwestycji.

To zainspirowało go do napisania „Portfolio Selection”, artykułu opublikowanego po raz pierwszy w Journal of Finance w marcu 1952 roku. Zamiast wywoływać fale w całym świecie finansów, dzieło leżało na zakurzonych półkach bibliotecznych przez dekadę, zanim zostało ponownie odkryte.

Jednym z powodów, dla których „Wybór portfela” nie wywołał natychmiastowej reakcji, jest to, że tylko cztery z 14 stron zawierały tekst lub dyskusję. Reszta była zdominowana przez wykresy i bazgroły numeryczne. Artykuł matematycznie dowiódł dwóch starych aksjomatów: „nic nie ryzykowało, nic nie zyskało” i „nie wkładaj wszystkich jajek do jednego koszyka”.

Inwestor i tolerancja ryzyka

Interpretacje artykułu doprowadziły ludzi do wniosku, że sednem każdego portfela powinno być ryzyko, a nie najlepsza cena. Co więcej, po ustaleniu tolerancji inwestora na ryzyko, budowanie portfela było ćwiczeniem polegającym na włączeniu inwestycji do formuły.

„Wybór portfela” jest często rozpatrywany w tym samym świetle, co Philosophiae Naturalis Principia Mathematica Newtona – ktoś inny by w końcu o tym pomyślał, ale prawdopodobnie nie zrobiłby tego tak elegancko.



W 1990 r. Dr Harry Markowitz podzielił się Nagrodą Nobla w dziedzinie ekonomii za pracę nad nowoczesną teorią portfela.

Jak działa nowoczesna teoria portfela

Praca Markowitza sformalizowała kompromis inwestora. Na jednym końcu chwiejności inwestycyjnej znajdują się instrumenty inwestycyjne, takie jak akcje, które są obarczone wysokim ryzykiem i przynoszą wysokie zyski. Z drugiej strony istnieją problemy dłużne, takie jak krótkoterminowe bony skarbowe, które są inwestycjami o niskim ryzyku i niskich zwrotach. Wszyscy inwestorzy, którzy chcą jak najwięcej zyskać przy jak najmniejszym ryzyku, starają się zrównoważyć w środku. Markowitz stworzył sposób matematycznego dopasowania tolerancji ryzyka inwestora i oczekiwań dotyczących wynagrodzenia, aby stworzyć idealny portfel.

Wybrał grecką literę beta, aby przedstawić zmienność portfela akcji w porównaniu z szerokim indeksem rynkowym. Jeśli portfel ma niską wartość beta, oznacza to, że porusza się wraz z rynkiem. Większość portfeli inwestowania pasywnego i portfeli typu couch-potato ma niskie wartości beta. Jeśli portfel ma wysoką wartość beta, oznacza to, że jest bardziej zmienny niż rynek.

Pomimo konotacji słowa „ lotny”, niekoniecznie jest to coś złego. Gdy rynek zyskuje, bardziej zmienny portfel może zyskać znacznie więcej. Tymczasem, gdy rynek spada, ten sam zmienny portfel może stracić więcej. Ten styl nie jest ani dobry, ani zły, jest po prostu ofiarą większej fluktuacji.

Wpływ nowoczesnej teorii portfela

Teoria dała inwestorom możliwość żądania portfeli, które pasują do ich profilu ryzyka / zysku, zamiast brać wszystko, co dał im ich broker. Byki mogą wybierać większe ryzyko; niedźwiedzie mogły wybierać mniej. W wyniku tych wymagań model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM) stał się ważnym narzędziem do tworzenia zrównoważonych portfeli. Wraz z innymi pomysłami, które utrwalały się w tamtym czasie, CAPM i beta stworzyły nowoczesną teorię portfela (MPT).

(Aby uzyskać bardziej szczegółowe omówienie każdego z nich, zobacz Model wyceny aktywów kapitałowych: przegląd i nowoczesna teoria portfela: dlaczego wciąż jest modna ).

Podsumowanie

Konsekwencje MPT dotarły do ​​Wall Street w serii fal. Menedżerowie, którzy kochali swoje „transakcje intuicyjne” i „style inwestowania z dwoma pistoletami”, byli wrogo nastawieni do inwestorów, którzy chcieli osłabić swoje zyski poprzez minimalizację ryzyka.

W końcu zwyciężyła opinia publiczna, zaczynając od inwestorów instytucjonalnych, takich jak fundusze emerytalne. Dzisiaj nawet najbardziej zagorzali zarządzający pieniędzmi muszą wziąć pod uwagę wartość beta portfela przed dokonaniem transakcji. Co więcej, MPT stworzył drzwi, przez które indeksowanie i inwestowanie pasywne weszły na Wall Street.