Długa wartość rynkowa
Co to jest długa wartość rynkowa?
Długa wartość rynkowa to łączna wartość w dolarach grupy papierów wartościowych przechowywanych na rachunku pieniężnym lub rachunku depozytu zabezpieczającego u maklera. Długą wartość rynkową oblicza się na podstawie cen zamknięcia każdego papieru wartościowego na rachunku z poprzedniego dnia handlowego, chociaż na rynku płynnym bieżące wartości rynkowe poszczególnych papierów wartościowych są dostępne w czasie rzeczywistym.
Długą wartość rynkową można porównać z krótką wartością rynkową, która jest łączną wartością wszystkich posiadanych krótkich pozycji netto.
Kluczowe wnioski
- Długa wartość rynkowa wskazuje wartość netto wszystkich długich pozycji posiadanych przez inwestora lub handlowca, zgodnie z obliczeniami ich biura maklerskiego.
- Będzie to obejmować większość klas aktywów na rachunkach gotówkowych i depozytów zabezpieczających, ale może wykluczać niektóre nietradycyjne lub egzotyczne aktywa lub instrumenty pochodne.
- Długą wartość rynkową można dziś obliczyć w czasie rzeczywistym i zazwyczaj opiera się ona na zmianach w stosunku do cen zamknięcia z poprzedniego dnia.
Zrozumienie długiej wartości rynkowej
Jeśli inwestor posiada długie pozycje, oznacza to, że kupił i posiada te papiery wartościowe, takie jak akcje lub akcje. Długie pozycje zyskują na wartości, gdy cena rynkowa tych pakietów rośnie.
Z drugiej strony, jeśli inwestor ma krótkie pozycje, oznacza to, że pożyczył aktywa, aby je sprzedać, i jest winien te papiery komuś innemu, mając nadzieję na skorzystanie ze spadku cen na rynku. Podsumowując, „długa” pozycja opisuje, kiedy inwestor jest właścicielem papieru wartościowego i odniesie zysk, jeśli papier wartościowy wzrośnie (tj. Kup tanio, sprzedaj drogo). Natomiast pozycja „krótka” jest terminem finansowym używanym w przypadku „sprzedaży” papieru wartościowego bez faktycznego posiadania tego papieru wartościowego.
Inwestor może „skrócić” akcje, pożyczając papier wartościowy od innego posiadacza, a następnie kupując je, aby zamknąć pozycję (sprzedać po cenie, kupić po niskiej cenie).
Długie wartości rynkowe obliczane przez domy maklerskie będą obejmować długie pozycje utrzymywane wśród najpopularniejszych instrumentów inwestycyjnych, ale często wykluczają pakiety akcji w papierach komercyjnych, opcjach, rentach i niektórych metalach szlachetnych. W tym sensie większość standardowych rachunków depozytu zabezpieczającego będzie zawierała tabelę wartości rynkowej długich pozycji tylko dla „ waniliowych ” lub konwencjonalnych papierów wartościowych. Chociaż opcje i podobne instrumenty są regularnie używane w zarządzaniu portfelem, nie są one standardowymi papierami wartościowymi dostępnymi do użytku z kontami depozytów zabezpieczających.
Obecnie wartość rynkową można obliczać w czasie rzeczywistym i wyświetlać jako taką na stronie brokera lub na internetowej platformie handlowej. Niektóre aplikacje finansowe będą nadal używać salda końcowego z poprzednich dni jako bieżącej długiej wartości rynkowej portfela. Konwencja nakazuje, aby w przypadku braku wcześniejszej ceny zamknięcia dla danego składnika aktywów, którą można było uwzględnić w obliczeniach, można zastosować wycenę strony trzeciej lub poprzednią cenę kupna.
Długa wartość rynkowa i marża
Rachunek depozytu zabezpieczającego to rachunek maklerski, na którym broker pożycza klientowi środki pieniężne (tzw. Marża ) wykorzystane do zakupu papierów wartościowych. Pożyczka jest zabezpieczona papierami wartościowymi i środkami pieniężnymi znajdującymi się na rachunku. Ponieważ klient inwestuje za pomocą pieniędzy brokera, a nie własnych, używa dźwigni finansowej do powiększania zarówno zysków, jak i strat.
Kiedy papiery wartościowe są przechowywane na rachunku depozytu zabezpieczającego, a inwestor pożycza pieniądze brokera, aby kupić jeszcze więcej z wykorzystaniem depozytu zabezpieczającego, broker wykorzystuje długą wartość rynkową do monitorowania pozycji gotówkowej lub kapitałowej posiadacza rachunku. Jeśli saldo kapitału na koncie zacznie spadać, ponieważ długie pozycje tracą na wartości, broker wystosuje wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego. Jeśli wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego nie zostanie spełnione, broker może zostać zmuszony do zlikwidowania stanu posiadania rachunku.