Jak obliczyć podstawę kosztów funduszu wspólnego inwestowania w długim okresie?
Inwestorzy muszą płacić podatki od wszelkich zysków z inwestycji, które osiągną. Następnie każdy zysk kapitałowy zrealizowany przez inwestora w ciągu roku musi zostać zidentyfikowany przy rozliczaniu podatku dochodowego. Z tego powodu możliwość dokładnego obliczenia podstawy kosztowej inwestycji, szczególnie tej w fundusz inwestycyjny, staje się niezwykle ważna.
Podstawa kosztowa przedstawia pierwotną wartość składnika aktywów, która została skorygowana o podział akcji, dywidendy i dystrybucję kapitału. Jest to ważne ze względów podatkowych, ponieważ wartość podstawy kosztowej będzie określać wielkość opodatkowanego zysku kapitałowego. Obliczanie podstawy kosztów staje się mylące, gdy mamy do czynienia z funduszami inwestycyjnymi, ponieważ często wypłacają one dywidendy, a dystrybucja zysków kapitałowych jest zwykle ponownie inwestowana w fundusz.
Załóżmy na przykład, że obecnie posiadasz 120 jednostek funduszu, zakupionych w przeszłości po cenie 8 USD za akcję, za łączny koszt 960 USD. Fundusz wypłaca dywidendę w wysokości 0,40 USD na akcję, więc powinieneś otrzymać 48 USD, ale już zdecydowałeś, że ponownie zainwestujesz dywidendy w fundusz. Aktualna cena funduszu jest $ 12, dzięki czemu są w stanie zakupić cztery kolejne jednostki z dywidend. Twoja podstawa kosztu wynosi teraz 8,1290 USD (posiadane 1008 USD / 124 akcje).
Kiedy akcje funduszu są sprzedawane, inwestor ma kilka różnych opcji, które podstawy kosztów zastosować do obliczenia zysku lub straty kapitałowej na sprzedaży. Metoda pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO) po prostu stwierdza, że pierwsze zakupione akcje są również sprzedawane jako pierwsze. Następnie każda inwestycja w funduszu ma swoją własną podstawę kosztową. Metoda średniego kosztu dla pojedynczej kategorii oblicza podstawę kosztu, biorąc sumę poczynionych inwestycji, w tym dywidendy i zyski kapitałowe, i dzieląc całość przez liczbę posiadanych akcji. Ta pojedyncza podstawa kosztów jest następnie stosowana przy sprzedaży udziałów. Podstawa podwójnej kategorii kosztów średnich wymaga rozdzielenia całkowitej puli inwestycji na dwie klasyfikacje: krótkoterminową i długoterminową. Następnie obliczany jest średni koszt dla każdej określonej grupy czasowej. Kiedy akcje są sprzedawane, inwestor może zdecydować, której kategorii użyć. Każda metoda wygeneruje różne wartości zysków kapitałowych wykorzystywane do obliczenia zobowiązania podatkowego. Następnie inwestorzy powinni wybrać metodę, która zapewni im najlepszą korzyść podatkową.
Aby dowiedzieć się więcej, zobacz fundusz powierniczy.