Teoria monetarystów
Co to jest teoria monetarystów?
Teoria monetarystów jest koncepcją ekonomiczną, która głosi, że zmiany w podaży pieniądza są najważniejszymi determinantami tempa wzrostu gospodarczego i zachowania cyklu koniunkturalnego. Kiedy teoria monetarystyczna sprawdza się w praktyce, banki centralne, które kontrolują dźwignie polityki pieniężnej, mogą wywierać znaczną władzę nad stopami wzrostu gospodarczego.
Konkurencyjną teorią z teorią monetarystyczną jest ekonomia keynesowska.
Kluczowe wnioski
- Według teorii monetarystów podaż pieniądza jest najważniejszym wyznacznikiem tempa wzrostu gospodarczego.
- Określa ją wzór MV = PQ, w którym M = podaż pieniądza, V = prędkość pieniądza, P = cena towarów, a Q = ilość towarów i usług.
- Rezerwa Federalna kontroluje pieniądze w Stanach Zjednoczonych i wykorzystuje trzy główne dźwignie – wskaźnik rezerw, stopę dyskontową i operacje otwartego rynku – w celu zwiększenia lub zmniejszenia podaży pieniądza w gospodarce.
Zrozumieć teorię monetarystów
Zgodnie z teorią monetarystów, jeśli krajowa podaż pieniądza wzrośnie, zwiększy się aktywność gospodarcza – i odwrotnie.
Teoria monetarystów rządzi się prostą formułą: MV = PQ, gdzie M to podaż pieniądza, V to prędkość (ile razy w roku wydaje się przeciętny dolar), P to cena towarów i usług, a Q to ilość towarów i usług. Zakładając stałą V, kiedy M jest zwiększane, albo P, Q, albo zarówno P, jak i Q rosną.
Ogólne poziomy cen zwykle rosną bardziej niż produkcja towarów i usług, gdy gospodarka jest bliżej pełnego zatrudnienia. Kiedy w gospodarce panuje zastój, Q będzie rosło szybciej niż P w teorii monetarystów.
W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna (Fed) ustala politykę monetarną bez ingerencji rządu. Fed działa w oparciu o teorię monetarystyczną, która koncentruje się na utrzymaniu stabilnych cen (niskiej inflacji ), promowaniu pełnego zatrudnienia i osiąganiu stałego wzrostu produktu krajowego brutto (PKB).
Kontrolowanie podaży pieniądza
W Stanach Zjednoczonych zadaniem Fedu jest kontrolowanie podaży pieniądza. Fed ma trzy główne dźwignie:
- Wskaźnik rezerwy : procent rezerw, które bank musi utrzymywać na poczet depozytów. Spadek wskaźnika umożliwia bankom zwiększenie kredytu, a tym samym zwiększenie podaży pieniądza.
- Stopa dyskontowa : stopa procentowa, którą Fed pobiera od banków komercyjnych, które muszą pożyczyć dodatkowe rezerwy. Spadek stopy dyskontowej zachęci bank do większego pożyczenia od Fed, a tym samym do pożyczenia więcej swoim klientom.
- Operacje otwartego rynku : Operacje otwartego rynku polegają na kupowaniu i sprzedawaniu rządowych papierów wartościowych. Kupowanie papierów wartościowych od dużych banków zwiększa podaż pieniądza, a sprzedaż kontraktów na papiery wartościowe zmniejsza podaż pieniądza w gospodarce.
Przykład teorii monetarystów
Były prezes Rezerwy Federalnej Alan Greenspan był zwolennikiem teorii monetarystycznej. W pierwszych latach pracy w Fed w 1988 r. Podniósł stopy procentowe, zmniejszając wzrost i podnosząc inflację, która prawie sięgnęła pięciu procent.
Gospodarka USA wpadła w recesję na początku lat 90. W odpowiedzi przewodniczący Greenspan poprawił perspektywy gospodarcze, rozpoczynając obniżkę stóp procentowych, która zaowocowała najdłuższym okresem ekspansji gospodarczej w historii amerykańskiej gospodarki. Luźna polityka monetarna niskich stóp procentowych sprawiła, że gospodarka USA była podatna na bańki, których kulminacją był kryzys finansowy z 2008 roku i wielka recesja.