Operacja Twist
Co to jest operacja Twist?
Operacja Twist toinicjatywa polityki pieniężnej Rezerwy Federalnej (Fed)wykorzystywana w przeszłości do obniżania długoterminowych stóp procentowych w celu dalszego stymulowania gospodarki USA, gdy brakowało tradycyjnych narzędzi monetarnych poprzez czasowy kupno i sprzedażamerykańskich obligacji skarbowych o różnych terminach zapadalności.
Termin zawdzięcza swoją nazwę równoczesnemu kupowaniu obligacji długoterminowych i sprzedaży obligacji krótkoterminowych, sugeruje „skręcenie” krzywej dochodowości i zmniejszenie krzywizny w strukturze terminowej stóp.
Kluczowe wnioski
- Operacja Twist to strategia polityki pieniężnej wykorzystywana przez banki centralne, której celem jest stymulowanie wzrostu gospodarczego poprzez obniżanie długoterminowych stóp procentowych.
- Osiąga się to poprzez sprzedaż krótkoterminowych obligacji skarbowych w celu kupna tych obligacji długoterminowych.
- Operacja Twist skutecznie „skręca” końce krzywej dochodowości, gdzie krótkoterminowe rentowności rosną, a długoterminowe stopy procentowe spadają jednocześnie.
- Operację Twist podjęto po raz pierwszy w 1961 r. I ponownie w latach następujących po kryzysie finansowym w latach 2008–2009.
Zrozumienie operacji Twist
Nazwa „Operacja Twist” została nadana przez media głównego nurtu ze względu na wizualny wpływ, jaki działanie polityki pieniężnej miało wywrzeć na kształt krzywej dochodowości. Jeśli wizualizujesz liniową opadającą w górę krzywą dochodowości, to działanie monetarne skutecznie „skręca” końce krzywej dochodowości, stąd nazwa Operacja Twist. Innymi słowy, krzywa dochodowości skręca się, gdy krótkoterminowe rentowności rosną, a długoterminowe stopy procentowe spadają w tym samym czasie.
Oryginalna „Operacja Twist” miała miejsce w 1961 r., Kiedy Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) próbował wzmocnić dolara amerykańskiego (USD) i stymulować napływ gotówki do gospodarki. W tym czasie kraj wciąż wychodził z recesji po zakończeniu wojny koreańskiej. Aby promować wydatki w gospodarce, krzywa dochodowości została spłaszczona poprzez sprzedaż krótkoterminowego długu publicznego na rynkach i wykorzystanie wpływów ze sprzedaży na zakup długoterminowego długu publicznego.
Operacja opisuje formę polityki pieniężnej, w której Fed kupuje i sprzedaje krótko- i długoterminowe obligacje w zależności od celu. Jednak w przeciwieństwie do luzowania ilościowego (QE), operacja Twist nie rozszerza bilansu Fed, czyniąc go mniej agresywną formą łagodzenia.
Zawirowania na rynku na początku 2021 roku podsyciły spekulacje, że Fed może wykorzystać Operację Twist po raz pierwszy od prawie dekady.
Uwagi specjalne
Pamiętaj, że istnieje odwrotna zależność między cenami obligacji a dochodowością – gdy ceny spadają, zyski rosną i odwrotnie. Aktywność nabywcza długu długoterminowego przez Fed prowadzi do wzrostu cen papierów wartościowych, a tym samym do spadku rentowności. Kiedy długoterminowe rentowności spadają szybciej niż krótkoterminowe stopy na rynku, krzywa dochodowości spłaszcza się, odzwierciedlając mniejszy rozpiętość między stopami długoterminowymi i krótkoterminowymi.
Należy również zauważyć, że sprzedaż obligacji krótkoterminowych obniżyłaby cenę, a co za tym idzie, podwyższyłaby stopy. Jednak krótki koniec krzywej dochodowości opartej na krótkoterminowych stopach procentowych jest zdeterminowany przez oczekiwania polityki Rezerwy Federalnej, rosnącej, gdy Fed ma podnieść stopy i spadającej, gdy oczekuje się obniżki stóp.
Ponieważ Operacja Twist polega na tym, że Fed pozostawia krótkoterminowe stopy procentowe na niezmienionym poziomie, tylko długoterminowe stopy będą miały wpływ na działalność kupna i sprzedaży prowadzoną na rynkach. Spowodowałoby to szybszy spadek rentowności długoterminowych niż rentowności krótkoterminowe.
Operacja Twist Mechanism
W 2011 roku Fed nie mógł dalej obniżać krótkoterminowych stóp procentowych, ponieważ były one już na poziomie zerowym. Alternatywą było wówczas obniżenie długoterminowych stóp procentowych. Aby to osiągnąć, Fed sprzedawał krótkoterminowe papiery skarbowe i kupował długoterminowe papiery skarbowe, co wywierało presję na długoterminowe rentowności obligacji w dół, pobudzając tym samym gospodarkę.
W miarę zapadalności krótkoterminowych bonów skarbowych (bonów skarbowych) i obligacji, Fed wykorzystywał wpływy na zakup długoterminowych bonów skarbowych ( bonów skarbowych ) i obligacji. Wpływ na krótkoterminowe stopy procentowe był minimalny, ponieważ Fed zobowiązał się do utrzymywania krótkoterminowych stóp procentowych w pobliżu zera przez kilka następnych lat.
W tym czasie rentowność obligacji 2-letnich była bliska zeru, a rentowność 10-letnich bonów skarbowych, obligacji odniesienia dla stóp procentowych wszystkich kredytów o stałym oprocentowaniu, wyniosła zaledwie około 1,95%.
Spadek stóp procentowych zmniejsza koszt pożyczek dla firm i osób fizycznych. Gdy podmioty te mają dostęp do pożyczek o niskim oprocentowaniu, wydatki w gospodarce rosną, a bezrobocie spada, ponieważ przedsiębiorstwa mogą w przystępny sposób pozyskać kapitał na rozwój i finansowanie swoich projektów.