Główne cechy gospodarek kapitalistycznych
Istnieje kilka różnych typów systemów ekonomicznych stosowanych przez narody. Najbardziej powszechne są dwa takie typy, kapitalizm. Kapitalizm jest często określany jako gospodarka wolnorynkowa w jej najczystszej postaci; występującym rodzajem socjalizmu jest komunizm.
W tych systemach ekonomicznych osadzone są elementy polityczne i społeczne, które wpływają na stopień czystości każdego systemu. Innymi słowy, w wielu krajach kapitalistycznych przeplatają się elementy socjalizmu. Tak więc, nawet jeśli istnieją różne stopnie lub poziomy zaangażowania w ideały kapitalizmu, istnieje kilka cech wspólnych dla wszystkich kapitalistów.
Kluczowe wnioski
- Kapitalizm to system gospodarczy, który koncentruje się na wolnym rynku w celu określenia najbardziej efektywnej alokacji zasobów i ustala ceny w oparciu o podaż i popyt.
- Socjalizm jest często przedstawiany jako przeciwieństwo kapitalizmu, w którym nie ma wolnego rynku, a alokację zasobów określa organ centralny.
- Kapitalizm ma wiele unikalnych cech, z których niektóre obejmują system dwuklasowy, własność prywatną, motyw zysku, minimalną interwencję rządu i konkurencję.
System dwuklasowy
Historycznie rzecz biorąc, społeczeństwo kapitalistyczne charakteryzowało się rozłamem między dwiema klasami jednostek: klasą kapitalistyczną, która posiada środki do produkcji i dystrybucji dóbr (właściciele), oraz klasą robotniczą, która sprzedaje swoją pracę klasie kapitalistów w zamian za płace..
Gospodarką kierują osoby fizyczne (lub korporacje), które są właścicielami i prowadzą firmy oraz podejmują decyzje dotyczące wykorzystania zasobów. Istnieje jednak „podział pracy”, który pozwala na specjalizację, zwykle poprzez kształcenie i szkolenie, co powoduje dalsze rozbicie systemu dwuklasowego na podklasy (np. Klasę średnią).
Własność prywatna
Dalszą ekstrapolacją z systemu dwuklasowego, w którym jedna klasa posiada środki produkcji, jest własność prywatna. W gospodarkach kapitalistycznych istnieje sektor prywatny, który jest właścicielem majątku trwałego i wyposażenia. Właściciele produkcji decydują, jak prowadzić biznes, ile produkować i ile osób zatrudnić.
Nacjonalizacja to przeniesienie własności prywatnej na własność państwową, co stało się w Rosji po jej wstąpieniu do Związku Radzieckiego. I odwrotnie, kiedy upadł Związek Radziecki, nastąpiła prywatyzacja, czyli przeniesienie biznesu i przemysłu z własności państwowej na własność prywatną.
Stoi to w wyraźnym kontraście z gospodarkami socjalistycznymi, w których nie ma własności prywatnej. Rząd kontroluje wszystkie środki produkcji i poprzez centralne planowanie określa, ile jest produkowanych i jak są przydzielane wszystkie zasoby.
Motyw zysku
Firmy istnieją po to, by zarabiać. Motywacją dla wszystkich firm jest wytwarzanie i sprzedawanie towarów i usług wyłącznie dla zysku. Firmy nie istnieją wyłącznie po to, by zaspokajać ludzkie potrzeby. Nawet jeśli niektóre towary lub usługi mogą zaspokajać potrzeby, będą one dostępne tylko wtedy, gdy ludzie będą mieli środki, aby za nie zapłacić i jeśli przyniesie to korzyść producentowi.
Motyw zysku prowadzi do akumulacji bogactwa i jest głównym czynnikiem zapewniającym jednostkom pracę i innowacje. Ta innowacja przyspiesza rozwój społeczeństwa dzięki wprowadzaniu nowych technologii i tańszych towarów.
Minimalna interwencja rządu
Społeczeństwa kapitalistyczne uważają, że rynki powinny być pozostawione same sobie, aby działać bez interwencji rządu, idea znana jako laissez-faire. Prawdziwi kapitaliści wierzą, że wolny rynek zawsze stworzy odpowiednią ilość podaży, aby zaspokoić popyt, a wszystkie ceny odpowiednio się dostosują.
Wolnorynkowi kapitaliści uważają również, że każda interwencja rządu, na przykład poprzez regulacje lub prawo pracy, utrudnia efektywność gospodarki wolnorynkowej, prowadząc do niewydolności, które szkodzą zarówno społeczeństwu, jak i gospodarce.
Jednak całkowicie wolne od rządu społeczeństwo kapitalistyczne istnieje tylko w teorii. Nawet w Stanach Zjednoczonych, które są dzieckiem z plakatu kapitalizmu, rząd reguluje niektóre branże, takie jak ustawa Dodda-Franka dla instytucji finansowych.
W przeciwieństwie do tego, czysto kapitalistyczne społeczeństwo pozwoliłoby rynkom ustalać ceny w oparciu o popyt i podaż wyłącznie w celu osiągnięcia zysków, bez szczególnego uwzględnienia stanu klasy robotniczej lub jakichkolwiek innych negatywnych skutków zewnętrznych.
Konkurencja
Prawdziwy kapitalizm potrzebuje konkurencyjnego rynku. Bez konkurencji istnieją monopole i zamiast ustalania cen towarów i usług przez rynek, to sprzedawca jest tym, który ustala ceny, co jest sprzeczne z warunkami kapitalizmu.
Konkurencja skłania firmy do dążenia do bycia lepszymi od swoich konkurentów, tak aby mogły zdobyć większą część udziału w rynku dla danego produktu lub usługi, zwiększając swoje zyski, co często prowadzi do innowacji, aby wyprzedzić konkurencję. Jak wspomniano wcześniej, ta innowacja wspiera społeczeństwo w zakresie technologii i myśli. Konkurencja jest również korzystna dla konsumentów, ponieważ skutkuje niższymi cenami, ponieważ przedsiębiorstwa starają się być bardziej atrakcyjne w porównaniu ze swoimi konkurentami.
Podsumowanie
Kapitalizm w swojej najczystszej postaci to społeczeństwo, w którym rynek ustala ceny wyłącznie w celu osiągnięcia zysków. Każda nieefektywność lub interwencja, która ogranicza osiąganie zysków, zostanie wyeliminowana przez rynek. W gospodarce kapitalistycznej jednostki mają prawo do wyboru dowolnego zawodu i posiadania majątku trwałego oraz wyposażenia potrzebnego do rozpoczęcia działalności. Mogą prowadzić działalność według własnego uznania, podczas gdy konkurencja z innymi firmami prowadzi do niższych cen i innowacji.