Ropa początkowo na miejscu (OIIP)

Co oznacza ropa na miejscu?

Ropa początkowo na miejscu (OIIP) to szacowana ilość ropy naftowej znajdująca się w złożu po raz pierwszy. Ropa początkowo znajdująca się na miejscu różni się od rezerw ropy, ponieważ OIIP odnosi się do całkowitej ilości ropy, która potencjalnie znajduje się w złożu, a nie do ilości ropy, którą można odzyskać. Obliczenie OIIP wymaga od inżynierów określenia, jak porowata jest skała otaczająca ropę, jak wysokie może być nasycenie wodą oraz objętość netto skały w złożu. Liczby dla wyżej wymienionych czynników są ustalane poprzez wykonanie serii próbnych odwiertów wokół zbiornika.

Zrozumienie ropy naftowej początkowo na miejscu (OIIP)

Ropa na miejscu jest nazywana po prostu olejem na miejscu (OIP). Jest również określany przez kilka odmian. Stan zapasów oleju w zbiorniku początkowo na miejscu (STOIIP) jest tym samym obliczeniem objętościowym, w którym wyraźnie określono, że szacowana objętość jest objętością wypełnioną przez wydobywany olej przy temperaturze powierzchniowej i ciśnieniu, a nie objętością sprężonego oleju, jaką ropa naftowa wypełnia w zbiorniku z powodu na ciśnienie geologiczne. Pierwotny gaz w miejscu (OGIP) to znowu te same obliczenia objętościowe, ale dla złóż gazu ziemnego. Wreszcie, początkowo obecne węglowodory (HCIIP) to ogólny termin, który może być stosowany zarówno w odniesieniu do ropy, jak i gazu podczas wykonywania obliczeń objętościowych w celu oszacowania zawartości potencjalnego miejsca wiercenia.

Znaczenie ropy naftowej na miejscu (OIIP)

Określenie pierwotnie występującej ropy jest jednym z głównych elementów branych pod uwagę przez analityków określających ekonomikę zagospodarowania pól naftowych. Ropa początkowo znajdująca się na miejscu wskazuje na potencjał złoża. Jest to krytyczny punkt danych, ale to dopiero początek analizy przed podjęciem decyzji o wierceniu lub leasingu. Ropa w pierwotnym stanie podaje firmie naftowej szacunkową całkowitą liczbę baryłek objętych różnymi umowami leasingowymi. Gdyby cała ropa na miejscu była możliwa do odzyskania, koncerny naftowe musiałyby po prostu zacząć od największego złoża i dotrzeć do najmniejszego, starając się po drodze utrzymać stałe koszty wiercenia. W rzeczywistości tylko część początkowo występującej ropy zostanie kiedykolwiek odzyskana, a charakterystyka formacji wpłynie na koszty wiercenia.

Analiza początkowo istniejącej ropy jest więc bodźcem do dalszej analizy tego, ile OIIP można odzyskać przy użyciu obecnej technologii. Szacunkowa ropa, którą można odzyskać dla złoża, pozwoli spółce naftowej dzierżawionej na podjęcie decyzji, czy obecne ceny wspierają wiercenia i wydobycie. Na przykład, jeśli firma naftowa jest w stanie wydobyć tylko 50% ropy, która była początkowo na miejscu przy użyciu obecnej technologii, sensowne może być przeniesienie tych akrów do swoich prawdopodobnych rezerw i zatrzymanie ich na przyszły rozwój. Firma może wtedy wykorzystać zaoszczędzone pieniądze, nie wiercąc tego złoża, aby wykorzystać inny, zapewniający lepszą ogólną produkcję pod koszt wiercenia. Jeśli jednak światowe ceny ropy wzrosną, wówczas złoże może zostać uruchomione tylko dlatego, że nowa cena sprawia, że ​​koszt wydobycia tych 50% z ziemi jest ekonomiczny. Z tego powodu firmy naftowe nieustannie ponownie oceniają swoje dzierżawę i początkowo posiadaną ropę pod kątem cen światowych, aby podjąć decyzję o tym, gdzie i kiedy wiercić.