Rozwój strat
Co to jest rozwój strat?
Rozwój strat to różnica między ostatecznymi stratami odnotowanymi przez ubezpieczyciela a tym, co ubezpieczyciel odnotował pierwotnie. Rozwój strat ma na celu uwzględnienie faktu, że ustalenie niektórych roszczeń ubezpieczeniowych zajmuje dużo czasu i że szacunki całkowitej straty, jaką ubezpieczyciel doświadczy, zostaną skorygowane po zakończeniu dochodzenia roszczeń.
Kluczowe wnioski
- Rozwój strat to różnica między tym, co ubezpieczyciel początkowo rejestruje dla zobowiązań, a ostatecznym poziomem odszkodowań.
- Współczynnik rozwoju strat umożliwia ubezpieczycielom dostosowanie szkód do przewidywanych ostatecznych poziomów.
- Jednym z najważniejszych czynników dla ubezpieczycieli przy określaniu potencjalnych strat jest czas potrzebny na rozpatrzenie szkody.
Jak działa rozwój strat
Firmy ubezpieczeniowe wykorzystują czynniki rozwoju strat w ustalaniu cen ubezpieczenia i rezerwowaniu na dostosowanie szkód od ich początkowych prognozowanych szacunków do ostatecznej kwoty faktycznie wypłaconej po wygranej reklamacji. Ubezpieczyciele muszą podjąć szereg czynników pod uwagę przy określaniu, jakie ewentualne straty mogą zmierzyć się z polis ubezpieczeniowych, które one gwarantować.
Jednym z najważniejszych czynników jest czas potrzebny na rozpatrzenie roszczenia. Chociaż roszczenia mogą być zgłaszane, przetwarzane i zamykane w określonym okresie polisy, mogą być również zgłaszane w późniejszych okresach polisy i mogą nie zostać rozliczone przez długi okres. Może to skomplikować raportowanie i, w najlepszym przypadku, opierać się na przybliżonej wielkości szkody, jaką ostatecznie poniesie ubezpieczyciel.
Straty zgłoszone, ale nierozliczone (RBNS) to te, które zostały zgłoszone firmie ubezpieczeniowej, a które nie zostały rozliczone do końca okresu obowiązywania polisy. Straty RBNS są początkowo obliczane na podstawie oszacowania wagi straty na podstawie dostępnych informacji z procesu likwidacji szkód. Powstałe, ale nie zgłoszone (IBNR) to inny rodzaj rezerwy wykorzystywanej w branży ubezpieczeniowej jako rezerwa na roszczenia i / lub zdarzenia, które miały miejsce, ale nie zostały jeszcze zgłoszone firmie ubezpieczeniowej. W sytuacjach IBNR aktuariusz oszacuje potencjalne szkody, a towarzystwo ubezpieczeniowe może zdecydować o utworzeniu rezerw w celu alokacji środków na spodziewane straty.
Współczynnik rozwoju strat
Roszczenia ubezpieczeniowe na liniach długoterminowych, takie jak ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej, często nie są wypłacane natychmiast. Likwidatorzy szkód ustalają wstępne rezerwy na roszczenia; jednak z różnych powodów często niemożliwe jest dokładne przewidzenie, jaka będzie ostateczna kwota roszczenia ubezpieczeniowego. Czynniki rozwoju strat są wykorzystywane przez aktuariuszy, ubezpieczycieli i innych specjalistów ubezpieczeniowych do „opracowywania” kwot roszczeń do ich szacunkowej wartości końcowej. Ostateczne kwoty strat są niezbędne do określenia przenoszonych rezerw firmy ubezpieczeniowej. Są również przydatne do określania odpowiednich składek ubezpieczeniowych, gdy doświadczenie strat jest wykorzystywane jako czynnik oceny.
Współczynnik rozwoju strat (LDF) służy do korygowania strat w celu uwzględnienia wzrostu roszczeń. LDF to liczba, która ma na celu dostosowanie roszczeń do ich ostatecznego przewidywanego poziomu. Na przykład LDF równy 2,0 oznacza, że na każdego dolara roszczenia ostateczna wypłata wyniesie 2 dolary. Gdyby ubezpieczyciel miał 100 000 USD bieżących roszczeń, ostateczna wypłata wyniosłaby 200 000 USD przy LDF 2,0.
Kwoty strat są kluczowe przy wycenie składek ubezpieczeniowych i określaniu przenoszonych rezerw.
Wymagania dotyczące rozwoju strat
Ubezpieczyciele używają trójkąta rozwoju szkody przy ocenie rozwoju szkody. Trójkąt porównuje rozwój strat w określonym okresie polisy w dłuższym okresie. Na przykład ubezpieczyciel może przyglądać się rozwojowi szkód w okresie polisy 2018 w dwunastomiesięcznych odstępach w ciągu pięciu lat. Oznacza to, że zbada rozwój strat w 2018 roku w 2018, 2019, 2020, 2021 i 2022 roku.
Ubezpieczyciele są zobowiązani do zgłaszania swojej sytuacji finansowej organom regulacyjnym, które wykorzystują te raporty do ustalenia, czy ubezpieczyciel jest w dobrej kondycji finansowej lub czy istnieje ryzyko niewypłacalności. Organy regulacyjne mogą używać trójkąta rozwoju szkody, aby porównać zmianę procentową w różnych okresach i używać tego odsetka przy szacowaniu rozwoju strat dla danego ubezpieczyciela w nadchodzących okresach. Jeżeli tempo zmian ulega znacznym wahaniom w czasie, regulator może skontaktować się z ubezpieczycielem, aby dowiedzieć się, dlaczego jego szacunki strat są chybione.