Dopasowana strategia
Definicja strategii dopasowania
Strategia dopasowania to pozyskiwanie inwestycji, w przypadku których wypłaty będą pokrywać się ze zobowiązaniami osoby fizycznej lub firmy. Zgodnie ze strategią dopasowania, każda inwestycja jest wybierana na podstawie profilu ryzyka inwestora i wymagań dotyczących przepływów pieniężnych. Wypłata może składać się z dywidend, płatności kuponowych lub spłaty kapitału.
Przełamywanie strategii dopasowywania
Strategia dopasowywania dla portfela o stałym dochodzie łączy w pary okresy trwania aktywów i pasywów w tzw. Uodpornieniu. W praktyce dokładne dopasowanie jest trudne, ale celem jest stworzenie portfela, w którym dwa składniki całkowitego zwrotu – zwrot z ceny i zwrot z reinwestycji – dokładnie równoważą się, gdy zmieniają się stopy procentowe.
Istnieje odwrotna zależność między ryzykiem cenowym a ryzykiem reinwestycji, a jeśli stopy procentowe ulegną zmianie, portfel osiągnie tę samą stałą stopę zwrotu. Innymi słowy, jest „uodporniony” na zmiany stóp procentowych. Dopasowywanie przepływów pieniężnych to kolejna strategia, która będzie finansować strumień zobowiązań w określonych odstępach czasu z przepływów pieniężnych z płatności kapitałowych i kuponowych z instrumentów o stałym dochodzie.
Inne przykłady strategii dopasowywania
Emeryci utrzymujący się z dochodów z portfela na ogół polegają na stabilnych i ciągłych płatnościach jako uzupełnienie składek na ubezpieczenie społeczne. Strategia dopasowania obejmowałaby strategiczny zakup papierów wartościowych w celu wypłaty dywidend i odsetek w regularnych odstępach czasu. Idealnie byłoby, gdyby strategia dopasowywania została wdrożona na długo przed rozpoczęciem lat emerytalnych. Fundusz emerytalny będzie stosować podobną strategię, aby upewnić się, że jego obowiązki świadczeń są spełnione.
W przypadku przedsiębiorstwa produkcyjnego, dewelopera infrastruktury lub wykonawcy budowlanego strategia dopasowania obejmowałaby dopasowanie harmonogramu spłat finansowania dłużnego projektu lub inwestycji do przepływów pieniężnych z inwestycji. Na przykład budowniczy dróg płatnych uzyskałby finansowanie projektu i zacząłby spłacać zadłużenie, gdy płatna droga zostanie otwarta dla ruchu, i kontynuowałby regularnie zaplanowane płatności w czasie.