Długi bieg
Co to jest długi bieg?
Długi okres to okres, w którym wszystkie czynniki produkcji i koszty są zmienne. W dłuższej perspektywie firmy są w stanie dostosować wszystkie koszty, podczas gdy w krótkim okresie firmy mogą wpływać na ceny jedynie poprzez dostosowania poziomu produkcji. Dodatkowo, o ile firma może być monopolistą w krótkim okresie, to w dłuższej perspektywie może spodziewać się konkurencji.
Kluczowe wnioski
- Długi okres odnosi się do okresu, w którym wszystkie czynniki produkcji i koszty są zmienne.
- W dłuższej perspektywie firma będzie poszukiwać technologii produkcji, która pozwoli jej uzyskać pożądany poziom wydajności przy najniższych kosztach.
- Długofalowość jest powiązana z krzywą LRAC, wzdłuż której firma minimalizowałaby swój koszt jednostkowy dla każdej odpowiedniej długoterminowej wielkości produkcji.
- Kiedy krzywa LRAC spada, wykorzystywane są wewnętrzne korzyści skali – i odwrotnie.
Jak działa bieg długodystansowy
Długi okres to okres, w którym producent lub producent jest elastyczny w swoich decyzjach produkcyjnych. Firmy mogą rozszerzyć lub zmniejszyć moce produkcyjne lub wejść lub wyjść z branży w oparciu o oczekiwane zyski. Firmy badające długoterminowo rozumieją, że nie mogą zmieniać poziomów produkcji, aby osiągnąć równowagę między podażą a popytem.
W makroekonomii długi okres to okres, w którym ogólny poziom cen, umowne stawki płac i oczekiwania w pełni dostosowują się do stanu gospodarki. Kontrastuje to z sytuacją krótkoterminową, kiedy zmienne te mogą nie być w pełni dostosowane. Ponadto modele długookresowe mogą odchodzić od równowagi krótkookresowej, w której podaż i popyt reagują na poziomy cen z większą elastycznością.
W odpowiedzi na spodziewane zyski ekonomiczne firmy mogą zmieniać poziomy produkcji. Na przykład firma może wprowadzić zmianę poprzez zwiększenie (lub zmniejszenie) skali produkcji w odpowiedzi na zyski (lub straty), co może wiązać się z budową nowego zakładu lub dodaniem linii produkcyjnej. Z drugiej strony, krótkookresowy to horyzont czasowy, w którym czynniki produkcji są stałe, z wyjątkiem pracy, która pozostaje zmienna.
Przykład
Na przykład firma z roczną dzierżawą będzie miała swój długi okres zdefiniowany jako dowolny okres dłuższy niż rok, ponieważ nie jest związana umową leasingu po tym roku. W dłuższej perspektywie ilość pracy, wielkość fabryki i procesy produkcyjne mogą ulec zmianie, jeśli zajdzie taka potrzeba, w celu dostosowania do potrzeb podmiotu gospodarczego lub emitenta leasingu.
Długoterminowy i średnioterminowy koszt średni (LRAC)
W dłuższej perspektywie firma będzie poszukiwać technologii produkcji, która pozwoli jej uzyskać pożądany poziom wydajności przy najniższych kosztach. Jeżeli przedsiębiorstwo nie produkuje po najniższych możliwych kosztach, może stracić udział w rynku na rzecz konkurentów, którzy są w stanie produkować i sprzedawać po minimalnych kosztach.
Długofalowy jest związany z długookresowym średnim (całkowitym) kosztem (LRAC lub LRATC), średnim kosztem produkcji możliwej, gdy wszystkie czynniki produkcji są zmienne. Krzywa LRAC to krzywa, wzdłuż której firma minimalizowałaby swoje koszty jednostkowe dla każdej odpowiedniej wielkości produkcji w długim okresie.
Krzywa LRAC składa się z grupy krótkookresowych krzywych średniego kosztu (SRAC), z których każda przedstawia jeden określony poziom kosztów stałych. Krzywa LRAC będzie zatem najtańszą krzywą średniego kosztu dla dowolnego poziomu produkcji. Dopóki krzywa LRAC spada, wykorzystywane są wewnętrzne korzyści skali.
Ekonomia skali
Korzyści skali odnoszą się do sytuacji, w której wraz ze wzrostem wielkości produkcji spada koszt jednostkowy. W efekcie korzyści skali to korzyści kosztowe, które uzyskuje się, gdy następuje zwiększenie wielkości produkcji. Korzyści kosztowe przekładają się na poprawę wydajności produkcji, co może dać przedsiębiorstwu przewagę konkurencyjną w branży, w której działa, co z kolei może przełożyć się na niższe koszty i wyższe zyski dla przedsiębiorstwa.
Jeśli LRAC spada, gdy produkcja rośnie, firma doświadcza korzyści skali. Kiedy LRAC w końcu zacznie rosnąć, firma doświadcza dysekonomii skali, a jeśli LRAC jest stały, firma doświadcza ciągłych powrotów do skali.