Efekt mnożnikowy
Jaki jest efekt mnożnikowy?
Efekt mnożnikowy odnosi się do proporcjonalnej wielkości wzrostu lub spadku ostatecznego dochodu, który wynika z zastrzyku lub wycofania wydatków.
Kluczowe wnioski
- Efekt mnożnikowy odnosi się do proporcjonalnej wielkości wzrostu lub spadku ostatecznego dochodu, który wynika z zastrzyku lub wycofania wydatków.
- Najbardziej podstawowy mnożnik używany do pomiaru efektu mnożnikowego jest obliczany jako zmiana dochodu / zmiana wydatków i jest używany przez przedsiębiorstwa do oceny efektywności inwestycji.
- Mnożnik podaży pieniądza jest również inną odmianą standardowego mnożnika, wykorzystującą mnożnik pieniądza do analizy wpływu na podaż pieniądza.
Zrozumienie efektu mnożnika
Ogólnie ekonomiści są zwykle najbardziej zainteresowani tym, w jaki sposób zastrzyki kapitału pozytywnie wpływają na dochody. Większość ekonomistów uważa, że wszelkiego rodzaju zastrzyki kapitału – czy to na szczeblu rządowym, czy korporacyjnym – będą miały szeroki wpływ na różne aspekty działalności gospodarczej.
Jak sama nazwa wskazuje, efekt mnożnikowy zapewnia wartość liczbową lub oszacowanie powiększonego oczekiwanego wzrostu dochodu na dolara inwestycji. Ogólnie rzecz biorąc, mnożnik używany do mierzenia efektu mnożnikowego oblicza się w następujący sposób:
Efekt mnożnikowy można zaobserwować w kilku różnych typach scenariuszy i stosować go przez wielu różnych analityków podczas analizowania i szacowania oczekiwań dotyczących nowych inwestycji kapitałowych.
Przykład efektu mnożnika
Załóżmy na przykład, że firma zainwestuje 100 000 USD kapitału w celu rozbudowy swoich zakładów produkcyjnych, aby produkować więcej i sprzedawać więcej. Po roku produkcji z maksymalną wydajnością w nowych zakładach, dochody firmy wzrosły o 200 000 USD. Oznacza to, że efekt mnożnikowy wyniósł 2 (200 000 USD / 100 000 USD). Mówiąc najprościej, każdy 1 dolar inwestycji przynosił dodatkowe 2 dolary dochodu.
Wielu ekonomistów uważa, że nowe inwestycje mogą wykraczać daleko poza efekty dochodu firmy. W związku z tym, w zależności od rodzaju inwestycji, może to mieć rozległy wpływ na całą gospodarkę. Kluczowym założeniem keynesowskiej teorii ekonomicznej jest pogląd, że na działalność gospodarczą można łatwo wpływać poprzez inwestycje, które przynoszą większe dochody firmom, większe dochody pracowników, większą podaż i ostatecznie większy zagregowany popyt. Dlatego na poziomie makro, do pomiaru wpływu, jaki zmiany w inwestycjach wywierają na gospodarkę, można zastosować różne rodzaje mnożników ekonomicznych.
- Patrząc na gospodarkę jako całość, mnożnikiem byłaby zmiana realnego PKB podzielona przez zmianę w inwestycjach. Inwestycje mogą obejmować wydatki rządowe, inwestycje prywatne, podatki, stopy procentowe i nie tylko.
- Przy szacowaniu wpływu firmy produkcyjnej na 100 000 USD na całą gospodarkę mnożnik byłby znacznie mniejszy. Na przykład, jeśli PKB wzrósłby o 1 milion dolarów, efekt mnożnikowy tej inwestycji wyniósłby 10 centów za dolara.
Niektórzy ekonomiści lubią również uwzględniać szacunki dotyczące oszczędności i konsumpcji. Wiąże się to z nieco innym rodzajem mnożnika. Analizując oszczędności i konsumpcję, ekonomiści mogą zmierzyć, jaką część dodatkowego dochodu ekonomicznego konsumenci oszczędzają w porównaniu z wydatkami. Jeśli konsumenci zaoszczędzą 20% nowego dochodu i wydadzą 80% nowego dochodu, to ich krańcowa skłonność do konsumpcji (RPP) wynosi 0,8. Używając mnożnika MPC, równanie będzie wyglądać następująco:
MPC Multiplier=11-MPC=11-0.8=5Where:MPC=Marginal propensity to consume\ begin {aligned} & \ text {MPC Multiplier} = \ frac {1} {1- \ text {MPC}} = \ frac {1} {1-0.8} = 5 \\ & \ textbf {gdzie:} \ \ & \ text {MPC} = \ text {Krańcowa skłonność do konsumpcji} \ end {aligned}WcześniejszeMnożnik MPC=1-RPP
Dlatego w tym przykładzie każdy nowy dolar produkcyjny generuje dodatkowe wydatki w wysokości 5 USD.
Uwagi specjalne
Efekt mnożnikowy podaży pieniądza
Ekonomiści i bankierzy często patrzą na efekt mnożnikowy z perspektywy bankowości i podaży pieniądza. Mnożnik ten nazywany jest mnożnikiem podaży pieniądza lub po prostu mnożnikiem pieniądza. Mnożnik pieniądza obejmuje rezerwę obowiązkową ustaloną przez Radę Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej i zmienia się w zależności od całkowitej kwoty zobowiązań posiadanych przez konkretną instytucję depozytową. Najnowsze wymogi Rezerwy Federalnej przed pandemią Covid-19 wymagały, aby instytucje posiadające ponad 127,5 miliona dolarów posiadały rezerwy w wysokości 10%. Zmieniło się to, gdy Fed zareagował na pandemię Covid-19, eliminując te wymogi w celu uwolnienia płynności.
Ogólnie rzecz biorąc, w całej gospodarce Stanów Zjednoczonych występuje wiele poziomów podaży pieniądza. Najbardziej znane ogółowi społeczeństwa to:
- Pierwszy poziom, zwany M1, odnosi się do całej fizycznej waluty będącej w obiegu w gospodarce.
- Następny poziom, zwany M2, dodaje salda rachunków lokat krótkoterminowych w celu zsumowania.
Kiedy klient dokonuje wpłaty na rachunek lokaty krótkoterminowej, instytucja bankowa może pożyczyć ją komuś innemu pomniejszoną o rezerwę obowiązkową. Podczas gdy pierwotny deponent zachowuje własność swojego początkowego depozytu, fundusze utworzone w drodze pożyczki są generowane na podstawie tych środków. Jeśli następnie drugi pożyczkobiorca zdeponuje środki otrzymane od instytucji pożyczającej, wartość podaży pieniądza wzrośnie, mimo że w rzeczywistości nie istnieje żadna dodatkowa fizyczna waluta na pokrycie nowej kwoty.
Efekt mnożnikowy podaży pieniądza można zaobserwować w systemie bankowym danego kraju. Wzrost akcji kredytowej banków powinien przełożyć się na wzrost podaży pieniądza w kraju. Wielkość mnożnika zależy od odsetka depozytów, które banki muszą utrzymywać jako rezerwy. Kiedy rezerwa obowiązkowa spada, mnożnik rezerwy podaży pieniądza rośnie i odwrotnie.
Większość ekonomistów postrzega mnożnik pieniądza w kategoriach dolarów rezerwowych i na tym opiera się formuła mnożnika pieniądza. Teoretycznie prowadzi to do wzoru na mnożnik rezerwy pieniądza (podaży):
Na przykład, patrząc na banki o najwyższym współczynniku rezerwy obowiązkowej, który przed Covid-19 wynosił 10%, ich mnożnik rezerwy podaży pieniądza wyniósłby 10 (1 /.10). Oznacza to, że każdy dolar rezerw powinien mieć 10 dolarów depozytu pieniężnego.
Jeśli rezerwa obowiązkowa wynosi 10%, to mnożnik rezerwy podaży pieniądza wynosi 10, a podaż pieniądza powinna być dziesięciokrotnością rezerw. Gdy rezerwa obowiązkowa wynosi 10%, oznacza to również, że bank może pożyczyć 90% swoich depozytów.
Spojrzenie na poniższy przykład dostarcza dodatkowych informacji.
Spojrzenie na mnożnik pieniądza w kategoriach rezerw pomaga zrozumieć wielkość spodziewanej podaży pieniądza. W tym przykładzie 651 USD odpowiada rezerwom 65,13 USD. Jeśli banki efektywnie wykorzystują wszystkie swoje depozyty, udzielając pożyczek w 90%, wówczas rezerwy w wysokości 65 USD powinny zapewnić podaż pieniądza w wysokości 651 USD.
Jeśli banki pożyczają więcej, niż pozwala na to ich rezerwa obowiązkowa, wówczas ich mnożnik będzie wyższy, tworząc większą podaż pieniądza. Jeśli banki pożyczają mniej, to ich mnożnik będzie niższy, a podaż pieniądza również będzie niższa. Co więcej, kiedy 10 banków było zaangażowanych w tworzenie depozytów ogółem w wysokości 651,32 USD, banki te wygenerowały nową podaż pieniądza w wysokości 586,19 USD przy wzroście podaży pieniądza o 90% depozytów.