Kurs lombardowy
Co to jest stopa lombardowa?
Stopa lombardowa to stopa procentowa pobierana przez banki centralne przy udzielaniu pożyczek krótkoterminowych bankom komercyjnym. Tradycyjnie odnosi się do pożyczek, które są zabezpieczone specjalnym zabezpieczeniem. Termin pochodzi z regionu Lombardii we Włoszech, który ma bogatą historię domów bankowych sięgającą średniowiecza. Dziś kojarzony jest głównie z Bundesbankiem, bankiem centralnym Niemiec.
Kluczowe wnioski
- Stopa lombardowa to stopa procentowa banku centralnego stosowana do krótkoterminowych zabezpieczonych pożyczek dla banków centralnych.
- Wywodzi się ze średniowiecza z działalności włoskich domów bankowych.
- Obecnie termin ten jest mniej powszechny, ale nadal jest czasami używany w europejskich i międzynarodowych kontekstach bankowych.
Jak działa stopa lombardowa
Historycznie, stopa lombardowa była powiązana z domami bankowymi regionu Lombardii we Włoszech, które słynęły z zastawionych pożyczek pod zastaw. Niektóre źródła wiążą historię tego terminu z rodziną bankową Bardi, która rozpoczęła swoją działalność w Lombardii i zbudowała dom bankowy Compagnia dei Bardi. Rodzina ta prowadziła również biuro w Paryżu znane jako Maison de Lombard, które specjalizowało się w zabezpieczonych pożyczkach. Pożyczki te stały się popularne w całej Europie, powodując, że stopa lombardowa stała się powszechnym terminem w społeczności bankowej na kontynencie.
W Niemczech stopa lombardowa stała się znana jako „lombardsatz” i została uznana za kluczowy wskaźnik rynku finansowego. Wraz ze wzrostem znaczenia gospodarczego Niemiec w Europie stopa lombardowa stała się jednym z kluczowych wskaźników finansowych Europy.
W ostatnim czasie odniesienia do stopy lombardowej stały się mniej powszechne, zastępowane przez stopy procentowe publikowane przez Europejski Bank Centralny (EBC). Jednak stara terminologia jest nadal używana w niektórych krajach europejskich. Na przykład Polska nadal na różne sposoby odwołuje się do tradycji bankowości lombardowej, przy czym w powszechnym użyciu pozostają takie terminy, jak „pożyczki lombardowe”, „stopa lombardowa” i „kredyt lombardowy”.
Obecnie stopa lombardowa dotyczy głównie banków europejskich, gdzie pełni podobną rolę, jak stopa dyskontowa stosowana przez Rezerwę Federalną w USA. W Europie stopa lombardowa jest zwykle ustalana na poziomie około 0,50% powyżej stopy dyskontowej Bundesbanku.
Przed utworzeniem euro Niemcy miały uprawnienia do kontrolowania własnej polityki pieniężnej, podnosząc lub obniżając stopę lombardową według własnego uznania. Nie ma to już miejsca, ponieważ EBC jest organem do ustalania stóp procentowych i kierowania polityką pieniężną.
Przykład stopy lombardowej
Termin stopa lombardowa był wcześniej używany w szczególności w odniesieniu do stóp procentowych pożyczek udzielonych klientom kredytowym przez niemiecki Bundesbank, niemiecki bank centralny. Podobnie jak we włoskich domach bankowych w średniowieczu, banki były zobowiązane do zastawu papierów wartościowych w celu uzyskania kredytu lombardowego.
Jednak w 1999 r. EBC przejął zadanie ustalenia stopy lombardowej dla banków Unii Europejskiej (UE). Termin stopa lombardowa został obniżony na rzecz „oprocentowania podstawowych operacji refinansujących” (MRO). Niemniej jednak niektóre kraje nadal używają terminu stopa lombardowa w odniesieniu do krótkoterminowej stopy procentowej ich banku centralnego dla banków komercyjnych, zarówno w UE, jak i poza nią.