Przewaga
Co to jest dźwignia finansowa?
Dźwignia finansowa wynika z wykorzystania pożyczonego kapitału jako źródła finansowania podczas inwestowania w celu poszerzenia bazy aktywów firmy i generowania zwrotów z kapitału podwyższonego ryzyka. Dźwignia finansowa to strategia inwestycyjna polegająca na wykorzystaniu pożyczonych pieniędzy – w szczególności różnych instrumentów finansowych lub pożyczonego kapitału – w celu zwiększenia potencjalnego zwrotu z inwestycji. Dźwignia finansowa może również odnosić się do kwoty zadłużenia, które firma wykorzystuje do finansowania aktywów.
Kluczowe wnioski
- Dźwignia finansowa odnosi się do wykorzystania długu (pożyczonych środków) w celu zwiększenia zwrotu z inwestycji lub projektu.
- Inwestorzy wykorzystują dźwignię finansową, aby pomnożyć swoją siłę nabywczą na rynku.
- Firmy wykorzystują dźwignię finansową do finansowania swoich aktywów – zamiast emitować akcje w celu pozyskania kapitału, mogą wykorzystać zadłużenie do inwestowania w operacje biznesowe w celu zwiększenia wartości dla akcjonariuszy.
Zrozumienie dźwigni finansowej
Dźwignia finansowa to wykorzystanie długu (pożyczonego kapitału) w celu podjęcia inwestycji lub projektu. Rezultatem jest zwielokrotnienie potencjalnych zwrotów z projektu. Jednocześnie dźwignia finansowa zwielokrotni potencjalne ryzyko spadku w przypadku niepowodzenia inwestycji. Kiedy ktoś określa firmę, nieruchomość lub inwestycję jako „wysoce lewarowane”, oznacza to, że dana pozycja ma większe zadłużenie niż kapitał własny.
Pojęcie dźwigni finansowej jest używane zarówno przez inwestorów, jak i firmy. Inwestorzy używają dźwigni finansowej, aby znacznie zwiększyć zwroty, które można zapewnić z inwestycji. Wykorzystują swoje inwestycje za pomocą różnych instrumentów, w tym opcji, kontraktów terminowych i kont depozytowych. Firmy mogą korzystać z dźwigni finansowej do finansowania swoich aktywów. Innymi słowy, zamiast emitować akcje w celu pozyskania kapitału, firmy mogą korzystać z finansowania dłużnego, aby inwestować w działalność gospodarczą, próbując zwiększyć wartość dla akcjonariuszy.
Inwestorzy, którzy nie czują się komfortowo przy bezpośrednim korzystaniu z dźwigni finansowej, mają różne sposoby pośredniego uzyskania dostępu do dźwigni. Mogą inwestować w firmy, które w normalnym toku swojej działalności wykorzystują dźwignię finansową do finansowania lub rozszerzania działalności – bez zwiększania swoich nakładów.
Dźwignia wzmacnia możliwe zwroty, podobnie jak dźwignia może być używana do wzmacniania siły podczas przenoszenia ciężkiego ciężaru.
Uwagi specjalne
Dzięki analizie bilansu inwestorzy mogą badać zadłużenie i kapitał własny w księgach różnych firm i mogą inwestować w firmy, które wykorzystują dźwignię finansową do pracy w imieniu swoich przedsiębiorstw. Statystyki takie jak zwrot z kapitału (ROE), zadłużenie do kapitału (D / E) i zwrot z zaangażowanego kapitału (ROCE) pomagają inwestorom określić, w jaki sposób firmy wykorzystują kapitał i jaka część tego kapitału pożyczyła.
Aby właściwie ocenić te statystyki, należy pamiętać, że dźwignia finansowa ma kilka odmian, w tym dźwignię operacyjną, finansową i łączoną.
Analiza fundamentalna wykorzystuje stopień dźwigni operacyjnej. Stopień dźwigni operacyjnej można obliczyć, dzieląc procentową zmianę zysku firmy na akcję (EPS) przez jej procentową zmianę w jej zyskach przed odsetkami i podatkami (EBIT) w okresie.
Podobnie można obliczyć stopień dźwigni operacyjnej, dzieląc EBIT firmy przez EBIT pomniejszony o koszty odsetek. Wyższy stopień dźwigni operacyjnej wskazuje na wyższy poziom zmienności EPS firmy.
Analiza firmy DuPont wykorzystuje „mnożnik kapitału własnego” do pomiaru dźwigni finansowej. Mnożnik kapitału własnego można obliczyć, dzieląc całkowite aktywa firmy przez jego całkowity kapitał własny. Po obliczeniu mnoży się dźwignię finansową przez całkowity obrót aktywów i marżę zysku, aby uzyskać zwrot z kapitału własnego. Na przykład, jeśli spółka notowana na giełdzie ma aktywa o łącznej wartości 500 milionów USD, a kapitał własny akcjonariusza wyceniony jest na 250 milionów USD, wówczas mnożnik kapitału własnego wynosi 2,0 (500 milionów USD / 250 milionów USD). Oznacza to, że firma sfinansowała połowę swoich aktywów z kapitału własnego. W związku z tym większe mnożniki kapitału sugerują większą dźwignię finansową.
Jeśli czytanie arkuszy kalkulacyjnych i przeprowadzanie analizy fundamentalnej nie jest twoją filiżanką herbaty, możesz kupić fundusze inwestycyjne lub fundusze ETF, które wykorzystują dźwignię finansową. Korzystając z tych narzędzi, możesz delegować decyzje dotyczące badań i inwestycji ekspertom.
Dźwignia a marża
Chociaż są ze sobą powiązane – ponieważ obie obejmują pożyczki – dźwignia finansowa i marża nie są tym samym. Dźwignia finansowa odnosi się do zaciągania długu, podczas gdy marża to dług lub pożyczone pieniądze, które firma wykorzystuje do inwestowania w inne instrumenty finansowe.
Konto depozytu zabezpieczającego umożliwia pożyczenie pieniędzy od brokera za stałą stopę procentową w celu zakupu papierów wartościowych, opcji lub kontraktów futures w oczekiwaniu na uzyskanie znacznie wysokich zysków. Możesz użyć depozytu zabezpieczającego, aby stworzyć dźwignię.
Wady dźwigni finansowej
Dźwignia finansowa to wieloaspektowe, złożone narzędzie. Teoria brzmi świetnie i w rzeczywistości użycie dźwigni może być opłacalne, ale jest też odwrotnie. Dźwignia finansowa zwiększa zarówno zyski, jak i straty. Jeśli inwestor korzysta z dźwigni finansowej, aby dokonać inwestycji, a inwestycja porusza się przeciwko inwestorowi, jego strata jest znacznie większa niż byłaby, gdyby nie lewarował inwestycji.
Z tego powodu wartość dla akcjonariuszy.
Przykład dźwigni finansowej
Firma została utworzona dzięki inwestycji inwestorów w wysokości 5 milionów dolarów, przy czym kapitał własny firmy wynosi 5 milionów dolarów – to pieniądze, które firma może wykorzystać do prowadzenia działalności. Jeśli firma korzysta z finansowania dłużnego, pożyczając 20 milionów dolarów, ma teraz 25 milionów dolarów na inwestycje w działalność biznesową i więcej możliwości zwiększenia wartości dla akcjonariuszy.
Na przykład producent samochodów mógłby pożyczyć pieniądze na budowę nowej fabryki. Nowa fabryka umożliwiłaby producentowi zwiększenie liczby produkowanych samochodów i zwiększenie zysków.