Teoria optymalnego obszaru walutowego (OCA)
Co to jest teoria optymalnego obszaru walutowego (OCA)?
Teoria optymalnego obszaru walutowego (OCA) stwierdza, że określone obszary, które nie są ograniczone granicami państwowymi, skorzystałyby na wspólnej walucie. Innymi słowy, regiony geograficzne mogą mieć lepsze warunki, używając tej samej waluty, zamiast każdego kraju w tym regionie geograficznym używającego własnej waluty.
Teoria OCA może przynieść korzyści regionowi geograficznemu poprzez znaczne zwiększenie handlu. Jednak handel ten musi przewyższać koszty rezygnacji każdego kraju z waluty krajowej jako instrumentu dostosowania polityki pieniężnej. Obszary korzystające z teorii OCA mogą nadal utrzymywać elastyczny system kursów walutowych z resztą świata.
Kluczowe wnioski
- Teoria optymalnego obszaru walutowego głosi, że regiony, które mają pewne cechy, powinny również mieć wspólną walutę. Wiele krajów, części wielu krajów lub regiony w kraju mogą być dostosowane do posiadania własnej waluty.
- Teoria zakłada, że wprowadzanie walut według regionu geograficznego i geopolitycznego, a nie według kraju, prowadzi do większej efektywności ekonomicznej.
- Optymalny obszar walutowy musi spełniać cztery kryteria, aby się zakwalifikować, a niektórzy ekonomiści sugerują piąte.
Zrozumienie teorii optymalnego obszaru walutowego (OCA)
Teoria optymalnego obszaru walutowego (OCA) została opracowana w 1961 roku przez kanadyjskiego ekonomistę Roberta Mundella na podstawie wcześniejszej pracy Abby Lernera. Spekuluje, że istnieje optymalny obszar geopolityczny, który powinien mieć wspólną walutę, ale ten obszar geopolityczny niekoniecznie pokrywa się z granicami państw. Optymalny obszar walutowy może być kilka narody, części kilku krajów lub regionów wewnątrz jednego narodu.
Koncepcja opiera się na założeniu, że efektywność ekonomiczna jest maksymalizowana w oparciu o obszary, które mają pewne cechy.
Teoria mówi, że istnieją cztery kryteria optymalnego obszaru walutowego:
- Duży, dostępny i zintegrowany rynek pracy, który umożliwia pracownikom swobodne przemieszczanie się po całym obszarze i łagodzenie bezrobocia w dowolnej strefie.
- Elastyczność cen i płac, wraz z mobilnością kapitału, w celu wyeliminowania regionalnych nierównowag handlowych.
- Scentralizowany budżet lub kontrola w celu redystrybucji bogactwa do części obszaru, które cierpią z powodu mobilności siły roboczej i kapitału. Jest to trudne politycznie, ponieważ zamożne części regionu mogą nie chcieć rozdzielać swoich nadwyżek na te, którym brakuje.
- Regiony uczestniczące mają podobne cykle koniunkturalne i terminy dla danych ekonomicznych, aby uniknąć szoku w jakimkolwiek obszarze.
Profesor Princeton i międzynarodowy ekonomista Peter Kenen zasugerował dodanie piątego kryterium dywersyfikacji produkcji w obszarze geopolitycznym.
Niektórzy ekonomiści twierdzą również, że Stany Zjednoczone powinny zostać podzielone na kilka mniejszych obszarów walutowych, ponieważ kraj jako całość nie spełnia kryteriów wymienionych w oryginalnej teorii OCA Mundella. Ekonomiści obliczyli, że południowo-wschodnie i południowo-zachodnie regiony Stanów Zjednoczonych niekoniecznie pasują do reszty kraju jako optymalny obszar walutowy.
Przykład euro jako optymalnego obszaru walutowego
Często cytowany jako doskonały przykład teorii optymalnej waluty, wielu wskazuje euro jako dowód na to, że teoria OCA w działaniu. Jednak niektórzy twierdzą, że obszar ten nie spełniał czterech kryteriów określonych przez teorię Mundella w czasie tworzenia euro w 1991 roku. Ich zdaniem ten brak spełnienia wymagań jest powodem, dla którego strefa euro boryka się z trudnościami od samego początku.
Rzeczywiście, teoria OCA została wystawiona na próbę w 2010 r., Ponieważ problemy z długiem państwowym, z którymi borykało się wiele mocno zadłużonych krajów w Europie, zagroziły żywotności Unii Europejskiej, poważnie nadwyrężając euro.
Według Global Financial Integrity, organizacji non-profit z siedzibą w Waszyngtonie, peryferyjne kraje UE, takie jak Irlandia, Portugalia, Hiszpania i Grecja, doświadczyły spowolnienia wzrostu, braku międzynarodowej konkurencyjności i dysponowały nieproduktywną siłą roboczą. W miarę spowolnienia tych gospodarek kapitał prywatny uciekał, część do innych silniejszych gospodarek strefy euro, a część do innych krajów. Ponadto ze względu na trudności językowe, kulturowe i związane z odległością siła robocza w strefie euro nie jest płynna ani mobilna. Płace również nie są jednolite na całym obszarze geopolitycznym.