PIIGS

Co oznacza PIIGS?

PIIGS to ofensywny akronim dla Portugalii, Włoch, Irlandii, Grecji i Hiszpanii, które były najsłabszymi gospodarkami strefy euro podczas europejskiego kryzysu zadłużenia. W tamtym czasie pięć krajów, o których mowa w akronimie, zwróciło uwagę ze względu na osłabienie wyników gospodarczych i niestabilność finansową, co zwiększyło wątpliwości co do zdolności kraju do spłaty posiadaczy obligacji i wzbudziło obawy, że narody te nie spłacą swoich długów.

Zrozumienie PIIGS

Strefa euro w czasie euro. Na początku XXI wieku, napędzane w dużej mierze przez niezwykle akomodacyjną politykę monetarną, kraje te miały dostęp do kapitału o bardzo niskich stopach procentowych.

Nieuchronnie doprowadziło to do tego, że niektóre słabsze gospodarki, zwłaszcza PIIGS, zaczęły agresywnie zaciągać pożyczki, często na poziomach, których spłaty nie byłyby w stanie racjonalnie oczekiwać w przypadku negatywnego szoku dla ich systemów finansowych. Globalny kryzys finansowy z 2008 r. Był tym negatywnym wstrząsem, który doprowadził do słabych wyników gospodarczych, przez co nie byli w stanie spłacić zaciągniętych pożyczek. Ponadto wyczerpał się również dostęp do dodatkowych źródeł kapitału.

Ponieważ kraje te używały euro jako swojej waluty, podlegały one dyktatowi Unii Europejskiej (UE) i nie wolno im było stosować niezależnej polityki monetarnej, aby pomóc w walce ze światowym spowolnieniem gospodarczym wywołanym kryzysem finansowym w 2008 roku. Aby zmniejszyć spekulacje, że UE porzuci te dyskredytowane gospodarczo kraje, europejscy przywódcy 10 maja 2010 r. Zatwierdzili pakiet stabilizacyjny w wysokości 750 mld euro, który ma wesprzeć gospodarki PIIGS.

Akronim obraźliwy

Termin ten, często krytykowany jako uwłaczający i rasistowski, sięga późnych lat siedemdziesiątych. Pierwsze odnotowane użycie tego pseudonimu miało miejsce w 1978 r., Kiedy został użyty do zidentyfikowania słabo radzących sobie krajów europejskich, takich jak Portugalia, Włochy, Grecja i Hiszpania (PIGS). Irlandia „dołączyła” do tej grupy dopiero w 2008 r., Kiedy postępujący globalny kryzys finansowy pogrążył jej gospodarkę w trudnym do opanowania państwie zadłużonym i opłakanej sytuacji finansowej podobnej do sytuacji krajów PIGS.

Niektórzy twierdzą, że termin ten podkreśla powrót dynamiki kolonialnej w strefie euro. Łączy stereotypowe założenia dotyczące cech kulturowych mieszkańców Portugalii, Włoch, Irlandii, Grecji i Hiszpanii. Użycie terminu potencjalnie wzmacnia postrzeganie tych ludzi jako leniwych, nieproduktywnych, skorumpowanych i / lub rozrzutnych kłamców. Korzenie tych stereotypów sięgają anty-irlandzkiego i anty-śródziemnomorskiego rasizmu imperiów brytyjskiego i osmańskiego.

Wpływ gospodarczy na UE

Według Eurostatu, urzędu statystycznego Unii Europejskiej, wzrost PKB w strefie euro osiągnął najwyższy od 10 lat w 2017 r. Jednak za spowolnienie ożywienia gospodarczego w strefie euro po kryzysie finansowym z 2008 r. Obwinia się Portugalię, Włochy, Irlandię, Grecję i Hiszpanię. przyczyniając się do powolnego wzrostu PKB, wysokiego bezrobocia i wysokiego poziomu zadłużenia w regionie.

W porównaniu ze szczytami sprzed kryzysu, PKB Hiszpanii był o 4,5% niższy, w Portugalii o 6,5%, a Grecji o 27,6% na początku 2016 r. Hiszpania i Grecja również miały najwyższe stopy bezrobocia w UE – 21,4% i 24,6%. odpowiednio – chociaż szacunki na koniec 2017 r. przewidują, że według Międzynarodowego Funduszu Walutowego liczby te zmniejszą się do 14,3% i 18,4% do 2020 r. Powolny wzrost i wysokie bezrobocie w tych krajach jest głównym powodem, dla którego stosunek zadłużenia do PKB w strefie euro wzrósł z 79,2% pod koniec 2009 r. Do szczytowego poziomu 92% w 2014 r. Najnowsze wyniki za cały rok do 2018 r. pokazują, że wskaźnik ten wynosi obecnie 85,1%.

Ten chroniczny dług utrzymuje się pomimo zarówno programu masowego luzowania ilościowego (QE) amerykańskiej Rezerwy Federalnej, który zapewnił europejskim bankom kredyty z niemal zerowymi stopami procentowymi, jak i ostrych środków oszczędnościowych nałożonych przez UE na państwa członkowskie jako wymóg utrzymania euro jako waluta, która zdaniem wielu obserwatorów sparaliżowała ożywienie gospodarcze w całym regionie. W trzecim kwartale 2018 r. Dług publiczny Grecji do PKB wynosi 181,1%, Irlandii 64,8%, Włoch 134,1%, Portugalii 132,2%, a Hiszpanii 97,1%. Dla porównania, kraje używające euro miały średni stosunek długu do PKB na poziomie 85,1%, podczas gdy w UE wskaźnik ten wyniósł 80%.

Zagrożenie dla środków utrzymania UE?

Kłopoty gospodarcze Portugalii, Włoch, Irlandii, Grecji i Hiszpanii ożywiły debatę na temat skuteczności wspólnej waluty stosowanej wśród krajów strefy euro, podając w wątpliwość pogląd, że Unia Europejska może utrzymać jedną walutę, zaspokajając indywidualne potrzeby krajów strefy euro. każdego z jej krajów członkowskich. Krytycy zwracają uwagę, że utrzymujące się dysproporcje gospodarcze mogą doprowadzić do rozpadu strefy euro. W odpowiedzi przywódcy UE zaproponowali system wzajemnej oceny w celu zatwierdzenia krajowych budżetów wydatków, aby promować ściślejszą integrację gospodarczą między państwami członkowskimi UE.

23 czerwca 2016 r. Wielka Brytania zagłosowała za opuszczeniem UE ( BREXIT ), na który wiele osób powoływało się w związku z rosnącą niepopularnością wobec UE w kwestiach takich jak imigracja, suwerenność i dalsze wspieranie gospodarek krajów członkowskich cierpiących z powodu przedłużających się recesji. Spowodowało to wzrost obciążeń podatkowych i deprecjację euro.

Podczas gdy ryzyko polityczne związane z euro, na które wskazuje BREXIT, utrzymuje się, problemy zadłużenia Portugalii, Włoch, Irlandii, Grecji i Hiszpanii w ostatnich latach uległy zmniejszeniu. Raporty z 2018 r. Wskazywały na poprawę nastrojów inwestorów wobec krajów, o czym świadczy powrót Grecji na rynki obligacji w lipcu 2017 r. Oraz zwiększony popyt na najdłuższy dług Hiszpanii.